Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

hoe kan ik mij aansluiten op de community over de nieuwe cao?

Excuses voor mijn spelling, dat had beter gekund.

Zo zoon herkenbaar dit alles, ben zelf gediagnosticeerd met D.I.S. is ook zeer moeilijk te begrijpen voor andere, de monsters in mijn hooft om deze tot bedaren te brengen, loop soms nog vast, en neem dan die rust, tot de storm weer gaat liggen. Ik werk in een SW bedrijf, al jaren, soms voor andere bedrijven, Gaat vaak goed, maar het onbegrip van sommige hoger geplaatste… de arrogantie dat men het beter lijkt te weten dan deze soms sukkeltje, ikzelf. Laat ik eens proberen niet razend te worden, maar mijzelf te zien als een zeer veelzijdig persoon met heel veel kennis van deze stoornis. Allereerst is het belangrijk om te begrijpen dat het voor een ieder met deze anders kan zijn. Immers je eigen persoonlijkheids structuren en neigingen etc. Neem je mee en ben je ook alleen, D.I.S werkt absoluut tegen je eigen ik, Belangrijk is, wat heb jij nodig om je goed te voren, voor mij zijn dat wettelijk bepaalde steunpilaren. Ik merk soms heel veel onbegrip bij Het Sw bedrijf en aanverwanten waar bij ik gewerkt heb, vooroordelen van hoger geplaatste, zo als, ja homie ben niet gediagnosticeerd, je wil niets en je kan niets, terwijl ik mij altijd voor de volle 100 procent inzet, Die opmerkingen blijven heel lang door woekeren. Ik wil genoeg, maar inmiddels ben ik 58 en ik moet bekennen zo langzamerhand kan ik ook steeds minder. Ik eis nu dat wanneer ik op een andere werkplek kom dat men zich eerst inleest sa,en met mij wat mijn probleem antiek is. Zo niet dan ga ik niet eens meer in gesprek, puur uit zelfbescherming en dan is deze dame dus weg., want zo beroerd, onbegrepen en uitgeput als je bent, en nietvte vergeten hele delen ff foetsie zijn, Daar zit ik niet op te wachten, dus ja,, dan kies ik voor zelf bescherming.

Je ziet het pas als je het doorhebt…..
Precies dat!! 5 jaar geleden gescheiden van een narcist.
Na een vechtscheiding en diverse rechtszaken verder, heb ik een dochter van 11 die volledig vast zit. Vader op een voetstuk plaatst, smekend om zijn liefde en gezien te worden, teleurstellingen moet ontvangen om los te komen, maar hoe meer onzekerheden en verdroet ze voelt, hoe harder zij blijft trekken. Hoe kan ik haar helpen om in te zien hoe het echt is??? Zonder dat ze het gevoel heeft dat ik slecht over haar vader praat. Is er geen boek voor kinderen van deze leeftijd waar ze herkenning in kunnen vinden, en daardoor hun ogen opent. Of moet ik deze strijd blijven aankijken, met alle pijn en verdriet die ze zal ondergaan komende jaren.

Er is nog een optie: zelf gaan taperen. Ik ken iemand die slikte venlafaxine. Hij had ontdekt dat er in elke capsule enkele tientallen (ik meen 84 maar het kunnen er ook 48 zijn geweest) zitten. Hij heeft die capsules opengemaakt en die kleien bolletjes verdeeld (in steeds kleinere porties). Zijn psychiater was het ermee eens. Ik geloof dat ie er zes weken over heeft gedaan om ‘af te kicken’.

lekker genuanceerd. waar moeten mensen met ggz/problematiek dan naartoe

Onze zoon gaf in januari aan (na ruim 20 jaar niet opgenomen te hoeven zijn),uitgeput te zijn .Vroeg om vrijwillig opgenomen te kunnen worden.Er is in februari gezegd dat ze een plaatsing proberen te regelen,in maart weer hetzelfde en in april weer.
Nu zowat mei en nog niks in orden
Hij is al die tijd bij ouders thuis,omdat eigen huis niet veilig voelt.
Ik vind het schandalig dat er zo met mensen omgegaan wordt.Zou als ik daar de tijd voor kon vrijmaken graag met verantwoordelijke regerings ambtenaar of minister willen praten.
DIT KAN ECHT NIET GETOLEREERD WORDEN.
Een heel bezorgde en verdrietige moeder

In welk jaar is dit ‘recente’ artikel geplaatst?

Even aansluitend op (diverse persoonlijkheidsstoornissen) Complex-trauma + narcisme is nog een nieuw begrip, wie dit heeft, heeft meestal al verkeerde misdiagnoses gehad of krijgt nog steeds misdiagnoses, De innerlijke conflicten en symptomen lijken op bepaalde andere aandoeningen, ook in combinatie met narcistisch misbruik is er nog onvoldoende kennis, je moet echt op zoek naar een erkend psycholoog/psychiater die ook het “narcistisch slachtoffer syndroom (zoals mij)’ herkent en erkend. De omgeving kunnen ook vaak klakkeloos elkaar aannemen (ook hulpverlening, huisarts, artsen etc) zonder dat ze zelf kijken naar het plaatje, zo wordt het slachtoffer steeds emotioneler, onzekerder, verdrietiger en steeds weer een depressie creëren en eenzamer en labiel, verwarrend en boos kan ook. Soms is zelf de dader al weg (in mijn geval) maar heeft diegene de omgeving zo beschadigd dat er nog altijd schade is na zoveel jaar, netwerk wordt afgebroken door de pleger en de manipulatie die geweest is druist door in zorginstanties, huisarts omdat die elke keer weer hetzelfde aannemen en psychische/emotionele mishandeling nog niet begrepen wordt, ontkenning/geen erkenning brengt ook steeds weer uitputting.

De beschermers en de flying monkeys van de narcist zie ik als medeverkrachters. In mijn geval dus de broer en zus van mijn vader en ook haar zachtaardige slappe man. De vriendinnen van wijlen mijn moeder. Wijlen mijn moeder zelf ook, die het nooit voor haar dochters opnam. Als je bij haar kwam omdat pa vies of eng deed, dan ging mijn moeder naar hem toe, sprak hem erop aan waarop pa haar vertelde dat het niet waar was. Met dat bericht kwam onze moeder dan bij ons terug. Dat pa zei dat het niet waar was. Dan was de kous af en ging haar leven weer zijn gewone gangetje.
Het is moeilijk om na vijftig jaar onder dat soort mensen te hebben geleden nog een normaal leven op te bouwen. Mij lukt het niet.