Je ziet het pas als je het doorhebt…

Bianca Verbeek - Narcisme deel 2

Je ziet het pas als je het doorhebt…

Bianca Verbeek is de auteur van KWAADAARDIG. Haar debuut en een vormingsroman over de hemelse hel en helse hemel van narcisme. Zij is meervoudig ervaringsdeskundige op dit gebied; daarnaast verzorgt zij lezingen, bijeenkomsten en vragen-vuurtjes over narcisme en narcistisch misbruik. Haar levensmissie is het op de kaart zetten van (verborgen) narcisme en codependentie.

Het overkomt kinderen. Eén van de ouders is narcistisch. Ze hebben geen idee, net als ik destijds. Tot ik een boek onder ogen kreeg en mijn leven hierin herkende. Wat is narcisme? Hoe is het mogelijk dat deze materie je als ontwikkelde en intelligente vrouw inhoudelijk volledig ontgaan is? Ik beet me erin vast en hoe meer kennis ik kreeg en mijn leven ging begrijpen, hoe meer het me ging intrigeren.

‘Emotioneel codependent ontwikkeld’ bleek ik te zijn. Je bent je er niet van bewust. Als kind realiseer je je niet dat je lange voelsprieten hebt, dat je je te veel aanpast aan de situatie in en ook buitenshuis en dat je je over-empathisch ontwikkelt. Het is gewoon wat het is. Je weet niet beter. Je moeder is je moeder en je vader is je vader, met alle voors en tegens die daarbij horen. Bovendien ben je als kind loyaal aan beide ouders, hoewel je de één stiekem leuker vindt dan de ander. Hoe moet je als kind dan leren om je grenzen beter aan te geven bij die ene ouder of überhaupt je grenzen aan te geven? Je wordt een product van de gezinssituatie.

Je bent gewend geraakt om je aan te passen, met je gedrag situaties positief tegemoet te komen. Ook zonder dat je je ervan bewust bent, kruipen er vriendschappen en relaties in je leven met dezelfde eigenschappen als de toxische ouder. Na meerdere (ook langdurige) relaties, die altijd geweldig begonnen en met drama eindigden, zat ik nu dus eindelijk op een interessant spoor. Altijd was er dat onderbuikgevoel geweest, die onraadradar, die je laat denken: “Huh? Hoe dan?” Je went er min of meer aan. Fijn is het allesbehalve. Abnormaal was normaal geworden.

Lotgenoten die dit ongenoegen ook hebben meegemaakt, zullen direct begrijpen wat ik bedoel. Het sloopt je. Het is de hemelse hel en helse hemel tegelijk. Helaas bestaat er enorm veel verborgen narcisme. En zo heet het niet voor niets. Het is het soort narcisme dat je niet direct in de gaten hebt en ook niet voor iedereen om de verborgen narcist heen op dezelfde manier zichtbaar en/of voelbaar is. Omgevingsfactoren en de relatie die je hebt tot de narcist, zijn mede bepalend of en hoeveel last je ervan zult ervaren. Ondanks dat er enorm veel verborgen narcisten rondlopen, wordt de samenleving niet gehinderd door algemene kennis over deze veel voorkomende persoonlijkheidsstoornis.

Iedereen kent narcisten. Meestal zonder zich daarvan bewust te zijn. Relaties met narcisten zijn om te beginnen erg vermoeiend. Opgefokt en leeggezogen word je erdoor. Narcisten leven van negatieve emoties van anderen. Dat klinkt ongelooflijk en dat is het ook, maar helaas is het de onvervalste waarheid.

Aan welke combinatie van karaktereigenschappen herken je narcisme? Ze hebben geen empathisch vermogen. Er wordt dus raar gereageerd of gehandeld op momenten waar empathie wordt verwacht. Zoals tijdens zwangerschappen, rondom bevallingen, bij ziekte, bij overlijden, bij crematies en begrafenissen en bij (vecht)scheidingen. Bij elke vechtscheiding heeft een der partijen een cluster-B-persoonlijkheidsstoornis. Twee empathische mensen doen elkaar zoiets namelijk niet aan.

Ook het tegen de andere ouder uitspelen en manipuleren van de kinderen is een zeer abnormale non-empathische en onverantwoordelijke eigenschap. Hoe schadelijk dit is behoeft denk ik geen nadere uitleg. Geen inlevingsvermogen. Ze walsen over gevoelige zaken heen of negeren het (alsof het er niet is), daar waar betrokkenheid op zijn plaats zou zijn. Een groot ego. Hij of zij voelt zich superieur, voelt zich verheven boven andere mensen.

Er wordt gemanipuleerd! Alle kanten op! Dus pathologisch gelogen, bedrogen, geprojecteerd, beschuldigd, gecomplimenteerd, gepaaid, gedevalueerd, genegeerd en gedreigd. Tot aan dreigen met suïcide plegen aan toe. Promiscue gedrag. Seksuele uitspattingen, zoals vreemdgaan, datingsites en tinder. Ook gewoon gedurende een vaste relatie. Megalomaan gedrag. Groot, groter, grootst. Duur, duurder, duurst en veel, meer, meest, dat werk. Infantiel gedrag, zandbakgedrag vertonen ze, waardoor ze aanvoelen alsof je er een kind bij hebt.

Vaak zijn ze jaloers op van alles en nog wat, spelen ze mensen tegen elkaar uit, maken anderen zwart of plegen karaktermoord (met of zonder lastercampagne) op hen. Ook vaak op hun partner of zelfs hun kind. “Mijn (ex)partner heeft/ had borderline” of “zij is gek of gevaarlijk” zijn gevleugelde uitspraken van narcisten. Recht uit het handboek voor narcisten overgenomen. Liegen is hun natuur. Ze liegen zo goed, dat ze de paus wijs kunnen maken dat hij niet katholiek is.

Anti-complimenten: cynische, met opzet kwetsende ‘complimenten’ of opmerkingen. Die ook quasi worden weggelachen. Dat wordt dan een grapje of humor genoemd (mag ik even met mijn ogen rollen?). Eén van hun hobby’s is het verpesten van vakanties, verjaardagen, feestdagen, bruiloften en andere feestelijkheden. Alles draait om hen, hun imago, macht, controle, geld en seks. Verder draaien ze alles om. Ze projecteren zichzelf op jou. Jij wordt beschuldigd van hetgeen zijzelf doen. Als een narcist je beschuldigt van vreemdgaan, dan doet hij of zij dat zelf. Zo eenvoudig kan het dan ook weer zijn. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten… Zelfreflectie is hen vreemd. Alles ligt altijd aan een ander en een gewetensfunctie is helaas afwezig.

Schiet je al iemand te binnen uit je omgeving of uit je verleden? Misschien wel meerdere mensen. Misschien wel iemand uit je familie, je partner of een collega. Van die mensen waar vaak van wordt gezegd: “Je weet toch hoe hij of zij is…” Zij, die al zó’n reputatie hebben opgebouwd, waarmee rekening wordt gehouden.

Mensen die interessant zijn voor narcisten, nuttig zijn, zijn gewilde slachtoffers voor hen als partner of als vriend(in). Hele empathische mensen staan met stip op één in partnerkeuze. Partners worden vaak geïsoleerd van familie en vrienden en (financieel) afhankelijk gemaakt. Zowel psychisch als fysiek geweld wordt toegepast. Dit alles kan zowel zeer subtiel en geraffineerd, alsook minder subtiel en minder geraffineerd gebeuren. Hoe hoger op de ladder van de psychopathie, hoe sluwer en geraffineerder ze zijn en te werk gaan. Narcisten zijn levende boobytraps als partner of ouder.

Het is dus gedoe. Een hele hoop gedoe. En nog toxisch ook. Daarom schreef ik er een boek over – KWAADAARDIG – en geef ik lezingen. Zo kon ik iets negatiefs een positieve draai geven. Zo vond ik mijn missie.

Indien gewenst kan Bianca Verbeek bij complexe narcismevraagstukken en rechtszaken worden ingeschakeld, zowel particulier als zakelijk. Contact opnemen kan via afb.kwaadaardig.2020@gmail.com.

