Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Dag Bianca,
ik zit al 6 jaar in een rollercoaster. Ik ben toen iemand tegen gekomen die er voor heeft gezorgd dat ik ontwaakte. mijn hart bleek toch gevoel te hebben.
ik besef sinds afgelopen weekend dat mijn vader een narcist is. mijn moeder slachtoffer van gaslichting. Mijn huwelijk bleek na 30 jaar giftig te zijn, ik een codypendent.
De nan die mijn hart heeft geopend blijkt nu ook slachtoffer van gaslichting. We zijn lotgenoten. Hij is al jaren aan het vechten los te komen van zijn vrouw. Ik lees net het fenomeen hoovering en besef dat dit gaande is in zijn huwelijk. Wij verlangen zo naar een toekomst samen, maar het lukt hem nog niet lis te komen.
We hebben beide een grote ontwikkeling door gemaakt de afgelopen 6 jaar. We hebben gekozen voor onszelf, wat een hele moeilijke stap was.
Waar ik mij veel zorgen over maak is de vraag of onze liefde wel gezond kan zijn. We zijn allebei slachtoffer. Ik lees dat he elkaar aantrekt. Maar kan dat ook slagen als je beide inziet wat er mis is gegaan?

beste, Ik heb ook fibromyalgie ben 32 jaar oud ik ben al jaren lang onderzoek aan het doen en leg verschillende wetenschappelijke onderzoeken naast elkaar. Ik zie duidelijke verbanden tussen, voeding, stress (lichamelijke en/of geestlijk) lichamelijk kan een ongeluk zijn maar ook virussen.

Ik heb heel veel dingen gevonden die voor mij werken. En kom van huilend van bed naar bank te gaan, amper voor mijn zoontje kunnen zorgen naar steeds meer energie, VEEL minder pijn en weer zin in het leven.

Ik ben hier een boek over aan het maken een e-book. Want ik ben zoals velen met jullie stad en land afgegaan om oplossingen te vinden. Van alles geprobeerd.

Het kost enorm veel energie (wat we al niet hebben) en geld zonder enige oplossing. Ook na 1,5 jaar bij ‘het fibromyalgie centrum’ te hebben gezeten kwam ik uiteindelijk tot de conclusie dat ik er inmiddels zelf veel meer over weer dan hen.

Regelmatig legde ik andersom mijn bevindingen uit en wat er hielp. Graag wil ik andere helpen omdat ik weet hoe het is om er mee te leven. Vandaar heb ik een e-book geschreven. Ik ben geen dokter maar ik heb wel boeren nuchter verstand, En in de 10 jaar dat ik mezelf heb ingelezen, onderzoeken bestudeerd, wetenschappelijke kennis verzamelen van over de hele wereld, zelf een cursus gevolgd van een Amerikaanse reumatoloog met fibromyalgie kan ik best zeggen dat ik inmiddels veel wijzer ben geworden.

Deze week bij de huisarts nog zat hij stom verbaast te kijken dat het tegenwoordig is aan te tonen via mri.
(dit is nog niet mogelijk in de reguliere zorg)

Voor degene die interesse hebben ik heb een account op instapram @fibromyalgia,guide en via Facebook mindguides.nl (website is nog in de maak)

Hier vind je tips and tricks life hacks en uitleg. gebaseerd op kennis wetenschap en ervaring.

Ik hoop dat ik er mensen mee kan helpen. Binnenkort is mijn e-book verkrijgbaar.

heb je interesse stuur me een berichtje en ik help je graag verder. Wish you all the best

beste, Ik heb ook fibromyalgie ben 32 jaar oud ik ben al jaren lang onderzoek aan het doen en leg verschillende wetenschappelijke onderzoeken naast elkaar. Ik zie duidelijke verbanden tussen, voeding, stress (lichamelijke en/of geestlijk) lichamelijk kan een ongeluk zijn maar ook virussen.

Ik heb heel veel dingen gevonden die voor mij werken. En kom van huilend van bed naar bank te gaan, amper voor mijn zoontje kunnen zorgen naar steeds meer energie, VEEL minder pijn en weer zin in het leven.

Ik ben hier een boek over aan het maken een e-book. Want ik ben zoals velen met jullie stad en land afgegaan om oplossingen te vinden. Van alles geprobeerd.

