Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

5 weken geleden corona gehad 3 weken geen geur en smaak gehad. Nu na 1.5 week is mijn geur en smaak weer weg. Verder geen corona klachten. Smaak is helemaal weg de geur ruik ik heel kort. Pot pindakaas bij openen en na een paar keer ruiken is de geur direct weg.

Nooit covid-klachten gehad, althans niet bewust in de tijd dat er nog niet getest kon worden, maar sinds maart/april 2020 ongeveer smaak en geur bijna volledig verdwenen. Ik ruik bijna niets, proef warm en koud, structuur, maar het smaakt nergens naar. Soms met veel zout of sambal, maar dat is niet gezond.. Heb de geurtraining gedaan, maar dat heeft geen effect gehad. Vrees dat het niet meer terugkomt.

wat was uw begeleiding hierbij. het lijkt of u dit alleen gedaan hebt.

Ik ben 72 en heb vanaf mijn veertiende fibromyalgie. Het heeft jaren geduurd voor ik een diagnose kreeg. Ik las op een site dat mensen met fibromyalgie een tekort aan vit. D3 hebben. Ik had 23 en volgens de arts was 80 goed. Dat had ik binnen drie maanden met super vit. D. 5000ie. Maar deze is niet meer te koop en heb ik capsules gekocht. 4000ie. Nog niet geprobeerd. Samen met vit. K2 moet dat in een goede verhouding. Dat is ook samen te koop.

Ik las dat van vit. D de bovengrens 250 is. Ik heb nu 175. Ik ervaar er geen verbetering door. Maar het beschermd wel extra tegen Corona. Samen met zink en Quercitine.
(Zie: Zelfzorgcovid19.nl)

Ik ben nu vier keer bij een mesoloog geweest. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik bijna geen aanrakingspunten heb en zonder pijn in bed kan liggen en daarna veel beter slaap.

Ik vond twee interessante sites.

Mogelijke oorzaak fibromyalgie gevonden. En eerder ook dat mensen met fibromyalgie teveel zenuwvezels hebben in de bindweefsels

Heb 40 jaar ervaring met ggz hulpverleners. Ben er zelf achter gekomen in 2018 , gelezen,dat die biologische vader met dwangmatige narcist werd beschreven op zijn 81 jaar in het verpleeghuis,4 jaar voor zijn overlijden in 2009. Door een psychiater geconstateerd. Onze moeder een lieve vrouw had mogelijk het Stockholm syndroom.niet gediagnosticeerd Mijn broer waarmee ik 13 jaar geen enkel contact had, vertelde telefonisch het syndroom van Asperger te hebben,net zoals zijn zoon. Zijn dochter heeft ook autisme vorm. Weet niet meer hierover. Zus vind dat ik haar dankbaar moet Zijn, voor haar toestaan van mijn aanwezigheid in haar gezin in Gelderland. Haar oudste kind is ernstig gehandicapt door een geboorte trauma. Hun 16 jaar 1 weekend in de maand geholpen met alles, en meer. Geen contact meer mee sinds 2001. Toen kreeg mijn moeder een hersenbloeding en bleef halfzijdig verlamd. M’n klachten zijn zéér divers. Heb wel 25 jaar als verpleegkundige gewerkt, fulltime.Ging met 16 jaar de deur uit,uit dit gezin van 3 kinderen. Ben middelste,eerste meisje van de twee. Deed therapieën daarnaast werk of viel uit door enorme spanningen ,slapeloosheid,en verdwaald voelen. Veel zelf studie gedaan. Maar mijn leven blijft een zeer eenzaam avontuur, ondanks een paar zeer goede dierbare vrienden. Veel hulpverleners waren wederom traumatiserend door ontkenning,zo erg is het toch niet te zeggen. Maar hoe erg is erg,vroeg ik. Geen reactie. Stuurloos,radeloos, wanhopig. Wel zeer zorgzaam naar anderen, vaak veel meer voelen ,weten over die ander als dat die ander verteld. Door controle later. Niet verslaafd aan iets of geweldadig, gelukkig. Nederland is helemaal vastgelopen,mede door deze gecreëerd draaideur klanten als ik, die niet deskundig en juist gezien en behandeld zijn! Waar moet dit naar toe gaan? Verschrikkelijk toch! Omgeving Leiden woonachtig.