44 Reactie's
  • Adje Romme v. Strien
    Geplaatst op 13:36h, 08 februari Beantwoorden

    Hallo Bianca wat bijzonder en herkenbaar wat je geschreven hebt. Ik ben nu 60 jaar en heb ook een moeder en broer die verbogen narcisten zijn en omdat ik de waarheid naar buiten bracht en hun vertelde dat ze niet zo met mijn vader moesten omgaan ben ik verstoten. Mijn vader was een lieve vriendelijke man die alleen maar werd gepest, in elkaar geslagen, vernederd. Vroeger kwam de politie geregeld bij ons thuis en vader werd dan in dwanghemd afgevoerd of platgespoten. Altijd heb ik gedacht dat het met de dood van mijn zusje toen 14 maanden oud te maken had. Ik heb haar gevonden. Ik twijfel nu aan haar dood, ik twijfel ook dat 1 broer van mij een halfbroer is en ik twijfel of mijn vader wel van de trap af is gevallen. Heel veel mensen met mij. Mijn broer heeft 5 jaar geleden zelfdoding gedaan, door schuld en schaamtegevoel kon hij niet praten. Mijn middelste dochter wordt nu tegen mij opgezet en zit in het web van moeder al 7 jaar. Ook ik heb te maken gehad met N. vriend en baas van mijn man. Ik sta nu sterk en krachtig na een hele ellendige tijd. Dankjewel dat je schrijft en het bekend maakt bij GGZ. Mijn ervaring is dat ze niet weten wat het is en dat je daarom niet de juiste therapie krijgt. Ik heb het gevonden in het spirituele, veel zoeken en lezen met wie je te maken hebt. Ik sta nu sterk en krachtig en probeer met liefde mijn dochter terug te krijgen.

    • Mar
      Geplaatst op 08:56h, 13 februari Beantwoorden

      Vraag hulp bij vsno of lees het narcistisch machtsspel

  • Catherina
    Geplaatst op 18:56h, 08 februari Beantwoorden

    Zo jammer dat binnen de jeugdhulpverlening er maar weinig mensen zijn die zich willen verdiepen in deze materie. Vooral wat het doet met het slachtoffer en wat er dus noodzakelijk is om de kinderen te helpen. Namelijk een blok tussen de ouders creëren waardoor het schadelijke gedrag van de narcist niet meer mogelijk is en het slachtoffer op adem kan komen en een leven kan opbouwen. Op die manier kan daar dan de veilige haven zijn voor de kinderen die elke keer weer worden voor bloot gesteld aan het gedrag. Net weer iemand verzocht te vertrekken die alleen aankwam met mediation trajecten zoals kinderen uit de knel. Dat is een absolute no go.

  • LbK
    Geplaatst op 13:14h, 09 februari Beantwoorden

    Denk niet dat u de studies gelezen hebt van Richard Gardner …Waarbij de overlapping van borderline veelal vrouwen, dat terzijde, blijkt bij scheidingen waar duizenden kinderen nu de dupe van blijken ook in Nederland, die opzettellijk door dit soort ouder worden vervreemd van de eigen biologisch vaders vaak. Waarbij de rol politici en familierecht een zeer kwalijke is in realiteit. Rapporten zat en verslagen waar totaal geen sodemieter vandeugde ook bij toewijzen al dan niet van omgang….De term en het misbruik van de term “belang van het kind” in het familierecht is desastreus gebleken wanneer rechters niet gelijk onderzoek doen naar toestandsbeeld wanneer dat gevraagd wordt…enz. Talloze kinderen zoeken nu hun vaders omdat ze of werden vervreemd en gehersenspoeld middels uit de duim gezogen verhalen door borderliners vaak vrouw. Realiseert u dat zich niet als schrijver….? “Onderzoeker?
    Gelukkig maar dat eindelijk wordt ingezien dat je niet automatisch gezag moet blijven geven bij geboorte zo aan mensen met welzeker een dergelijke ernstige geestesstoornis.”Cluster B in dit geval. DSM V Gewoonweg jaren als ouder onterecht vervreemd worden waar ouderverstoting een factor wordt. En ook dat was allang bekend. Sinds 1980 zo ongeveer. Ned. deed NIETS politici niet en familierecht ook niet. Terzijde 236 Strafrecht deden ze als rechtspraak geen donder mee. Kinderrechten en afstammingsrechten.

    • Bianca
      Geplaatst op 12:46h, 12 februari Beantwoorden

      Dag LbK,
      Hoewel ik begrip heb voor je frustratie, boosheid en teleurstelling, vind ik het jammer dat je zo passief agressief reageert naar mij. Wij hebben dezelfde mening hoor. Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben niet de vijand!
      Bij vrouwen komt het inderdaad vaker voor dan bij mannen dat er een borderline overlapping in de persoonlijkheidsstructuur aanwezig is bij een cluster-B-persoonlijkheidsstoornis. Bij mannen daarentegen komt vaker een Aspergeriaanse overlapping voor.
      Adem in, adem uit en heb vertrouwen in het leven en in de ontwikkeling en intuïtie van de kinderen. De kennis moet de samenleving in!

      👊 🍀

  • mirjam van Erven
    Geplaatst op 20:54h, 09 februari Beantwoorden

    Hallo Bianca,
    Ik zit nog steeds midden in een scheiding die al ruim 2,5 jaar gaande is en nog lang niet opgelost zal zijn. Als ik maar accepteer wat mijn ex-partner wil dan is het zo geregeld en dat is op financieel gebied. Daar draait het bij hem om. Mij gaat het om de kinderen en dat weet hij dus zet hij druk over de rug van de kinderen. Die manipuleert hij zo erg en geeft ze vanalles om ze bij mij weg te halen. De kinderen zijn daar in deze puberleeftijd wel gevoelig voor maar ze weten ook diep van binnen wat voor persoon vader is. Ze zijn echt niet gek. Ik blijf opkomen voor mezelf ook op financieel vlak en ook zeker voor mijn kinderen. Het is zijn verantwoording hoe hij met de kinderen omgaat en dat is iets wat ik los moet laten als de kinderen bij hem zijn. Ze hebben een leeftijd dat ze zelf ook hun stem mogen laten horen wat ze willen. Alleen het schrijndende is dat de kinderen alles doen/zeggen wat vader wil, dat doen mijn kinderen uit angst. Ik weet wat ze voelen, zolang je zijn wensen/wil volgt is er mee te leven. Nu ik dat niet meer doe, sinds ik daar weg ben, komt er een heel andere man te voorschijn. Ik zie precies wat hij doet en wat dit met de kinderen doet. Hoe ze lijden en worstelen om te overleven. Ik bied hen een veilige haven en rust en dat weten ze. Ik trap niet meer in zijn spelletjes maar dat maakt de situatie er voor de kinderen niet makkelijker op. Het is toch hun weg en leven om te gaan ontdekken wat ik en wat vader in hun leven beteken. Ik laat ze nu maar profiteren van alle luxe en aandacht die ze van vader krijgen omdat ik weet dat dit een tijdelijk sprookje is. Ik ben erg sterk en ik red me prima en laat me niet meer beïvloeden door zijn acties, al pakt hij me geregeld weer even. Dat laat ik even gebeuren en kan het voortaan heel goed relativeren en er vaak zelfs om lachen. Ik heb de afgelopen jaren flink aan mezelf gewerkt dat is de enige manier om dit te doorstaan. Ik weet wie ik ben en dat pakt hij nooit meer van mij af en trouwens niemand meer.

    • Bianca
      Geplaatst op 12:35h, 12 februari Beantwoorden

      Dag Mirjam,
      Tja, vechtscheidingen … Bij elke vechtscheiding heeft één van de partijen een cluster-B-persoonlijkheidsstoornis. Een empathisch persoon doet zijn voormalige partner en de kinderen zoiets niet aan. Geld is erg belangrijk voor narcisten. Hou vol! Blijf taai! Ouderverstoting is onlosmakelijk verbonden met cluster-B-persoonlijkheidsstructuren. Goed dat je jezelf flink ontwikkelt. De kinderen hebben een sterke emotioneel beschikbare ouder nodig om zich aan te spiegelen: het goede voorbeeld. Je nex zal de kinderen paaien en kopen en manipuleren. Narcisten hebben de emotionele ontwikkeling van een kleuter en handelen ook dienovereenkomstig. Als je dat gaat zien, dan kun je misschien nog makkelijker relativeren en zo nu en dan hartelijk om lachen. Het zijn kleutermannen. Ik hoop voor jou en alle lotgenoten dat er ook verandering komt bij de rechterlijke macht.
      Stay strong! 🍀👊

  • kristien
    Geplaatst op 16:34h, 10 februari Beantwoorden

    Ik ben me er sinds 2 tal jaar van bewust geworden dat ik opgroeide in een gezin met 2 narcistische ouders, echt vreselijk wat voor een monsters dat het zijn. Gruwelijke dingen heb ik meegemaakt. Gelukkig besloot ik op mijn 23ste al mijn pad te veranderen, mij van hen los te scheuren en niet te doen wat ik moest van hen (ik mocht enkel de studie en job doen die zij voor mij hadden uitgekozen), met totale afwijzing , vernedering, pesterijen, e.d. tot gevolg, intussen al 20 jaar… en het stopt niet. Heel de familie werd tegen mij opgezet. Afgelopen jaar, na veel te hebben gelezen over het onderwerp, besloten dat ik contact moet breken. Het kan nooit meer goed komen. Ze proberen mij nu nog te lokken, zodat ze mij opnieuw de grond zouden kunnen inboren en mij kunnen afwijzen, maar gelukkig heb ik hen nu door, en ik ga er niet meer op in, NOOIT meer. Vaarwel onverantwoorde duivelse gemene valse hypocriete gestoorde ouders.

