Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

En toch maken we overal stoornissen van,zoals “maladaptive daydreaming” Wat meer kan worden gezien als INFJ (wat ik ben) en INFP, Dit is geen stoornis maar een kwestie van cognitief en balans erin zoeken,. Voor mij – Oppassen voor de Ni-Ti- loop (dus overdenken/beeldvormend/scenario’s) maar omzetten en je kracht ervan maken en hobby/werk van maken. Dit is ook wat mij erg wegtrekt van GGZ – Al staat deze stoornis nog niet in DSM- hoop ik ook niet dat het daarin komt. Er zijn teveel labels gemaakt en mag allemaal wat menselijker wat mij betreft.

Politiecel? Wat een onrecht! Dat lijkt me voelen als “victim blaming”- eventueel betrayal trauma/verraadtrauma. Laat staan dat trauma kan ontstaan door een autoriteitspersoon, machtspositie en dat een overlapping is. Dat vergeten we ook bij patiënten die politie thuis over de vloer krijgen, even naar mijn ervaring, suïcidale gedachten en 3 politiemensen in huis en kind-ouder problematiek hebben, ouder zich dan ook als autoriteit gedraagt en niet jouw waarden, politie voelt dan te intimiderend.

Het valt mij idd. op dat men vaak ontkend dat mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis niet gezien worden als narcistisch (met name bij vrouwen). Uit ervaring weet ik helaas wel anders. Gender-bias!

Voor iedereen die zich waarneemt als niet gezien en gehoord en die zoekt naar compassie om trauma te helen.
Bekijk (gratis online) de door SAND gemaakte film “The Wisdom of Trauma”.

Lees Gabor Maté: de Mythe van Normaal (of een van zijn andere boeken, of Google zijn lezingen). Kijk op de website van Compassionate Inquiry voor trauma therapeuten die zijn opgeleid door Gabor Maté

Ik denk dat we sowieso eens moeten kijken of we niet teveel gewend zijn geraakt om steeds maar weer een organisatie erbij aan te plakken. Weer een nieuwe aanbieder, commerciële bedrijf, versnippering. Trekken we zo niet juist personeel weg bij GGZ? Hebben we wel zicht op wat er gebeurt, wijzen die kleine organisaties, vrijwillige psychologen evenmin dan niet te snel naar elkaar? In mijn beleving namelijk wel waardoor ik nu juist vast kom te zitten want je wordt gewezen van de ene organisatie naar de ander. Ten tweede merk ik in mijn omgeving ook dat het niet eerlijk verdeeld wordt, heeft iedereen echt elke week iemand nodig, kan dat niet “om de week”, ik zie mij vastlopen met geen netwerk, CVS (door psychologisch trauma) terwijl overbuurvrouw(en), elke dag op de fiets stappen, elke dag iemand langskomt en ik niets maar ook niets krijg. letten we wel op ‘netwerk en hoeveel de persoon qua energie zelf heeft’

Het komt helaas ook andersom voor. Afhankelijkheidsrelatie misbruiken in zin van “altruïstische/gevoelige narcistische gedragingen/antisociale persoonlijkheidsstoornis. ( “redder’ syndroom) En dus subtiel achter de voordeur, gaslighting, dossier vals schetst, alleen en geïsoleerd achterlaat (zoals 1 op 1 hulp) Denk dat het een samenleving probleem is in alle lagen van het geheel.

t is ècht een groot schandaal.
de psychiatrie als ondergeschoven kind.
in een oorlog om macht,
met rücksichtslos geweld en een trauma -trigger waar enkelingen hun bevrediging uit halen…
wie wordt hier nou blij van?
waar ik woon : niemand.

Hoezo onder verscherpt toezicht? het is toch duidelijk dat deze organisatie geleid wordt door criminelen? En dat dat al 10 jaar lang gedoogd wordt omdat dit al vele malen gemeld is? Luister anders even naar de podcast “de wetten van Koos” op Spotify.

Bijzonder lijstje.
Wie heeft dit bepaald?
Jaap van der Stel is niet eens een psychiater.

Bij mij is het begonnen na een zware burnout/depressie. Elk jaar gaat het beter, aangezien ik werk aan de verbinding met mezelf. Als ik getriggerd wordt in een existentiële angst komt het opnieuw opzetten. Op die manier is de pijn in mijn lichaam een teken om te stoppen met wat ik bezig ben, en te onderzoeken wat er nu precies gebeurt is. Mijn lichaam is een ongelooflijke gids geworden daardoor. Maar aangenaam is de pijn natuurlijk niet. Het voelt bij mij exact hetzelfde als pijn bij koorts. Pijn bij koorts wordt veroorzaakt door het immuunsysteem dat reageert op ontsteking. Stressresponsen zorgen in bepaalde mate voor laaggradige ontstekingen. Het is me dus al even duidelijk dat het voor mezelf daar met te maken heeft. Het is een lang weg, maar ik heb enorm veel gehad aan psychotherapie (inzicht verwerven in mijn conditionerengen die tegen me werken) én bepaalde vormen van lichaamswerk zoals Somatic Experiencing,, Fascia therapie, Shiatsu,, yoga, ademhalingswerk, … Want alleen door te praten kom je er niet. Het lichaam onthoudt, en genezen is volgens mij zeker mogelijk, door te leren voelen met je lichaam. Succes iedereen!