Het kost enorm veel energie (wat we al niet hebben) en geld zonder enige oplossing. Ook na 1,5 jaar bij ‘het fibromyalgie centrum’ te hebben gezeten kwam ik uiteindelijk tot de conclusie dat ik er inmiddels zelf veel meer over weer dan hen.

Regelmatig legde ik andersom mijn bevindingen uit en wat er hielp. Graag wil ik andere helpen omdat ik weet hoe het is om er mee te leven. Vandaar heb ik een e-book geschreven. Ik ben geen dokter maar ik heb wel boeren nuchter verstand, En in de 10 jaar dat ik mezelf heb ingelezen, onderzoeken bestudeerd, wetenschappelijke kennis verzamelen van over de hele wereld, zelf een cursus gevolgd van een Amerikaanse reumatoloog met fibromyalgie kan ik best zeggen dat ik inmiddels veel wijzer ben geworden.

Deze week bij de huisarts nog zat hij stom verbaast te kijken dat het tegenwoordig is aan te tonen via mri.
(dit is nog niet mogelijk in de reguliere zorg)

Voor degene die interesse hebben ik heb een account op instapram @fibromyalgia,guide en via Facebook mindguides.nl (website is nog in de maak)

Hier vind je tips and tricks life hacks en uitleg. gebaseerd op kennis wetenschap en ervaring.

Ik hoop dat ik er mensen mee kan helpen. Binnenkort is mijn e-book verkrijgbaar.

heb je interesse stuur me een berichtje en ik help je graag verder. Wish you all the best

Even toevoegend op ” waar twee kijven twee schuld” Dit is ook meestal bij de klachtenprocedure wordt uitgegaan van “we gaan uit van wederzijds gesprek en vertrouwen” dit sluit de slachtoffer ook al uit omdat die respect al niet is geweest en vertrouwen al weg is. Dit heeft mij buitenspel gezet en vastgezet. Ik heb ook te maken met mensen die ‘flying monkeys’ werden en mij bewust ook negeerden, zelfs met streepjes gingen gooien.

Daarnaast herken ik de wijze van “overleefd” Lees ook eens over “reactive abuse” het bleek niet gek dat ik voelde dat ik in een pestclub ben beland, Zelfs op een gegeven moment dat flying monkeys zelfs verlengstuk werden en deze tactiek op mij als slachtoffer ook ging toepassen en dossier vals geschetst werd. Dit waren belangrijke personen die zelfs met het psyché werkten en een ander belangrijk persoon. Ook ik kwam eerst met een aangifte die niet werd opgepakt Politie zei eerder ook ‘sommige mensen zijn zo en werd ik al in het nauw geduwd en ben bestempeld als ‘onstabiel, gaat niet zo goed’ door de dader die een tipje neerlegde. Ook ik kwam er niet door, werd door haar overal geblokkeerd, bellen en genegeerd maar wel controleerde bij andere hulpverleners ‘achter de rug om’ en ouders. Ondanks zij eerder zeiden dat ze mij ‘psychologisch verward maakte’ was die uitspraak nergens meer te bekennen en kon ik dus niet vluchten van mishandeling. Ook ik heb in overlevingsstand gestaan en PTSS reactie gehad en daardoor smaadschrift gekregen, dit kon ook omdat de politie mijn reactie op mishandeling als vooroordeel bestempelde. Gek genoeg, ook ik heb geen spijt omdat dit ging over een hulpverlener die ook met ‘kwetsbare jongeren/jeugdtrauma’s’werkten’ Daarbij dus een verdedigingsgevoel gehad voor anderen die niet voor zichzelf konden opkomen omdat ook die misbruikt werden in de gaslighting tegen mij 1 op 1, privacyschending ook deed en ook daar andere clienten zwartmaakte tegen mij maar ook misbruikt werd tegen mij om gelijk te halen.

Reactive abuse:
Reactive abuse also allows someone to refer to the victim as crazy or unstable, which can further cause psychological and emotional pain and damage to the victim. In extreme situations, those who cause harm have been known to go to the police and file for damages or find other ways to hold power over their victim.3

Vanuit verschillende hoeken te maken gehad met narcistische mensen. Schoonmoeder, vriendin van mijn vader, vriend van dochter en vriendin van zoon.
Verschillend in leeftijd en gradaties, tot aan bijna moord na verbreken relatie aan toe.
Je zult ze nooit begrijpen, je zult ze ook nooit kunnen helpen, hoe graag je zou willen.
Het wordt nooit beter. Zij niet en daarmee jij al helemaal niet.
De stekker eruit en rigoreus afkappen. Kies voor jezelf en de mensen die het wel waard zijn.
Het enige wat voor mij nu nog enorme frustratie oplevert is dat deze mensen bijna nooit verantwoording hoeven af te leggen voor hun daden. Verwurging met bijna dood is goed voor een taakstraf van 200 uren.
Ik weiger ze te zien als ziek, dit geeft ze een vrijbrief voor het creëren van nog meer ellende…. zoals ze toch al wel doen.