    • Bianca
      Geplaatst op 12:12h, 12 februari Beantwoorden

      Dag Kristien,
      Wat een toxische omgeving is dat voor jou geweest! Jij bent duidelijk hun Assepoester, hun scapegoat, het zwarte schaap. Goed dat je voor jezelf hebt gekozen en het contact hebt verbroken. Laat je niet meer hooveren (terug zuigen in de relatie) Het zal nooit veranderen. In de familie hebben ze karaktermoord op jou gepleegd. Leugens rond verteld. Ongelooflijk voor niet-ervaringsdeskundigen hoe harteloos dit soort personen zijn. Blijf in je kracht en blijf je ontwikkelen. Hou je haaks! Toi, toi, toi! 🍀👊

  • Michael Z.
    Geplaatst op 16:43h, 14 februari Beantwoorden

    Beste Bianca,
    Wat heb je de tekst goed beschreven en zo herkenbaar, alleen in dit stuk tekst al!
    Het is ongelooflijk hoe groot alleen al de gevoelsmatige gevolgen zijn van narcistische mishandeling of als je chronisch toxisch behandeld wordt. En dan heb ik het uiteraard alleen over de narcisten die er voor kiezen om anderen kapot te maken, ik heb het dus niet over mensen met innerlijk narcisme die hun verantwoording nemen voor zichzelf en anderen, dat wil ik even benadrukken. Ik heb het hier over narcisten die na duizend malen terecht te zijn gewezen, anderen daarna juist nog meer kleineren en kwetsen.

    Nu ik al een tijd alle schadelijke narcisten uit mijn leven heb gezet, kamp ik nog steeds net zo sterk met de gevolgen, zelfs na al een lange tijd. Ik blijft veelal de neiging houden ze “aan te trekken”, je blijft op je hoede en met je aandacht op deze groep mensen gericht uit angst. Ik kan me bijna niet richten en tot me door laten dringen dat er mensen zijn die je wel echt onvoorwaardelijk behandelen. Vooral als je dat als kind en jongere ook al om je heen hebt gehad, het hoeven niet eens veel personen te zijn geweest, 1 of 2 personen zijn al voldoende. Al begint dat wel beetje bij beetje beter te gaan met positievere energie in mensen te zien heel langzaamaan, doordat de pijn begeven moment wel wat slijt.
    Maar de echte omslag, naar eigen geluk (geen pijn meer voelen), het goede en de liefde in het algemeen in mensen kunnen zien, en vertrouwen blijven een erg gevoelig en pijnlijk punt. En terugvallen gebeurd zo weer, het kan ook gewoon weer overal waar je bent gebeuren. Zelf ben ik er nog niet helemaal uit. Ook omdat pesten en treiteren een belangrijk onderdeel van narcistische mishandeling is, al kan dat vrij geborgen juist zijn. En dat gedrag komt ook overal voor. Juist verborgen narcisme is zoveel gevaarlijker en kwaadaardiger dan openlijk narcisme, ook juist zo gevaarlijk omdat ze zeer veel volgers hebben en een “rijk en boeiend leven” in iedereens ogen. Ze steken zo hard onder water, recht in je hart, en dat continue terwijl echt niemand je ziet staan, letterlijk niet meer,en ook worden je emoties totaal door iedereen verkeerd geinterpreteerd. Dat alleen is al echt traumatiserend, de rollen worden door je omgeving zelfs soms omgedraaid, als het al een soort van escaleerd door je frustraties.
    Mijn vraag is Bianca, hoe heeft uzelf eigenlijk die positieve omslag kunnen maken na het misbruik? Heb je daar tips voor, of kan ik dat ook uit je boek opmaken?
    Lijkt me erg interessant om je boek te lezen ook, die wil ik sowieso graag gaan bestellen.
    Mooi en goed dat dit onderwerp nu eindelijk helemaal in de spotlights gaan komen: Voor de slachtoffers, maar net zo goed voor alle omstanders van de groep kwaadaardige narcisten!

    Hartelijke groet Michael

    • Bianca
      Geplaatst op 20:36h, 14 februari Beantwoorden

      Dag Michael,
      Kan ik je een persoonlijke e-mail sturen? Als jij mij even een mailtje stuurt, dan kan ik replyen. Of we kunnen even bellen.

  • Helen
    Geplaatst op 12:49h, 15 februari Beantwoorden

    hoi Bianca door welk boek kwam jij tot deze ontdekking?

  • Kelly Jarnigan
    Geplaatst op 21:43h, 15 februari Beantwoorden

    17-2-2021: Dit bericht is verwijderd in verband met niet verifieerbare informatie over een persoon en het delen van contactgegevens van derden. Dit gaat in tegen ons privacybeleid.

  • Em
    Geplaatst op 08:27h, 03 mei Beantwoorden

    Hallo Bianca,

    als ervaringsdeskundige van narcistische mishandeling lees ik wel eens vaker rond op internet en zo kwam ik hier ook terecht. Ik ben het met veel eens wat je schrijft, maar struikel wel over wat je schrijft over ‘emotioneel codependent ontwikkeld’, product van je gezinssituatie en dan vooral het stuk daarna: “Je bent gewend geraakt om je aan te passen, met je gedrag situaties positief tegemoet te komen. Ook zonder dat je je ervan bewust bent, kruipen er vriendschappen en relaties in je leven met dezelfde eigenschappen als de toxische ouder. ” Ik weet niet hoe ik het precies moet interpreteren, maar vraag me af of je daarmee bedoelt dat je jeugd een oorzaak is dat je daarna met narcistische partners van doen hebt gekregen? Ik weet niet of je het zo bedoelt, maar als dat wel is vind ik het een benadering die onterecht het zoeklicht op jou zet ipv op de narcist. Hij of zij weet bij de eerste ontmoeting in een nanoseconde je empathie te detecteren, maar ook andere zaken als pijn en verdriet. Veel slachtoffers vertellen ook dat een narcist opdook vlak na een scheiding, een ziekte, een overlijden van een dierbare etc., waarbij kwetsbaarheden en normale menselijke behoeften bloot komen te liggen, waardoor je als mens uit balans bent. Hier maakt een narcist gruwelijk misbruik van. Een combinatie van empathie en pijn en verdriet zijn een feest voor de narcist. Hier zit ruimte om te manipuleren en te gaslighten. Een narcist zal ook altijd je oude pijn weten te vinden en je hier op raken.
    Ik word er altijd een beetje verdrietig van als er bij het slachtoffer wordt gezocht naar een oorzaak die bij heeft gedragen aan de mishandeling. Iets wat het gros van de hulpverlening ook nog altijd doet; je hebt een laag zelfbeeld, je hebt een relatieverslaving, je hebt zelf een stoornis of wat ze ook maar kunnen bedenken. De jeugd wordt dan ook vaak genoemd, terwijl er toch ook veel slachtoffers zijn, die helemaal niet uit een narcistisch gezin komen en een prima jeugd hebben gehad. Gelukkig komt er heel langzaam wel verandering, hoe moeizaam ook.. Het ligt niet aan het slachtoffer die van alles zou missen of mankeren, de oorzaak van de mishandeling ligt bij de stoornis van de narcist.
    Nogmaals, ik weet niet of je het zo bedoelt. Het prikkelde mij en daarom reageerde ik.

  • Anoniem
    Geplaatst op 18:21h, 28 juli Beantwoorden

    hi em, ik ben het helemaal met je eens!!

  • Anoniem
    Geplaatst op 22:29h, 05 augustus Beantwoorden

    Helaas toxische moeder en door ik financieel afhankelijk ben van haar zuigt ze mij helemaal leeg. Niks is goed genoeg, wordt behandeld als kleuter thuis terwijl ik 25 ben. Moet naar haar pijpen dansen maar andersom gebeurd het nooit .

    Grenzen aangeven bij haar zorgt voor ruzie en discussie maar ook voor verwijten. Mag niet zelf beslissen over eigen financiën en leven. Ze is mijn bewindvoerder niet maar gedraagt zich wel zo.

    Ik ben haar slaaf, doe super veel in het huishouden en nog is het nooit genoeg.

    Geen geld op mijzelf gegaan want ik was anders allang weggeweest. Ze manipuleert met mij huis uit te gooien als ik dingen koop of doe waar zij het niet mee eens is . Mag niet in grote stad werken, mag niet dit mag niet dat.

    Ben t zo beu!! Maar weet niet hoe ik hieruit kom daar ze geen therapie wil. Van psychose zei ze na 2x ook al van helpt niet . 2x is te weinig om overlijden van je man te verwerken. Na zijn overlijden is het trouwens enkel maar erger geworden. Mijn pa wist hoe hij haar de mond moest snoeren. Ik ben een bang muisje in haar buurt want wat ik ook zeg t is altijd ruzie. Heeft u tips ?

    Psychologe zegt meer grenzen aangeven maar dat maakt het enkel maar erger .

