Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Beste Bianca,

Een paar jaar gelden ben ik gescheiden, was niet makkelijk maar welke scheiding is dat wel.
Om mijn scheiding beter te begrijpen en te kunnen accepteren (ook al was het mijn eigen beslissing) ben ik veel gaan lezen over psychologie/menselijk gedrag. In middels heb ik heel sterk het vermoeden dat mijn ex-partner een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Samen hebben wij twee kinderen waarvan de oudste een zoon van 14 jaar. Inmiddels kan ik de oudste thuis niet meer te baas en woont hij op dit moment bij zijn vader. Ik zou heel graag met andere ouders in contact komen die vermoedelijk ook een kind hebben met de kenmerken van narcisme. Het zou mij enorm helpen om met lotgenoten te kunnen praten. Heb je een tip voor mij?
Dankjewel.

Hallo Bianca, ik schrijf dit anoniem maar bij interne communicatie zal ik mijn naam geven. Ik leef samen met een extreme narcist. Ben sinds een jaar mij van de term narcist bewust. Ik viel echt letterlijk bijna van mijn stoel toen ik over narcisme las. Het was net alsof ze mijn man exact hadden “uitgetekend”. Sinds ik hem “door” heb ben ik wel rustiger geworden en besef dat ik niet gek ben maar hij. Heb in de jaren heel wat meegemaakt. Mijn nu 16 jarige zoon ook, Gelukkig hebben we steun aan elkaar. Inmiddels heb ik ook sinds enige tijd de stellige keuze gemaakt om te wilken scheiden. Maar mijn man vertrekt niet, hij zegt, ga jij maar. Hij weet donders goed dat ik niet kan vertrekken omdat ik hier mijn bedrijf heb. Ben in het diepste gehsim bezig om hier een oplossing voor te vinden. Want hij kan zeer agressief worden. Maar het vakt nog niet mee. Het is echt heel erg ingewikkeld. Heb je verhaal echt al zeker 25 x gelezen en sterkt ne wel. Kan je boek niet lezen want kan hem niet bestelken met een altijd controkerende man. Zou je het liefst eens willen spreken.

zit nu nog steeds met mijn ex. ze verwaarloost mijn kinderen, maar bij instanties begrijpen ze me niet. Mijn zoon is ook hoogbegaafd en er erg gevoelig voor. depressief en zelfs gedachten om niet meer te willen leven. En hij is pas 11…Probeer via de rechter hem meer bij me te hebben. Mijn dochter 9 blijkt sinds kort niet van mij te zijn. Ik zou haar normaal al lang hebben verlaten, maar omdat ze buitenlandse is geen keus. Contact verbreken zou betekenen dat ik mijn kind nooit meer zou zien. Dan beter 15 jaar lijden.

Hallo Bianca.

Ben ook op verschillende manieren in asnraking gekomen met de verborgen – en openlijke narcist. 2x in een relatie en 4 jaar in een land gewoond waar 24 jaar een narcustische dictator heeft gezeten. Ben er pas 2 maanden achter wat een narcist precies is en er veel over gelezen. oa jouw boek. Heb mijn eigen ervaringen met narcisten geanalyseerd en ook geprobeerd de narcist te doorgronden. Mijn geluk is dat ik er op manier naar kan kijken, zonder beinvloedbaar te zijn. Ik ben uitzonderlijk hoogbegaafd en de karaktereigenschappen daarvan zijn uitstekend om dieper op de narcist in te gaan. De narcist bestaat altijd al, maar tegenwoordig makkelijker te etaleren dmv internet/social media. De mens ziet zich als unieke soort, maar is natuurlijk gewoon een splitsing van de aapachtigen. Wij zijn de mens geworden, maar de chimpansee of bonobo net even een andere richting. Ons denken heeft invloed op narcisme, daarom zou je eigenlijk beter de chimpansee of bonobo moeten bestuderen om de narcistische mens te begrijpen. Ook kun je aan de hand daarvan ook de toekomst voorspellen. Patronen zijn al zichtbaar, maar hoe snel hangt natuurlijk van verschillende factoren af. Wanneer Trump president wordt gaat er snel veel veranderen in de wereld, anders duurt het proces langer, maar zal niet gestopt kunnen worden. Wij zien het gevaar van buiten, maar het zit al in ons land. De democratie zit op de tocht. Alleen wetten kunnen een dictatuur tegenhouden. Gelukkig hebben we die in Nederland. Ben ook boek aan het schrijven, maar zal veel dieper gaan en voorspellingen doen over de toekomst. Weet dus pas kort over narcisme en moet nog veel meer research doen. Zou graag met je in contakt willen komen om van gedachten te wisselen.