Het enige wat we kunnen doen als omstanders:
Blijf in contact met de slachtoffers die er nog middenin zitten, blijf hen informatie verstrekken en hou vol. Ze worden erin meegezogen zonder in de gaten te hebben dat ze worden geïsoleerd van alles wat hen lief heeft.
Als omstander heb ik uit ervaring meegemaakt hoe het werkt, er werd gefilmd en pas na het zien van het beeldmateriaal werd het me duidelijk dat je ongemerkt meegezogen wordt.

Ik denk dat de essentie waar is. Uiteindelijk is er echter voor iedereen maatwerk nodig en zal het niet 100% van de gevallen de juiste oplossing zijn.
In veel geval is er meer nodig dan alleen een aanpassing op de werkomgeving. Ook zaken in de thuis omgeving kunnen bijdragen. Denk bijvoorbeeld alleen maar aan extra druk als ook iemand mantel verzorger is. Dan kan juist wel meer tijd nemen om de thuis situatie in orde krijgen helpen.
Daarnaast wordt er geschetst dat ook de werkomgeving aangepast moet worden. Dat betekend meestal heel veel kennis en kunde nodig op de werkvloer. Praktijk is dat die kennis en kunde en ook de tijd voor goede verzuim begeleiding vaak niet aanwezig is.

Ik vraag mij af welke positie deze verpleegkundigen gaan innemen. Welke rol gaan zij vervullen als dit niet het behandelaarschap gaat zijn? En gaan de organisaties deze afgestudeerden ook betalen naar hun titel? Welke positie nemen zij aan binnen een team als zij “hands-on” blijven? Ik mis de toekomstvisie een beetje als ik zo naar de omschrijving van de opleiding kijk. Het klinkt erg mooi, maar ik ben bang dat dit opnieuw zo’n nèt niet opleiding gaat zijn, zoals de spv. Die hebben tot op heden nog steeds geen duidelijke positie in de keten en worden nu overruled door de vs, aangezien deze meer verantwoording mogen dragen en de vacatures niet zijn toegespitst op énkel spvers.

Buitengewoon interessant. Klopt dat cliënten in spe niet makkelijk hulpverleners van kleur kunnen vinde, mn buiten de randstad.
Dit initiatief is alleen maar toe te juichen.

Accuraat en welomvattend omschreven!
Ik ben samen geweest met een soort gelijk persoon. Mijn ex gaf aan bekend te zijn met borderline, echter na veel research vind ik het meer op verborgen narcisme lijken, maar goed de stempel doet er niet toe.
Het gedrag wel!

Op het begin was ze overdreven lief, too much too soon, claimen en opdringerig. Ik dacht dat het goede bedoelingen waren.
Maar dat lieve duurde niet lang.
Ik ben maanden lang mishandeld en niet alleen fysiek. Als psychiatrisch verpleegkundige schrik ik niet van het manipulatief toepassen van geweld en kan goed rustig blijven en incasseren.
Maar het psychische en emotionele manipuleren, gaslighting … ik kon het niet meer aan en ik ging terug vechten.
Ik flipte door en mepte terug.

Zo kon zij ineens van 0 tot 100 gaan in haar grensoverschrijdende gedrag en agressie. Maar toen ik het deed had ik meermaals de politie in huis staan.
Zo stom als ik was…. bleef ik ook nog bij haar.
Het ging van kwaad tot erger.
Ik was continue opgefokt en was altijd hyperalert, sliep niet meer, totaal leeggezogen. Durfde mijn kont in mijn eigen huis nog niet meer te draaien, bang voor de volgende uitbarsting. Ik greep naar de drank en overmatig, om mij zelf tot rust en in slaap te krijgen. Al die tijd zo hard mijn best gedaan om conflicten te voorkomen, maar mijn ex deedt er alles aan om een reactie uit te lokken en vervolgens te zeggen… Zie je wel!
Jij bent abusive! Je bent agressief, je doet aan gasslighting, je bent een narcist, je bent een psychopaat. En als ze haar zin niet kreeg werd het weer ruzie en ging ze de politie bellen ook.