  • Mark
    Geplaatst op 11:44h, 25 augustus Beantwoorden

    40 + moest ik w0rden om te kiezen voor mezelf…. Mijn familie moederskant heeft een ratjetoe van cluster-B stoornissen, adhd, borderline, narcisme , zelfs Munchausen (by proxy, ook kids en huisdieren worden slachtoffer) , ik herken het allemaal. Losscheuren moet je jezelf inderdaad en dat is een pijnlijk en confornterend proces. De vernederingen, zowel fysiek als verbaal zijn lastig uit te leggen aan een leek. Gelukkig vond ik professionals die me hielpen het allemaal te ontrafelen. En..te kiezen voor een leven zonder de kwaadaardige familie. Mijn advies aan lotgenoten/-nootjes; ga rennen, zo ver mogelijk en bouw je eigen familie om je heen op van mensen die jouw wel goed gezind zijn.

  • Corine
    Geplaatst op 22:15h, 23 september Beantwoorden

    Beste Bianca, hoe kom ik met je in contact?
    Ik herken zoveel in alle verhalen. Ben ook meervoudig narcismeslachtoffer.
    Ik ben 55 jaar en worstel nog iedere dag met het idee voor altijd te breken met mijn moeder. Mail je mij?
    Groetjes, Corine
    C.j.degroot@kpnmail.nl

  • Otto Rosier
    Geplaatst op 18:39h, 06 oktober Beantwoorden

    Ik dacht teveel aan mezelf voor mijn man die me verliet voor een andere vrouw. Ze gingen allebei van me weg. Ik kon geen contact meer opnemen met mijn man. Ik maakte me echt zorgen en ik kon mijn situatie niet zelf oplossen, dus besloot ik op internet te zoeken waar ik veel goede aanbevelingen over Dr Igbinovia vond en ik nam contact met hem op en vertelde hem wat er met me aan de hand was en hij zei me niet meer te huilen of je zorgen te maken. Dr. Igbinovia helpt me met een voodoo-spreuk waardoor mijn man bij me terugkwam en om genade smeekte, dus we zijn nu weer samen. Als je problemen hebt in je huwelijk of relatie, geloof me, Dr. Igbinovia is de beste man om hulp te vragen WhatsApp +12162022709 Viber: +2349071864129 Neem vandaag nog contact met hem op via e-mail doctorigbinovia93@gmail.com Geloof me maar drie dagen zul je het resultaat zien. …….

  • Lizet
    Geplaatst op 13:14h, 10 oktober Beantwoorden

    Het is alsof ik mijn verhaal wat lees. Een verborgen narcistische vader die mij ook fysiek mishandeld heeft maar achter gesloten deuren, een moeder die nooit voor mij opkwam en nu ook narcistische gedragingen vertoont, een verlenging. Moeilijk is het wel omdat ze meer opmerkingen in het verleden heeft gemaakt wat ik als kind niet snapte en ik niet snapte dat ze het slaan van mijn vader accepteerde ondanks dat ze erbij stond/zat, wel altijd is er niemand anders bij dan alleen hen, de narcist pakt het zo aan. Scheve familiehoudingen, tante die ook narcisme heeft (zus van mijn vader) en andere tantes die ook pleasers zijn/flying monkeys zijn en misbruikt worden in het spel en een beeld voorgeschoteld krijgen van mij die onjuist is. Mijn moederskant zijn meer empathische mensen die rustig zijn maar ook daar worden dingen helemaal niet uitgesproken of sowieso niet met elkaar spreken maar wel in derde kwestie, mijn moeder die nu ook (zelfs naar eigen ouders) neerbuigend doet over familieleden die depressies hebben geeft, een verhevene toon geeft dat en neerbuigend doet over dat mijn opa/oma een sobere begrafenis willen (natuurlijk wel achter de rug om)

    Zelf net het contact verbroken met ouders, bemoeizorg zegt wel narcistische opvoeding maar breken met ouders is nog taboe, idem dito dat ze ‘achter de rug om spreken’ ook accepteren maar dat van een hulpverleenster die ook narcisme heeft (gek genoeg geboden is via mijn vader) maar die daar ook misbruik van maakte omdat ze het wist van verleden van mijn mishandelingen. Financiën van mijn vader kreeg ik ook niet mee, na zoveel pogingen heb ik het via de hulpverlener geprobeerd, wat denk je? het was plotsklaps binnen (want ja aan de buitenwereld moet je het goede laten zien) maar helaas, ik krijg nog steeds niet de goede hulp en sta er alleen voor nu… waar ik nu niet mijn polis krijg van mijn begrafenisverzekering die vastzit aan vaders… die negeert de brief en houd mij weer afhankelijk daarin (maar ik geef ‘no contact’) ik ben echt klaar en dat recht heb ik als ouders giftig zijn voor je.

  • Ruud
    Geplaatst op 22:49h, 03 november Beantwoorden

    Je zit op de juiste website. Je moet alleen pagina ‘zorgverleners’ hebben.

  • ria heres
    Geplaatst op 20:30h, 22 februari Beantwoorden

    ook ik ben een product van narcistische ouders en toen ik met een bay van 6 maanden een relatie begon viel ik van de regen ik de drup, uiteindelijk zijn mijn kinderen en mijn werk mijn redding geweest, ik begon terug te spiegelen, vertelde dat hij in een doos leefde als ik er niet was, vertelde hem dat hij zich opstelde als een kleuter als hij een “woedeaanval” kreeg, confronteerde hem met zichzelf continu, vertelde hem dat ik hem niet interresant meer vond en bij dreigingen haalde ik mijn schouders op, als hij mij belette de deur uit te lopen , schreeuwde ik zo hard dat hij mij naar buiten moest laten gaan , dat hij mij liet want oh de buren en gezichtverlies, na 29 jaar hij hij zich opgehangen in mijn schuur, mijn jongste vond hem, heel triest maar ergens weet ik ook ik was er anders niet met hem uitgekomen, weigerde alle hulp, vertelde zijn psych doodleuk dat ik een ex was..

  • Jessie
    Geplaatst op 13:41h, 09 mei Beantwoorden

    Je ziet het pas als je het doorhebt…..
    Precies dat!! 5 jaar geleden gescheiden van een narcist.
    Na een vechtscheiding en diverse rechtszaken verder, heb ik een dochter van 11 die volledig vast zit. Vader op een voetstuk plaatst, smekend om zijn liefde en gezien te worden, teleurstellingen moet ontvangen om los te komen, maar hoe meer onzekerheden en verdroet ze voelt, hoe harder zij blijft trekken. Hoe kan ik haar helpen om in te zien hoe het echt is??? Zonder dat ze het gevoel heeft dat ik slecht over haar vader praat. Is er geen boek voor kinderen van deze leeftijd waar ze herkenning in kunnen vinden, en daardoor hun ogen opent. Of moet ik deze strijd blijven aankijken, met alle pijn en verdriet die ze zal ondergaan komende jaren.

  • Mir
    Geplaatst op 08:46h, 16 mei Beantwoorden

    Wat een heldere en duidelijke beschrijving van hoe het is om een relatie met een narcist te hebben en wat je kunt verwachten.
    Alleen bezorgde het me wel weer even kippenvel, puur van herkenning.
    Wat alles klopt, elk punt.
    En eerlijk waar, zo huiveringwekkend als sommige punten ook mogen klinken, het is echt zo. Treurig genoeg kan ik dat beamen. Ik ben getrouwd geweest met de duivel en alles wat hierboven staat beschreven heb ik mergemaakt, in alle variaties, combinaties, mixen en herhalingen. Want,..wat genieten deze onmensen er toch van als jij pijn en verdriet hebt. En ons rechtssysteem is een klare aanfluiting en doet niet aan recht maar aan onrecht. Ik ben innerlijk zo moe, zo vreselijk moe en leeggezogen, met alle slaap van de wereld kan ik dat niet wegkrijgen. Je bent voor je leven beschadigd en getekent door deze onmensen. Was ik maar nooit bij deze ouders geboren en had ik de vader van mijn kinderen maar nooit ontmoet….(al zou ik mijn kinderen nooit willen missen en zijn voor mij alles om nog voor te leven)

  • Yvofem
    Geplaatst op 18:59h, 11 juli Beantwoorden

    Allemaal mooi en waar, maar hoe help je de narcist als hij wel hulp wil? Mijn zoon grijpt naar drugs, want hij wil niet zo zijn. Ik lees alleen de andere kant. Weinig hulp voor de narcist zelf. Is dat dezelfde GGX die mijn zoon moet helpen????

  • Susan
    Geplaatst op 17:26h, 12 augustus Beantwoorden

    Hallo Em, ik wilde op jou reageren maar dat werkte niet. Ik ben het helemaal met je eens dat het slachtoffer niet de schuldige is, maar de narcist is schuldig. Zijn slachtoffer is onschuldig en wordt met onterechte schuld beladen.