mvg Red

beste meneer Ramakers, wat grappig, dat u onderzoek concludeert dat mensen eerder geneigd zijn iemand te helpen die zelf iemand helpt, dat gaat vaak ook in een moeite door, doe jij iets voor mij, doe ik iets voor jou, daar voelen mensen zich prettiger bij,, maar naar die knorrige ouwe brompot op de hoek, daar gaat niemand wat aan vragen, dat snapt echt iedereen, dank u wel voor dit onderzoek, ik ben dol op de radboud

sorry hoor, ik blijf maar artikelen lezen, hier viel het fotootje op, jullie hebben geen vingertjes meer, zal lekker werken.. hoe lang bestaat de ggz nou, ik weet niet, ik doe maar een gok, pak em beet, na de oorlog, 1950, 1960? geen idee, in ieder geval, we zijn in nederland nog niet allemaal gek, ,maar nog steeds wel heel erg betuttelend, misschien kunnen jullie die inslag eens laten varen, oja, en in al die jaren sinds 1960 ofzo heeft het ggz nooit gefunctioneerd, helaas, jullie plan klinkt wijs, 5 pijlers, zonder vingertjes, maar het schort aan de uitvoering, helaas, nou nog de betutteling weg maar het lijkt og de millenials die helaas helemaal hebben omarmd, jammer hoor

ik snap trouwens ook niet wat openheid en vertrouwen met kunst te maken hebben, of met muziek, of met theater, das meer verschuilen achter, bovendien vind ik de workshops ook niet echt aanspreken, misschien zou het ggz zich moeten afvragen waarom er geen vertrouwensband is, en er staat helaas ook een spelfout in, onder het kopje progamma, deze is, deze is geen progamma, dit is een progamma, met vriendelijke groet, en veel plezier met het tobbe

ik snap het niet helemaal precies, is dit voor iedereen in Nederland? is dit een keer in de vijf jaar,? is dit elk jaar ?in een anderen provincie? wat is dit precies

ik snap niet waarom sappen, zonder toegevoegde suiker, een lage score krijgen, of zonder toegevoegde andere dingen, ik ben dol op die gembershotjes, maar die hebben een score van een d, heel slecht dus, terwijl gember, echt niet slecht is, dus mijn geloof in dit systeem is nu al weg

en idd, het weer maakt soms niet zoveel uit, ook al vallen de mussen van het dak , of ook al vriest het fijn, het maakt mij in weze niet zoveel uit , alleen met de hoeveel heid kleding die je moet dragen, en moet aantrekken…
ik had een paar jaar geleden een geniaal idee, ik wilde zwemmend de winter door, dat zwemmen dat vond men lichaam heerlijk, wat me nekte, was het aan en uitkleed proces, duurde ongeveer drie maanden voordat ik dat uitgevogeld had, kun je nagaan, mijn lichaam houd zich liever blind, mijn lichaam vindt pijn niet fijn, dus dat vermijd het liever, van jongsaf aan al, maar dat snap ik nu pas, men darmen, ik weet niet, ik onder zo langzamer hand wel een cyclus, maar dat kan ook gewoon te maken hebben met een ongezond voedingspatroon soms, ik doe al jarenlang sap vasten, bij tijd en wijle, en soms denk ik gewoon dat men lichaam het te druk heeft om ook nog eve de spijsvertering te doen, ofzo, ik ontbijt ook nooit, als ik morgens eet, voel ik me altijd beroerd, pas tegen elven kan er wat in, heel klein beetje, ,
ik weet niet of ik angst heb, en of ik per ongeluk hyperventileer, wel weet ik dat er een heleboel pijn zit achter men ademhaling, dat is altijd in werking, willekeurig of onwillekeurig, en trouwens, waarom wordt er niet onderzocht waarom onwillekeurige spieren er geen last van schijnen te hebben
ik ben nu bijna 60, toen ik 4 of 5 was moest ik naar de st maartensklinkeik toe, want men benen groeten krom, hadden ze toen ook meteen maar naar men armen gekeken… enfin toen ik nee was was ik volkomen, maar dan ook volkomen genezen, van wat ik dn ook maar had, om 40 jaar later, in diezelfde kliniek van een reumatoloog te horen dat ik, fibromyalgie heb, of chronisch pijnsyndroom, of weke delen reuma
in het begin nam ik het niet zo serieus, toen waren men slechte periodes nog niet zo lang, maar die worden steeds langer, helaas, en ik wil heel graag dingen doen, maar ik kan het gewoon niet op sommige dagen, das ongelofelijk frustrerend, en dat snappen mensen ook niet, want, op een andere dag, kan je het wel…
wat ik heb is gewoon frustrerend, je kan geen plannen maken, je moet het echt per opstaan, van hoe wordt ik wakker, per dag, per uur, en soms per minuut bekijken, soms voel ik gewoon eve een seconde niks, en dat is zooooo lekker, ik heb wat ik heb, waar ik echt het meeste tegen aan loop is onbegrip van mensen, van iedereen eigenlijk, familie, vrienden, en professionele hulpverlening, , ik wens iedereen veel sterkte,