Ervaringsverhalen | De hulpverlener die het verschil maakt

05 dec Ervaringsverhalen | De hulpverlener die het verschil maakt

Op GGZ.nl delen we graag verhalen en visies van ervaringsdeskundigen in de geestelijke gezondheidszorg. Hiermee hopen we diverse onderwerpen beter bespreekbaar te kunnen maken, meer openheid te creëren omtrent mentale gezondheid en het delen van ervaringen te stimuleren.

Inger heeft ervaringskennis op het gebied van (C)PTSS, eetstoornissen, depressie en suïcide. Op dit moment werkt ze zelf als individueel begeleider in de jeugdzorg en rondt ze haar opleiding tot sociaal werker af. Ook geeft zij voorlichting over mentale gezondheid op onder andere middelbare scholen, hogescholen en universiteiten. Voor GGZ.nl schrijft Inger met enige regelmaat een column over haar ervaringen met psychische stoornissen, het herstelproces en over haar ervaringen in de hulpverlening.

De hulpverlener die het verschil maakt

Een ervaren bergbeklimmer ziet in het dal een gewonde man. Hij heeft geen schoenen, laat staan geschikte kleding voor het onvoorspelbare klimaat in de bergen. De bergbeklimmer heeft geen idee hoe de man in dit afgelegen dal is gekomen maar ziet dat hij dringend medische zorg nodig heeft voor hij in staat is verder te wandelen. Gelukkig heeft de bergbeklimmer altijd een basisvoorraad een medische spullen in zijn tas. Ook heeft hij een extra paar schoenen en kleding. Hij verzorgt de man en de man vraagt de bergbeklimmer om hem thuis te brengen.

De bergbeklimmer helpt hem overeind en biedt aan mee naar huis te lopen, maar de man raakt in paniek als hij de hoge bergtoppen om hem heen ziet. Hij heeft nog nooit geklommen, laat staan dat hij al deze bergen moet overwinnen om weer thuis te komen. Hij klampt zich aan de bergbeklimmer vast en smeekt hem om hem op te tillen. Omdat de bergbeklimmer de man niet achter kan laten om te sterven, besluit hij een draagplank te maken van hout en hij hoopt de man zo over de bergen heen te kunnen tillen.

De bergbeklimmer komt vooruit maar elke helling breekt de plank. “Je moet echt zelf gaan lopen want anders komen we nooit thuis.” De man is bang, hij herinnert zich niet hoe hij stapjes moet zetten en na een lange periode van stilstaan weet hij niet wat vooruit of achteruit is. De bergbeklimmer geeft niet op en laat zien hoe hij moet opstaan en hij wijst de weg.

Samen lopen ze, eerst is het wat onwennig maar bovenop de eerste berg is een prachtig uitzicht. Ze vieren samen hun overwinning maar de bergbeklimmer wijst de man op de realiteit dat er nog vele bergen beklommen moeten worden voordat ze thuis zijn. De man kijkt over de bergen naar de lange weg die voor hem ligt en wordt boos. Zoveel energie, zoveel geleerd en nog is hij niet thuis! Hij wil terug naar de vallei waar er groen gras was en vers drinkwater. De bergbeklimmer voelt zich machteloos, maar besluit dat de man zelf een keuze moet maken. Zo scheiden de wegen van de man en de bergbeklimmer.

De man loopt alleen langs een steile afgrond, hij heeft geen eten en geen routekaart. Met de dag raakt hij vermoeider en met zijn laatste restje energie besluit hij terug naar boven te klimmen om zich te oriënteren. Bovenop de berg vindt hij tot zijn verbazing de bergbeklimmer. “Ik heb op je gewacht”, zegt de bergbeklimmer tegen de man. Ze maken duidelijke afspraken hoe ze samen verder wandelen en als ze beide akkoord gaan vertrekken ze. De man is verzwakt, maar de bergbeklimmer houdt zijn hand vast en geeft de man eten. Als hij aansterkt geeft hij zelf aan dat de bergbeklimmer zijn hand niet meer hoeft vast te houden.

Samen wandelen ze in de regen en de zon. Berg op, berg af. Tot op een dag de man vanaf een bergtop zijn thuis ziet. Hij vraagt aan de bergbeklimmer waar naartoe hij onderweg was en de bergbeklimmer geeft aan dat hij in de bergen woont en mensen de weg naar huis helpt vinden. De man huilt, uit dankbaarheid, want zonder de bergbeklimmer had hij zijn weg naar huis nooit gevonden. Dan zegt de bergbeklimmer iets waardevols wat de man de rest van zijn leven bij zal blijven: “Jij hebt het gedaan, jij hebt gekozen om naar huis te gaan. Jij hebt elke berg beklommen die we onderweg tegen zijn gekomen en nu ben je thuis en heb je mij niet meer nodig. Ik heb je alles geleerd wat ik je kon leren en jij hebt mij alles geleerd wat je mij kon leren.” Als vrienden omhelzen ze elkaar en dan draait de man zich om en loopt het laatste stuk alleen, naar huis.

De hulpverlener die het verschil maakt is niet alleen de hulpverlener die een man zijn leven redt. Het is de hulpverlener die naast de man blijft staan, gelijkwaardig. De hulpverlener die gelooft in de kracht van de man en de hulpverlener die de man aanmoedigt en opvangt. De hulpverlener die contact durft te maken en los durft te laten zodra de man aangeeft het zelf te kunnen. Ben jij de hulpverlener die het verschil maakt?