    Em schrijft: ‘Het ligt niet aan het slachtoffer die van alles zou missen of mankeren, de oorzaak van de mishandeling ligt bij de stoornis van de narcist.’

    Hoe meer ik weet over narcisten hoe beter ik ze kan ontwijken. Kennis [over de narcist] is macht. Met navelstaren kom je niet verder. Het ligt niet aan mij [nazaat uit een narcistische psychopathische moeder] dat ik toevallig een tijd in een logeerhuis zit met een [tijdelijke] overbuurman die zich narcistisch gedraagt. Ik heb hem echt niet besteld en nu ik weet dat hij daar woont negeer ik hem. Wel vind ik het erg vervelend, maar er leven veel narcisten en psychopaten in dit land. Een op de honderd mensen is psychopaat heb ik gelezen. Dat is erg veel. Er zijn ook erg veel uitgebluste mensen en boze mensen omdat er veel mensen slecht in hun vel zitten. Dat zie ik als een maatschappelijk probleem. Eenzaamheid en zelfmoord is ook een maatschappelijk probleem. Ik heb een boek van Colet van der Ven gelezen met de titel ‘het kwaad en ik’, waarin zij dit maatschappelijke probleem aankaart.

    Ik vind het nodig dat de samenleving de hand in eigen boezem steekt omdat zij wonden veroorzaakt door het toelaten van onbetamelijk narcistische psychopathisch gedrag als er veel geld mee verdiend kan worden. Ik heb een welgestelde narcistische psychopathische moeder, succesvol en alom geëerd. Dat zij een ijskoude vrouw is die geniet van het leed wat ze mij, haar dochter, aan kan doen, telt niet mee in deze maatschappij. Psychisch geweld is niet strafbaar in ons land en dat zou het wel moeten zijn. Zolang de drie B’s erbuiten blijven [gebroken botten, bloed en blauwe plekken] kun je je kinderen mollen naar hartenlust in dit land.

    “Als je niet laat zien dat mensen gestraft worden, zaai je kwaad voor de toekomst.”
    Een uitspraak van Prinses Victoria voor ‘safe the children’.

  • G Folting
    Geplaatst op 13:00h, 10 september Beantwoorden

    Mijn zus heeft al lang een relatie. Meer dan 20 jaar. Vanaf het begin heeft mijn zwager duidelijk gemaakt dat zij niet meer kan afspreken met vriendinnen, mijn moeder of met mij als zij een relatie met hem heeft. Als ze dat toch doet dan zou er iets met haar gaan gebeuren. Over de jaren heen bepaalt hij waar ze op vakantie gaan en wat ze gaan eten. Zij krijgt van alles de schuld. Hij blijft benadrukken de dingen die zij niet kan. Toen zij op het werk in het zonnetje gezet werd kon hij dit niet uitstaan en zij dat hij ook binnenkort in het zonnetje wordt gezet. Mijn zwager is ook een pathologische leugenaar. Het heeft jaren geduurd voordat ik hier achter kwam. Mede doordat wij zeer intensief contact hebben gehad. Weekendjesweg, dagjes weg en vakanties. Alles wat hij doet is gericht op aandacht. Mijn zus gelooft alles en is heel beïnvloedbaar. Ik ben meerdere malen tegen hem ingegaan. Sinds juli 2021 heeft hij de teugels verder aangetrokken. Ze belden niet meer op en kwamen niet meer langs. Mijn moeder en ik hoorde niets meer van mijn zus. In januari dit jaar heeft mijn zus laten doorschemeren dat het haar verboden is om contact met ons te hebben en dat er dreigementen zijn gebruikt, het afgelopen jaar heb ik gesmeekt om een oplossing. Ik heb aangegeven een mediator te willen betalen. Ook aangegeven dat de gezondheid van onze moeder niet goed gaat door deze situatie. Een keer heb ik ook gezegd voor de trein te springen. Ook het voorstel gedaan om wel met onze moeder contact te hebben en niet met mij. Er kwam geen enkele reactie. Mijn moeder ligt nu voor de tweede keer in 3 weken in het ziekenhuis. Haar gezondheid gaat achteruit. Het is voor mijn zus geen aanleiding om haar te bezoeken of mij te vragen hoe het met haar gaat. Ik heb veel gelezen over narcisme. En ik kan alles afvinken.. ik denk echt dat mijn zwager narcistische trekken heeft. Ik ben radeloos weet niet meer wat ik moet doen. Mijn zus ziet het zelf niet wat voor hufter het is. Een paar maanden geleden heb ik weer een poging gedaan en aangegeven dat wij altijd een hecht gezin vormden en dat deze situatie voor ons niet wenselijk is. Mijn zwager zei dat ie tussen de regels door kan lezen. Als ik zeg dat wij uit een hecht gezin hebben dan bedoel ik eigenlijk dat hij uit een niet hecht gezin komt. Ik was verbijsterd, Als alles wordt omgedraaid dan is er geen communicatie meer mogelijk. Kunt u iets van advies geven? Ik sta hier elke dag mee op en ga hier mee naar bed. Ben hier 24 uur per dag mee bezig. Ik voel me schuldig naar mijn lieve moeder dat ik haar dit verdriet niet heb kunnen besparen. Ze is 82 jaar en de liefste moeder van de wereld. Zij verdient het niet om door haar jongste dochter en schoonzoon als een vuilniszak te worden behandeld. Mijn zus heeft een paar maanden terug de schuld op zich genomen en gezegd dat zij samen hebben besloten om niets meer te laten horen. Mijn moeder trok wit weg. Ze vroeg waarom dan? Dan moet er iets zijn voorgevallen. Mijn zus werd vuurrood en bleef naar de grond kijken. Ze heeft hier niet op geantwoord,

  • Anoniem
    Geplaatst op 13:24h, 27 september Beantwoorden

    Als kind heb ik een eetstoornis ontwikkeld vanwege mijn narcistische moeder. Op mijn 18de ben ik losgebroken van haar en hield contact vanwege mijn vader en later de kleinkinderen. Het ging jaren goed totdat ik op mijn werk een ubernarcist ofwel een psychopaat tegenkwam die iedereen tegen mij opzette uit jaloezie en zelfs een collega van mij de dood injoeg omdat hij me hielp. Zij heeft zich in mijn gehele familie en vriendenkring geïnfiltreerd en doet zich voor als zielig slachtoffer. Mijn narcistische moeder en schoonmoeder en wat overige narcisten om me heen lopen met haar weg en beschermen haar ten koste van mij en mijn gezin. Alles hangt aan elkaar van leugens en bedrog. Als psycholoog heb ik jarenlang aangageven in de GGZ dat eetstoornissen en andere verslavingen systemisch zijn en komen door de invloed van een narcist in het familiesysteem. Het is jarenlang genegeed en tegengehouden door narcisten binnen de GGZ. De psychopatische vrouw die achter mij aanzit heeft daar aan mee geholpen door haar machtspositie hiervoor te misbruiken. Ik weet dat zij een heel netwerk heeft aan politici, wetenschappers en hoge ambtenaren in de GGZ, jeugdhulpverlening, politie en bij het OM, die dit soort inzichten tegenhouden en narcisme en psychopathie onbehandeld willen laten. Kortom het is veel erger dan we denken. Narcisten en psychopaten aan de top houden informatie hierover achter en zorgen ervoor dat slachtoffers overal alleen komen te staan. Dit is een netwerk van vrouwelijk en mannelijke psychopaten die gezamenlijk in stand houden dat zij hun duistere zaken kunnen blijven doen. Ik geloofde nooit in complotten. Totdat ik hier zelf mee te maken kreeg.

  • Anoniem
    Geplaatst op 13:24h, 27 september Beantwoorden

    Als kind heb ik een eetstoornis ontwikkeld vanwege mijn narcistische moeder. Op mijn 18de ben ik losgebroken van haar en hield contact vanwege mijn vader en later de kleinkinderen. Het ging jaren goed totdat ik op mijn werk een ubernarcist ofwel een psychopaat tegenkwam die iedereen tegen mij opzette uit jaloezie en zelfs een collega van mij de dood injoeg omdat hij me hielp. Zij heeft zich in mijn gehele familie en vriendenkring geïnfiltreerd en doet zich voor als zielig slachtoffer. Mijn narcistische moeder en schoonmoeder en wat overige narcisten om me heen lopen met haar weg en beschermen haar ten koste van mij en mijn gezin. Alles hangt aan elkaar van leugens en bedrog. Als psycholoog heb ik jarenlang aangageven in de GGZ dat eetstoornissen en andere verslavingen systemisch zijn en komen door de invloed van een narcist in het familiesysteem. Het is jarenlang genegeerd en tegengehouden door narcisten binnen de GGZ. De psychopatische vrouw die achter mij aanzit heeft daar aan mee geholpen door haar machtspositie hiervoor te misbruiken. Ik weet dat zij een heel netwerk heeft aan politici, wetenschappers en hoge ambtenaren in de GGZ, jeugdhulpverlening, politie en bij het OM, die dit soort inzichten tegenhouden en narcisme en psychopathie onbehandeld willen laten. Kortom het is veel erger dan we denken. Narcisten en psychopaten aan de top houden informatie hierover achter en zorgen ervoor dat slachtoffers overal alleen komen te staan. Dit is een netwerk van vrouwelijk en mannelijke psychopaten die gezamenlijk in stand houden dat zij hun duistere zaken kunnen blijven doen. Ik geloofde nooit in complotten. Totdat ik hier zelf mee te maken kreeg.

