Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Ben hier helemaal mee eens. Vooral ook zie ik het gevaar van de labels en jonge kinderen, soms hebben die gewoon een late ontwikkeling. Maar als een jong kind dan al autisme opgeplakt krijgt bij wijze, gaan ouders daar naar handelen en het kind is loyaal aan ouders en kopieert en luistert naar dat gedrag. Zelf ook eens benoemt geen label te willen hebben.

Het is ook zozeer dat dit inderdaad stigmatiserend werkt maar ook anderen of diegene zelf maakt er misbruik van en creëert ongelijkheid.

Eens met: ines bruins, en ook gewoon cognitief zonder met die labels.

Mooi!

Mooi geschreven vanuit je eigen ervaring met de hulpverlening ben je zeer waardevol ook al kun je niet al je idealen verwezenlijken. Goede praktische hulp is van groot belang. Met interesse gelezen.

O wat herkenbaar. Ik zit zelf in een echtscheiding verwikkeld na bijna 50 jaar huwelijk. Wat had ik graag eerder over het bestaan en de kenmerken van Narcisme gehoord en gelezen. Het is zo geslepen de situatie waarin je zit. En de opmerkingen “je had hem moeten aanpakken”, “je had weg moeten gaan”. Ik heb ze allemaal gehoord, en wat doen die beschuldigingen ook pijn. Ik zeg wel eens dat ik littekens op m’n rug heb van de zware tas met beschuldigingen, en die tas is vol. En dan komen de opmerkingen en onbegrip van de omgeving nog bij. Ach ja, die kunnen er ook nog wel bij. Men begrijpt het gewoon niet hoe je verstrikt bent geraakt in de situatie. In mijn geval, mijn man was chauffeur en dus hele weken weg. Ik werkte in de zorg en was dus ook regelmatig in het weekend aan het werk. Misschien dat het daardoor ook zo lang heeft gesudderd. Verstandelijk weet je uiteindelijk na vele jaren ellende wel dat het geen normale gezonde relatie is, maar de angst van het opstappen uit de relatie, wetende wat voor wraakacties er achter weg komen houd je tegen. Je verlegd ook steeds de grens en past je aan, want het zou allemaal aan jou liggen. En dat heb ik ook jaren geloofd. Ik moest me aanpassen, niet dat dat wat oplost, want het was nooit goed genoeg wat je deed. Er kwamen altijd weer nieuwe beschuldigingen en verwijten. Beloftes…, ik heb er zakken vol van, er is er nooit eentje waar gemaakt. En als ik hem er op aan sprak kwam dat natuurlijk door mijn gedrag. Als ik maar sus of zo deed…. En je gaat het geloven ook, je wordt gewoon gehersenspoeld. Je krijgt ook lichamelijke klachten en burn-outs, en uiteindelijk kom je ook bij de GGZ terecht. Dat heeft mede ogen wel geopend dat het niet aan mij lag. Dat mijn man hoogstwaarschijnlijk wel een “rugzakje” had, maar ja zolang hij zich niet liet onderzoeken….. En zo is dan het kringetje rond, want een narcist laat zichzelf niet onderzoeken, die vind zichzelf perfect. Niet dat die verder veel voor me konden doen helaas. Alleen het advies dat ik toch moest overwegen de relatie te beëindigen. Dat was natuurlijk ook wel zo, maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan.
En toen kwam het pensioen er aan, toen kwamen de problemen helemaal aan de oppervlakte, en had ik eindelijk met behulp van m’n kinderen en een bevriend stel de moed om op te stappen. En inderdaad de wraakacties zijn niet uit gebleven. Ik ben er nog lang niet, maar ik heb A gezegd, B C D en het hele alfabet aan wraak zal nog komen. Hij heeft al gedreigd me het leven zuur te maken zolang hij leeft.

Wat een waanzin dat iemand dit mag publiceren.
Deze man heeft zelf hulp nodig.
Hij denkt precies te weten wat een ander nodig heeft maar mist de vaardigheden om dit over te brengen en voor zich zelf te zorgen.

Egocentrisch in de omgang, ergens altijd voordeel uit willen halen, en absoluut niet sociaal.

Als iemand zich afhankelijk op stelt van deze persoon dan voorzie ik alleen maar meer problemen voor die persoon.
Laat Johan eerst zijn eigen leven maar eens op orde brengen en zorgen voor een beter woonomgeving.

De GGZ is een sekte. Ze maken mensen gek door ze in een hokje te plaatsen, om ze vervolgens te hersenspoelen met zogenaamde evidence based therapieën die volkomen averechts werken.

Deze zgn. narcisten hebben eigenlijk geen leven, en zijn gewoon “leeg” van binnen. Wat een spoor van ellende laten ze toch na als ik dit allemaal lees. Ik heb ze helaas ook in mijn omgeving en het zijn beslist geen fijne en prettige mensen in de omgang. Ik ga ze liever uit de weg, maar helaas kan dat niet altijd. Met name in de familie, dus tja..
Ik kan eigenlijk alleen maar blij zijn (en jullie hierboven) dat ik zo niet ben.

Wat een BS dan heb jezelf nooit een ernstige burn out gehad

Hallo, lijkt me leuk om hieraan mee te doen.
Graag hoor ik meer.

Groetjes
Monique

Graag wil ik u een exemplaar van mijn boek opsturen waarin ik mijn ervaringen heb beschreven. Indien u belangstelling heeft, kunt u dan een adres geven en t.a.v. wie ik mijn boek kan versturen. Bij voorbaat dank voor uw belangstelling.