Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

“…het onbegrip van de buitenwereld! Dat is vaak ‘the second rape’ voor de slachtoffers.” staat in het stuk geschreven.
Precies zo voelt het: THE SECOND RAPE. Ja.
De oudste vriendin van wijlen mijn moeder en de zus van mijn vader had ik geprobeerd te vertellen wat onze vader jarenlang met ons heeft gedaan, bij mij tot rond mijn vijftigste. De psychische terreur, het sadisme, het geweld van mijn vader.
Al het verschrikkelijke waar hij jarenlang mee dreigde, de gestoorde dingen die hij deed.
Het had geen zin. Ontkenning en een niet te bevatten onverschilligheid kreeg ik terug. Mijn ‘shit’ hoefden ze niet zei mijn tante. De duistere taal die uit haar kwam leek op die van mijn vader. Dat had ik nog nooit meegemaakt met haar.
Het voelt als ’the second rape’ ja. Zij zijn de beschermers van de man die jarenlang dagelijks psychische terreur heeft uitgeoefend op mijn moeder, mijn zusje en mij. Bij mijn moeder en zusje zelfs tot hun dood.

Ik was ook genoodzaakt om PGB te moeten stoppen omdat ze gewoon niet meer over de vloer kwam en lang stilstond. wel nog een keer belde voor koffie maar niet kwam, enigszins afspraak plande (de kruimels), ik wou niet als fraudeur bestempeld worden dus ik moest wel stoppen. Ook andere hulpverlening (bemoeizorg) zeiden wel dat ze mij psychologisch verward maakte maar deden niets, sterker de ene hulpverleenster deed mee, ondanks dat ze opgefokte reactie tegen haar kreeg van de pleger, draaide ze langzaam de rug toe en ging ze mij ook negeren op uitingen waar ik uitlegde wat ik voelde en wat ik voor doel had.

Ik ben zelf boos geworden op een gegeven moment op de pleger. Mijn pleger was namelijk een hulpverleenster, die zowel mijn ouders waar ik kindermishandeling bij had en contact mee heb gebroken, zowel andere hulpverlening had misbruikt voor lastercampagne. Ik kon zelf niets meer zeggen (ze maakte mij dus echt monddood, geen enkel wederzijds gesprek) omdat ze mij had geblokkeerd op telefoon en mail negeerde maar zij ging dus wel ‘achter de rug om’ verder met valse beschuldigingen en het terugkaatsen dat ik niet goed ben, mensen geloofden mij niet en politie pakte ‘psychische mishandeling’ niet op, daardoor heb ik PTSS gekregen en uit zelfverdediging reactie zelf reviews geplaatst en daarna ook weer verwijderd, die heeft ze als smaad aangespannen. Rechter geloofde mij niet ondanks dat ik het gehele gaslighting heb uitgelegd, ik ben nu ook geïsoleerd geraakt en mensen die ik jarenlang kende zijn mij ook ineens gaan negeren, ik krijg zelfs streepjes toegeworpen, ze willen er enigszins niets van horen en sluiten hun ogen.

Ik ben er niet mee eens, ik vind juist dat ze minder praktijk moeten uitoefenen en meer communicatie en dit is weer te bureaucratie., we hebben al voldoende praktische krachten. Dit zegt echt totaal niets terwijl we ons moeten focussen op de mens zichzelf, niet commercieel theoretisch.

De minnaar is terug, ik ben Jose Fernando, mijn minnaar heeft het uitgemaakt met mij alleen omdat ze een andere man leuk vindt van wie ze zegt dat ze van houdt en het kan haar niet schelen hoe ik over haar denk. hou zo veel van haar gedurende drie dagen ik kon niet eten, toen mijn vriend me kwam bezoeken ik vertelde hem alles wat er was gebeurd hij zei me dat ik me geen zorgen moest maken dat mijn minnaar bij me terug zou komen toen belde hij dr Sacre en vertelde hem wat ik zei en hij zei tegen mijn vriend dat hij me de telefoon moest geven nadat we hadden gepraat en ik deed wat hij me vroeg te doen kun je geloven dat mijn geliefde die het uitmaakte terugkwam me om vergeving vragen en nu is ze blij met mij allemaal dankzij Dr Sacre

Neem ook contact op als je hulp nodig hebt sacretempleofpower@gmail.com bel of WhatsApp is privénummer +2349076034359

Dag Jim,
bedankt voor het inzicht wat je me hebt gegeven. Ik heb me wat verdiept in ambulatisering en ben de weg wat kwijt in de voordelen. Ik ze dan het volgende:

Bijna alleinstellingen in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) krimpen qua gebouwen en klinieken. Ook het Zeeuwse Emergis sloot afdelingen in Kloetinge. Geheel tegen deze ontwikkeling in, breidt Zeeuwse Gronden, vanuit de basisplaats Terneuzen, juist uit. Zowel binnen als buiten Zeeland. Wat is het geheim en de visie van deze Zeeuwse instelling voor geestelijke gezondheidszorg?

Willen we dit geheim weten als GGZ instelling van de Zeeuwse gronden of denderen we door met onze opdracht in de arm om te voldoen wat anderen ook al deden in Nederland.

Door als GGZ organisatie minder in de eigen organisatie te kijken maar inderdaad met anderen en zoals je het het verwoord heb met meerdere kennis gebieden te willen samenwerken heb je de betere werkvorm gevonden om de mensen te helpen die een hulpvraag hebben. Nu zit de GGZ vast in het eigen denken, maar hoe kom je hieruit?

Mijn advies zou zijn, kijk nog eens goed waarom de Zeeuwse gronden dit voor elkaar krijgt en het gaat niet of in GGZ instelling het goed of fout doet. Het gaat erom dat wij samen onze krachten gebruiken voor de mensen die een hulpvraag hebben. Daar sta je voor.

Mijn groote probleem is wanneer vindt je dat het genoeg is.
En wat als je arts vindt dat je nog wel even kunt wachten met het beindigen van je leven?
Ik vindt het ontzettend moeilijk om daar een antwoord op te vinden.

Hier word ik blij van!

Sinds mijn tienerjaren, altijd zwak ziek en misselijk, maar werd altijd de psychische kant op gestuurd, ja als je altijd pijn hebt word je er wel depri van.. Tot dat mijn dochter op 12 jarigecleeftijd fibromyalgie kreeg, en ik de symptomen begon te herkennen.. na veel gedoe de diagnose fibro gekregen. Veel pijnstilling gehad, zelfs aan de oxycodon gezeten. Daar ben ik nu van af. Ik werd afgekeurd en kon toen “helen” Het was nodig dat ik mijn pijn accepteerde, nu red ik het met een paracetamol als het echt niet gaat, nsid tabletten mag ik niet gebruiken. Jarenlang dacht ik,: ALs dit nog door gaat dan houdt het bij 60 voor mij op NU, WIL IK LEVEN ONDANKS DE PIJN

PS bedenk dat MS vroeger ook als psychische ziekte werd gezien, dus houd hoop

Ook juist de kracht van communicatie, als behandelaar niet denken dat je de waarheid in pacht hebt, blijven waarnemen wat de patiënt zegt en ageren op gezond ontwikkelen in de tempo en behoeften en persoonlijkheid.

Al die kleine organisaties apart doen ook niet goed, de één vind het te moeilijk en schuift de cliënt naar de organisatie, alleen juist omdat er zoveel kleine initiatieven zijn ontstaan, plus dat hier weinig toezicht op is.