  • Anoniem
    Geplaatst op 11:47h, 06 november Beantwoorden

    In mijn geval klopt het helemaal dat mijn gevoeligheid voor deze personen in de vroege jeugd is ontstaan. De emotioneel onbereikbare ouders, het niet gewenst zijn of gezien worden zorgde voor een aanpassing naar door te gaan zorgen en pleasen om die erkenning te krijgen.
    Zowat in al mijn relaties in mijn volwassen leven bleek die ongelijkheid weer te ontstaan.
    Nu ik de weg naar eigenliefde en acceptatie heb gevonden word ik niet meer geleid vanuit die oude kindbehoefte. Ik weet wat mij blij maakt wen waar ik goed in ben en laat mij door anderen niet meer bepalen in hoe waardevol ik ben.

  • Eveline
    Geplaatst op 09:43h, 30 november Beantwoorden

    Dag Bianca
    Het logo van de ggz staat boven jouw schrijven over narcisten. Daarom had ik je meteen weggeveegd. Maar ik ben terug, door nieuwsgierigheid.
    Van 1982- 2022 heb ik aan verschillende erkende ggz instellingen, waaronder ook ‘vrouwen hulp verlening’ hulp vragen gesteld, over o.a. enorme angst, ernstige verwarring, in de mist traag leven, behoorlijke slaap problemen , radeloosheid en een zeer problematisch gezin van herkomst met dagelijks geweld in vele vormen en vernederingen door die biologische vader. Onze moeder, een hele lieve vrouw heeft zoveel als mogelijk gebufferd voor drie kinderen en zichzelf helemaal opgeofferd. Nooit heeft iemand haar structureel geholpen, ook hun huisarts heeft NIETS gedaan ondanks breuken in haar lichaam en ander letsel en mijn informatie, en heel veel meer.
    Ook mijn hulpvragen hebben nooit iets zinnigs opgeleverd, vooral omdat, als ik zei dat die man een psychopaat was. Dan werd ik beschimpt door zo’n psychiater en psycholoog en ik me moest schamen door dit te zeggen. Wat ik zei was niet waar, het viel allemaal wel mee! Een ander zei, dat ik in de chronische psychiatrie zou komen, als ik wist wat er met mij aan de hand was, vlgs haar, een psychiater. Maar nooit heeft zij uitgelegd wat ik vlgs haar zou hebben. Dat is bizar en zéér mens degraderent. Voor mij betekende dat nog méér angst voor mijzelf.
    Nooit heeft iemand uitgevraagd aan mij ,naar zijn, die zgn. vader , zijn gedrag. Ook nooit hebben die hulpverleners mijn ouders gezien of gesproken. Wat een enorme domme , almachtige en destructieve attitude van al die zgn. hulpverleners. Ze hebben veel van mijn leven kapot gemaakt!!
    In 2018 ben ik er achter gekomen dat die ouder met al zijn geweld en onmogelijk gedrag,in 2004 opgenomen in een verpleeghuis, door een consulteren psychiater, de diagnose” dwangmatige narcist” heeft gekregen, 5 jaar voor zijn overlijden op 87 jarige leeftijd. Zijn héle leven heeft hij zich laten verzorgen, zelf kon hij niets, en ook wilde hij dat niet leren!! Hij was in 1975 afgekeurd van zijn werk, ook door zijn onmogelijk gedrag!! Dus toen kon dit door mijn moeder opgeknapt worden. Hoe komt zo’n maatschappij niet op het idee,dat dit zeer ernstige problematisch zal zijn!!?!!

    Net zo als mijn moeder was ik verpleegkundige. Zij van 1941- 1952. Ik van 1972-1996.. Was met 16 jaar de deur uit. Nu al 1 jaar met pensioen.
    Mijn vertrouwen in de ggz is NUL! Kreeg. allerlei diagnoses van die hulpverleners in een of andere opleiding, maar nooit de juiste.
    Het bericht hier boven van 27 september, van anoniem, dat de top besturen van de ggz , narcisme niet als erkende ziekte met desastreuze gevolgen in hun behandelmogelijkheden en deskundigheid zouden willen opnemen, komt mij niet vreemd over. Ik heb de nodige narcisten gezien die zich ook psychiater of psycholoog, of verpleegkundige noemde.
    Werkte zelf zowel als verpleegkundige in algemene ziekenhuizen en ook in de psychiatrie. Zag deze narcisten eveneens in de positie van hulpvrager.
    Bij narcisme in je gezin van herkomst, laat iedereen je helemaal barsten!! Als opgegroeid slachtoffer in zo’n situatie wordt je de schuldige gemaakt! Dat noemen ze in de ggz hulpverlening!

    Zinnige in formatie is te vinden op het web bij” Het verdwenen zelf” Véél goede informatie en meer.

  • Eveline
    Geplaatst op 11:43h, 30 november Beantwoorden

    Hoi Bianca
    Nog een vraag, waarom heeft deze site niet de mogelijkheid om op de schrijvers te reageren? Dat de ggz families uit elkaar speelt en isoleert van elkaar, een bekend narcistsche gedrag, zal bij zo’n verzamelen van ervaringsdeskundigen toch voorzien zijn, en slachtoffers zonder ggz opleiding voor ervarings deskundige opleiding in die ggz zijn nog niet voor de zoveelste keer gehersenspoeld! Zij kunnen elkaar ten minste steunen, toch ?!! Dat is belangrijk!!

    Begrijp me goed, jouw initiatief kan zinnig zijn. Maar eerst moeten al die werkzame narcisten uit de ggz verdwijnen. Hun VOC MENTALITEIT, hun nood aan slachtoffers kan makkelijk aangetoond worden met beeld en geluids opnames van al hun zgn. therapieën. Hierbij zijn natuurlijk alle aanwezigen personen zichtbaar!! Natuurlijk wel voor zeer lange tijd bij alle gesprekken! En dan zal er een Wet moeten komen dat Psychische geweld ook mishandelingen zijn! Die kunnen nu al wel aangevraagd worden, want voor dat dit er door komt zijn we zeker 10 jaar verder.
    Wonderlijk toch dat de ggz trauma’s ruim 100 jaar heeft kunnen ontkennen! Heeft gemistificeert met vervreemding en bijzondere namen!!
    “Traumasporen” , dit boek van Bessel van der Kolk heeft zinnige informatie over trauma’s. Aanrader!!

  • Graag anoniem
    Geplaatst op 10:09h, 07 maart Beantwoorden

    Dag Bianca,
    ik zit al 6 jaar in een rollercoaster. Ik ben toen iemand tegen gekomen die er voor heeft gezorgd dat ik ontwaakte. mijn hart bleek toch gevoel te hebben.
    ik besef sinds afgelopen weekend dat mijn vader een narcist is. mijn moeder slachtoffer van gaslichting. Mijn huwelijk bleek na 30 jaar giftig te zijn, ik een codypendent.
    De nan die mijn hart heeft geopend blijkt nu ook slachtoffer van gaslichting. We zijn lotgenoten. Hij is al jaren aan het vechten los te komen van zijn vrouw. Ik lees net het fenomeen hoovering en besef dat dit gaande is in zijn huwelijk. Wij verlangen zo naar een toekomst samen, maar het lukt hem nog niet lis te komen.
    We hebben beide een grote ontwikkeling door gemaakt de afgelopen 6 jaar. We hebben gekozen voor onszelf, wat een hele moeilijke stap was.
    Waar ik mij veel zorgen over maak is de vraag of onze liefde wel gezond kan zijn. We zijn allebei slachtoffer. Ik lees dat he elkaar aantrekt. Maar kan dat ook slagen als je beide inziet wat er mis is gegaan?

  • Graag anoniem om zoonlief te beschermen
    Geplaatst op 06:30h, 22 maart Beantwoorden

    Goedemorgen Bianca, ik heb een zoon van bijna 24 die een op en af relatie heeft met een vrouw die borderline en narcistisch trekken heeft. Officieus woont hij nog thuis, en dat is nodig want z’n vriendin zet hem zo nu en dan op straat als t haar blieft. Als hij een ongeluk heeft gehad, of een breuk in z’n voet of ziek is, moeten wij hem oplappen. Als hij bijna weer zichzelf is gaat hij weer naar haar en kan ze hem weer leegzuigen. Elke keer als ze hem in genade terugneemt, is hij blij. Dat vinden we lastig om te zien. Hij is nu zo opgebrand dat hij niet in staat is werk te zoeken. En als hij al bij ons is, kunnen we amper echt contact met hem krijgen. Gaat veel naar “vrienden” die niet teveel vragen stellen, want hij wil rust. Rookt wel bij de coffeeshop. En als hij bij haar is, horen we dagenlang niks van hem. We zijn als ouders ten einde raad. Wat moeten en wat kunnen we doen?