Beste Jerome,

Ik heb een stalgenoot met gedrag dat hier veel op lijkt. Er zijn duidelijk meer personen aanwezig die veel conflicten hebben met elkaar. Ze maken ook ruzie over haar 2 paarden en doet soms onnodig lelijk tegen ze of ze mogen dan ineens geen eten of 1 van de 2 niet. Dit roept begrijpelijk veel wrok op van veel stalgenoten en bellen voortdurend de politie. Hoe gaan we hier nou het beste mee om, ze heeft niemand en d’r paarden en hond zijn alles wat ze heeft.

Allemaal mooi en waar, maar hoe help je de narcist als hij wel hulp wil? Mijn zoon grijpt naar drugs, want hij wil niet zo zijn. Ik lees alleen de andere kant. Weinig hulp voor de narcist zelf. Is dat dezelfde GGX die mijn zoon moet helpen????

” en ohja ‘ Zelfreflectie is ook een kritiekpuntje, ik had netjes gevraagd of ze iets konden bieden en daar gaven ze geen antwoord op. Toen ik eenmaal zei niet in iets onduidelijks te kunnen stappen omdat ik vroeger al genoeg half geholpen ben (wat ook in het advies stond) Er wordt niet teruggekeken of er qua communicatie door hen een fout is geweest maar zetten ze je wel weer opnieuw als ‘iemand wil geen hulp’ Haakt af. Dit wordt ook niet gecummuniceerd met mij maar ‘achter de rug’ naar huisarts die om de beurt ook weer bekritiseert ‘ja jij haakt af’ Ja ook ik voel me uitgekotst door de maatschappij (wel breder door alleen GGZ)

Ook mijn ervaring: Kwam voor traumatherapie en ik kreeg alleen ‘sociale fobie’ wat onvoldoende is als je met narcistische mishandeling vader/familie te maken hebt gehad en Complex-trauma/PTSS heb ontwikkeld en dus heb ik dat met een reden ook geweigerd, zo werd er totaal niet gecommuniceerd en werd ik naar bemoeizorg gezet, tevens PMT wat geadviseerd werd werd na 4 keer gestopt zonder pardon, wat juist goed was want chronisch spanning in lijf trauma.. Daarna neergezet als iemand wil geen hulp..

Ik heb het nog eens geprobeerd maar alweer lukt het niet en handelen ze vooral op fysiek geweld. Ook kreeg ik ‘ongezond handelen’ van instellingen zoals ‘stiltebehandelingen’ dit ontneemt het bestaanrecht en zorgt alleen meer voor angst, verdriet en tevens depressie, en langdurig omdat er maar niet geantwoord werd op mijn emoties (gewoon netjes gezegd niet schreeuwen of met grote letters) en is ook nog eens een overlapping narcistische woede vader en dus een trigger. Ik had het verhaal al gestuurd en het is van de zotte dat ze dit invoeren. Inmiddels vertrouw ik het GGZ niet meer en ga ik er ook niet meer heen.

Ik vind dit nogal een milde en summiere beschrijving met een link naar een matig artikel erbij. Ik denk dat dermatofagie behoorlijk problematisch kan zijn, vooral in extreme gevallen. Wanneer is het iets dat iedereen wel eens doet en wanneer wordt het een aandoening die een naam behoeft? Ik denk dat enkel aan randjes ronom de nagel pulken niet perse een naam behoeft. Wanneer je echter daadwerkelijk te maken hebt met dermatofagie dan heb je het niet meer over ‘velletjes rondom de nagel’. Eerder over compleet missende opperhuid van topje tot knokkel. Pijnlijke, bloederige taferelen, die ernstige ontstekingen en infectief kunnen veroorzaken. Het is een dwangneurose waar heel moeilijk vanaf te geraken is. Ik denk dat het belangrijk is om de onderliggende patronen te onderzoeken en te kijken wat daarmee te doen is richting herstel, voor zover mogelijk.