  • Graag anoniem
    Geplaatst op 15:09h, 13 mei Beantwoorden

    Deze zgn. narcisten hebben eigenlijk geen leven, en zijn gewoon “leeg” van binnen. Wat een spoor van ellende laten ze toch na als ik dit allemaal lees. Ik heb ze helaas ook in mijn omgeving en het zijn beslist geen fijne en prettige mensen in de omgang. Ik ga ze liever uit de weg, maar helaas kan dat niet altijd. Met name in de familie, dus tja..
    Ik kan eigenlijk alleen maar blij zijn (en jullie hierboven) dat ik zo niet ben.

  • Linda Verwer
    Geplaatst op 00:29h, 20 juli Beantwoorden

    Beste Bianca,

    Hoe kunnen mijn zus en ik met u in contact komen? Opgevoed door een narcistische moeder en beide hebben we een kind met narcistische persoonlijkheidstrekken. mijn zus mag bv haar 4 kleinkinderen niet meer zien. we zijn radeloos.

    gr.linda

  • Jaco
    Geplaatst op 20:15h, 14 augustus Beantwoorden

    Na 60 jaar nog steeds gebukt en verward door mijn moeder. Nu mijn broer en vader overleden zijn sta ik er allen voor. De laatste jaren redelijk goed voor mezelf gezorgd en mijn moeder vooral geen materiaal gegeven om zich in mijn leven nestelen. Ontkom ik er niet aan haar gemanipuleer. Daar waar ik zo bang voor was om alleen met haar over te blijven is waarheid geworden. Haar houding is dat zij heel erg zielig is en mijn grenzen totaal niet accepteerd. Ik voel me regelmatig schuldig en tegelijk moet ik me op afstand houden.ook zie ik regelmatig dat ik zelf ook narcistische trekken heb. Ik schaam me daar over. Maar durf gelukkig kwetsbaar en open naar mijn dochter te zijn. Ook al heeft ze waarschijnlijk een levens lange allergie opgelopen. Ik hoop dat ze niet heel erg oud wordt.

  • Bianca Gorski
    Geplaatst op 09:55h, 30 oktober Beantwoorden

    Beste Bianca,

    Wij zitten momenteel in een situatie met mijn vader en zijn 2e vrouw. Zij zijn 25 jaar samen en 25 jaar zijn wij al in gevecht met haar. Mijn vader was vroeger heel sociaal, ging bij
    Iedereen op bezoek, had nooit conflicten met mensen. Hij had zelfs een conflict vermijdende persoonlijkheid en kon (en kan nog steeds) zijn gevoelens niet goed uiten. Sinds hij met zijn 2e vrouw samen is is hij zich steeds meer gaan isoleren, zijn er steeds meer conflicten die door haar ontstaan. Hij bezoekt niemand meer en doet geen sociale dingen tenzij zij erbij is. Zij plant steeds zaadjes en zegt vervelende dingen over ons, zijn familie en vrienden (en ook haar eigen vrienden en kennissen) waardoor er conflicten ontstaan en contacten verbroken worden. Mijn vader neemt haar waarheid aan als zijn eigen waarheid en hoewel sommige meningen wel overlappen met de hare zie ik toch een andere man. En niet alleen ik zie dat maar ook zijn broers en zussen. We zijn nooit tot hem door kunnen dringen. In de afgelopen 25 jaar heb ik mijn vader nooit alleen gezien. Altijd was zij erbij. Ook als ik vroeg om hem alleen te spreken mocht dat niet. Hij verdedigde altijd haar, anderen zaten altijd fout. Ook wij als zijn kinderen vielen haar altijd aan en nooit andersom. Nu is het zo ver gegaan dat mijn vader psychisch is doorgedraaid en sinds afgelopen week gedwongen is opgenomen in een psychiatrische kliniek. Wij krijgen uiteraard deels de schuld daarvan terwijl alle conflicten die destijds ontstaan zijn bij haar zijn begonnen. Ik heb het contact neutraal gehouden om informatie los te krijgen maar toen ik bleef vragen om de contactgegevens van zijn behandelaren werd ze fel. Dat is ook de rode draad. De ene keer is ze heel lief, praat ze je naar de mond en is ze complimenteus en zorgzaam en op het andere moment valt ze je verbaal aan. Dit bracht ons altijd in verwarring en je gaat dan aan jezelf twijfelen. Je loopt altijd op eierschalen en vraagt je steeds bij alles af of wat je doet of zegt een aanval triggert. Hoe erg de situatie nu ook is voor mijn vader, we zijn allemaal opgelucht dat hij nu bij haar weg is en professionele hulp krijgt. Nu moeten we alleen zelf nog een ingang krijgen bij zijn behandelaren om ons verhaal te doen zodat ze een goed beeld krijgen van de situatie. Ik ga hen vandaag bellen en hopelijk is dat het begin van de waarheid biven tafel krijgen. Ik las jouw verhaal in wilde ook even mijn verhaal kwijt omdat we er nu middenin zitten. Ik weet niet of je het leest maar ik zie dat je reageert op verhalen die hier verteld worden en ik vroeg me af, kun jij me vertellen of het gedrag dat zij vertoont lijkt op narcisme? Ik kan niet iedere box aankruisen maar denk wel genoeg om dit te kunnen bevestigen voor mezelf.

  • Milou
    Geplaatst op 18:19h, 21 november Beantwoorden

    Graag anoniem, om mijn nichtje te beschermen. Hoe ziek kun je als ouder zijn. Ik wil mijn nichtje beschermen.. Op haar 15 e is zij haar getuige geweest dat haar vader haar moeder geprobeerd heeft te wurgen, Zij hebben tegen haar gezegd, dat ze dit nooit en nooit tegen iemand mocht zeggen. Hoe traumatisch is dat. Mijn nichtje inmiddels 34 wilde het gezin beschermen. Nu wordt ze opgesloten bij haar ouders. Zij wordt nu beschuldigd, dat zij de rotte appel is, Inmiddels verbannen van haar broer en zussen door haar zieke ouders,mijn zus met haar man. Ze heeft een enorm trauma opgelopen en ik vertrouw haar vader voor geen meter.
    Ik wil haar zo graag helpen, zij wordt nu opgesloten bij haar ouderlijk huis. Mijn broer en zus geloven mij niet. Ik wil haar zo graag beschermen. Mijn zwager is geestesziek, Wat een terreur, zijn is gewoon ernstig beschadigd, Wat gestraft moet worden.
    Te erg voor woorden, wat een zieke gestoorde mensen heb je toch!
    Graag advies, zij is in gevaar en ik vertrouw mijn zwager voor geen meter!

  • Anoniem
    Geplaatst op 06:05h, 11 januari Beantwoorden

    Mijn ex is een narcist, waar ik samen een kind mee heb. Ik herken denk ik de signalen nu bij mijn zusje. Ik kan/wil het soms niet geloven omdat ze mijn zusje is. Maar altijd manipuleert ze de boel, mij kleineren, uitspraken maken zoals iedereen haat je en iedereen praat slecht over je, ik krijg van alles de schuld, werd zelfs genoemd dat ik een narcist ben. Door deze dingen ga ik mij isoleren en begin ik te twijfelen aanmijzelf. Het word erger want zelfs over mijn kind heeft zij de controle en alles word zo verdraaid en gelogen dat mijn kind haar begint te geloven. In de ogen van mijn kind ben ik ineens een slechte moeder geworden en ik krijg ook de schuld van alles wat fout gaat ik haar leven. Ik kan geen familie of een naaste hierover vertellen want in hun ogen is mijn zusje juist heel aardig. Ik denk ook vaak aan zelfmoord en wil mij niet meer langer zo voelen maar weet ook niet hoe ik dit “opgelost ” krijg. Het breekt mij dat mijn kind zich tegen mij heeft gekeerd. Ik ben geen perfecte ouder en heb haar vaak sorry gezegd dat ik geen perfecte moeder ben. Soms doe ik dingen waar ik achteraf zo een spijt van heb. Het lijkt wel dat mijn zusje totale controle over mij heeft. Overal ben ik de zwarte schaap. Ik voel mij schuldig dat ik mensen echt pijn doe en verbreek daarom contacten met mensen. In de hoop dat ze gelukkiger zijn zonder mij. Ik kan niet meer slapen, mijn gezondheid gaat achteruit en weet niet wat ik moet doen.

  • Anoniem
    Geplaatst op 18:22h, 05 februari Beantwoorden

    Hallo Bianca, ik schrijf dit anoniem maar bij interne communicatie zal ik mijn naam geven. Ik leef samen met een extreme narcist. Ben sinds een jaar mij van de term narcist bewust. Ik viel echt letterlijk bijna van mijn stoel toen ik over narcisme las. Het was net alsof ze mijn man exact hadden “uitgetekend”. Sinds ik hem “door” heb ben ik wel rustiger geworden en besef dat ik niet gek ben maar hij. Heb in de jaren heel wat meegemaakt. Mijn nu 16 jarige zoon ook, Gelukkig hebben we steun aan elkaar. Inmiddels heb ik ook sinds enige tijd de stellige keuze gemaakt om te wilken scheiden. Maar mijn man vertrekt niet, hij zegt, ga jij maar. Hij weet donders goed dat ik niet kan vertrekken omdat ik hier mijn bedrijf heb. Ben in het diepste gehsim bezig om hier een oplossing voor te vinden. Want hij kan zeer agressief worden. Maar het vakt nog niet mee. Het is echt heel erg ingewikkeld. Heb je verhaal echt al zeker 25 x gelezen en sterkt ne wel. Kan je boek niet lezen want kan hem niet bestelken met een altijd controkerende man. Zou je het liefst eens willen spreken.

  • Merel
    Geplaatst op 12:00h, 09 februari Beantwoorden

    Beste Bianca,

    Een paar jaar gelden ben ik gescheiden, was niet makkelijk maar welke scheiding is dat wel.
    Om mijn scheiding beter te begrijpen en te kunnen accepteren (ook al was het mijn eigen beslissing) ben ik veel gaan lezen over psychologie/menselijk gedrag. In middels heb ik heel sterk het vermoeden dat mijn ex-partner een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Samen hebben wij twee kinderen waarvan de oudste een zoon van 14 jaar. Inmiddels kan ik de oudste thuis niet meer te baas en woont hij op dit moment bij zijn vader. Ik zou heel graag met andere ouders in contact komen die vermoedelijk ook een kind hebben met de kenmerken van narcisme. Het zou mij enorm helpen om met lotgenoten te kunnen praten. Heb je een tip voor mij?
    Dankjewel.

  • B Groenewald
    Geplaatst op 20:22h, 09 februari Beantwoorden

    Hoi Bianca,

    Hoe zou het er volgens jou uitzien als je partner sinds zijn/haar 3e een nieuwe, narcistische vaderfiguur heeft die doelmatig de biologische vader belastert en demoniseert, tot het punt dat het kind in het 12e levensjaar besluit haar achternaam op te geven en zich wettelijk te laten erkennen door de stiefvader? Wat als de (nu dus pleeg-) vader gedurende het opgroeien tot volwassenheid steeds blijft benadrukken dat HIJ zich uit de goedheid van zijn hart heeft ontfermd over de in de steek gelaten moeder en kind, onderwijl steeds, te kust en te keur, de biologische vader door de stront trekkend?

    Mijn inmiddels ex- vriendin heeft daarmee te maken maar ook onze 3 jarige dochter verkeert nu dus in dat milieu. De moeder van mijn ex is op jonge leeftijd overleden waardoor haar stiefvader vrij baan had. Tuurlijk heeft hij sindsdien voor haar gezorgd.
    Tuurlijk heeft hij haar ook gesteund maar wel onder constante conditionering en manipulatie. Hij moest wel de messias blijven.
    Kort nadat onze dochter werd geboren kreeg ik een arbeidsongeval met een slepende letselschadezaak tot gevolg vanwege ontstane arbeidsongeschiktheid. Al snel begonnen de steken onder water. De quasi grappige opmerkingen, de suggestieve vragen en het klagen over offers die hij bracht uit de goedheid van zijn hart terwijl ik daar lachend van zat te profiteren. (met een verlamde arm en een verzekeraar die omscholing/re-integratie weigert te betalen). Op een gegeven moment begint het op te vallen dat mensen zich anders gaan gedragen. Naar mij toe dan. Naar nu blijkt werd er tegen iedereen verteld dat ik lui, werkschuw en een manipulatieve parasiet ben die misbruik maakt van zijn dochter. Met daarachteraan natuurlijk de riedel over zijn offers en zijn goede hart. Het kwartje valt als zijn moeder nota bene, zichzelf het recht toebedeelt om mij een veeg uit te pan te geven omtrent mijn onvrijwillige werkloosheid. (want nog altijd verlamd) Niemand die toen aan tafel zat keek ervan op of zei er iets van. In de auto zeg ik: “Zo er wordt dus over me geluld…” “Ja, dat is toch logisch” is het totaal vlakke antwoord. Zoiets komt niet uit de lucht vallen, dus er moet negatief sentiment gezaaid zijn. Ik kies ervoor er verder niet op in te gaan. Het is duidelijk dat ze al maanden wordt bespeeld.
    Uit eindelijk kom ik er achter dat tijdens de verjaardag van onze dochter, waar voor het eerst bio en stiefvader tegelijk op visite waren, biopapa NA 30 JAAR andermaal door de stront werd getrokken. Maar nu tegenover mijn ouders. Het is stiefpa een doorn in het oog dat het contact is hersteld en dat echte opa apetrots is op zijn kleindochter. Dus echte opa moet kapot…. (wéér) Als stiefpa weer op zijn geijkte ego-epos terugvalt. Hebben mijn ouders hem door. En dat merkt hij. En dan gaat de campagne in de volgende versnelling. Wetende dat ontmaskering aanstaande is nu echte opa sympathiek wordt gevonden en dus misschien zijn verhaal ook wel kwijt wil, gecombineerd met mijn opmerking dat hij zich gewoon te gedragen heeft tegen echte opa (“je bent toch geen klein kind. T is 30 jaar geleden!’) Merk ik in de 2 maanden die volgen dat mijn ex alle emotie verliest en zelfs niet merkt dat ik in een zware depressie beland door de slepende schadezaak. Ten slotte zette ze zonder enig teken van compasie een punt achter de relatie. Ik mag blijven om mijn shit te regelen want woningnood en nul komma nul reserves. Maar daar is schoonpapa het niet mee eens . Hij zal wel even met mij praten. Een dag voor kerst zet hij mij ongevraagd op straat maar desondanks blijft mijn ex zitten met een gezicht van klei, en zegt niks. Als ik laat doorschemeren dat ik hem doorheb zegt hij ‘Ja weet ik. Daarom is het beter dat je nú gaat.”

    Zonder ook maar een spier te vertrekken zegt ze “tja.” als ik haar vertel hoe nu verder. Maarja er is haar verteld door de messias dat ze absoluut geen medelijden meer mocht hebben. De relatie moest en zou nu stoppen. Ondanks het feit dat ik bijna een oplossing had voor mijn problemen. Mijn ex vermoedt niks wat hij zegt is onverkort de waarheid. Ik heb hem door…. en dat mag niet….

  • Anoniem
    Geplaatst op 06:55h, 21 maart Beantwoorden

    6 maanden geleden erachter gekomen dat mijn beide ouders en broer narcistisch zijn. mijn broer is favoriet kind en kan alles maken en ik mag niks zeggen, zijn verhaal is altijd waarheid volgens mijn ouders en dat heb ik te accepteren. ze dulden geen tegenspraak, durven de waarheid niet onder ogen te komen en zetten de andere broer en zus tegen mij op. ik heb mij tijd aangepast aan de situaties om te overleven, maar doen alsof er niks is gebeurd. Ook mijn man hebben ze hierin betrokken. onlangs heb ik de waarheid op tafel gelegd om voor eens en voor altijd van dat onderbuik gevoel af te zijn. we zijn verrot gescholden door mijn vader en mijn moeder zit erbij en kijkt erna, maar doet niks. wij zijn schuldig en zij zijn slachtoffer, zij hebben heel veel verdriet en hebben mij altijd alles gegeven (geld,materialistische dingen) maar liefde op de momenten dat ik het zo nodig had was er niet. Ik heb me altijd minderwaardig gevoelt. Het bedrijf ging voor alles, er kon niks. mijn ouders hebben met veel meer familieleden ruzie om met name geld, de verhalen heb ik inmiddels van ook hen gehoord en die zijn werkelijk anders dan dat ok ze altijd van mijn ouders heb gehoord. het is zo vals en zo gemeen en je voelt je zo machteloos. de vraag waarom alleen jij het ziet is moeilijk maar ik/wij kunnen niet meer leven met mensen die ons leven zo beïnvloeden en ons huwelijk hebben geprobeerd te kraken het is een machtspel en het maakt je onzeker. gelukkig hebben we de draad weer op gepakt en zijn dit soort boeken echt helpend en herkenbaar. bedankt daarvoor het is voor mij heel waardevol om te weten dat er lotgenoten zijn die met dezelfde gevoelens rondlopen, daarmee kunnen we elkaar helpen.

Geef een reactie