Trouwens grenzen aangeven heb ik ook gedaan, maar daar werd overheen gewalst of lokte meer woede uit. Heb er ook wel eens buiten de deur gezet, maar wist haar weg weer terug te manipuleren. En ik liet het natuurlijk toe.

Met de politie buiten de deur was ze een monster! Maar als ze eenmaal binnen waren, kroop ze in foetus houding in mekaar en begon ze te huilen en was ze het slachtoffer. Ze heeft mij voor de zoveelste keer geslagen, voo der zoveelste keer bedreigd. Zo werd ik ineens gezien als de kwade dronk, als een geweldadig persoon. Ik reageerde niet meer rationeel en raakte bij het minste geringste volledig in paniek.
Totaal leeggezogen, al mijn energie ging ernaar uit om haar te pleasen, haar financieel te voorzien, te koken, de was te doen, het huishouden, zelfs haar verhuizing naar mijn appartement heb ik moeten regelen want mijn ex had daar geen vrienden of familie voor die daar voor open stonden.Ook het opruimen kreeg ze niet geregeld. De bedankjes heb ik ook maar zelf gefinancierd want geven is niet haar ding.
En waarom? Om vervolgens een lading agressie over mij heen te krijgen. vrijwel dagelijks en al die tijd maar geïncasseerd. Totaal gebroken was ik en vaak ook ladderzat, verward, de weg kwijt, mijzelf kwijt, ik was uiteindelijk bijna veranderd in haar. Alleen ben ik nooit zo gek geweest om een mes te trekken, of haar vrienden en familie tegen haar uit te spelen. Wachtwoorden te kraken en in haar verleden te graven. Hetgeen ze wel bij mij gedaan heeft en dit is maar een fractie ervan. En een ding wat ik niet doe is ontkennen of liege , al helemaal niet tegen de politie.

Toen ik op mijn meest kwetsbare was heeft ze aangifte gedaan en heeft ze opnames ingeleverd, met alleen het deel er natuurlijk op waarin ik agressief was, ofja agressief. Aan het overleven was, vooral in paniek was. Maar wat er vooraf heeft gespeeld en er voor heeft gezorgd dat ik een zielig hoopje ben geworden daar heeft niemand weet van.

Ik heb 2 nachten in de cel gezeten, ik ben mijn borg kwijt vanwege vernieling aan het appartement door onze ruzies waarin wij alle 2 schade aan hebben gebracht. Mijn meubilair heeft ze van mij weten los te krijgen samen met mijn oude appartement.
Ohja en mijn rekening was al leeg, omdat ze voorheen al alles kreeg wat ze nodig had.

zo werd zij slachtoffer van een misdrijf.

Tijdens mijn celtijd ging ze door met graven en vrienden/fam tegen mij laten keren. Wat haar niet gelukt is, mijn familie kent mij totaal niet zoals ik toen was en wisten dat er veel meer moest spelen. Zo heeft ze een vriendin van mij overgehaald om naar huis te komen, na veel claimen is dat ook gebeurt. Ze heeft ook haar gemanipuleerd, ze moest het contact met mij verbreken want als ik uit de cel kwam dan zou ik naar haar vragen voor steun om en haar vervolgens gaan mishandelen. Ook heeft ze mijn vriendin (ook een ex) uitgevraagd over onze relatie of ik haar ook mishandeld had. De reactie was… nee dat zou zij nooit doen. En ze bleef diezelfde vraag maar stellen. Vervolgens wist ze mijn vriendin te overtuigen om het bezoekje geheim te houden. Ook een beetje voor mijn bescherming heeft ze toegestemd, ook om mij meer drama verhalen te besparen. Maar de ex zelf kwam naar mij toe met het verhaal dat mijn vriendin contact zou hebben gezocht, het verhaal omdraaiend. Ook zou zij haat gezaaid hebben, ik geloofde het trouwens niet. Vriendin van mij was pislijp, had haar in vertrouwen genomen maar kreeg net als ik ook een mes in haar rug. Tja dat krijg je ervan als jij je kwetsbaar openstelt naar een narcist. Als een narcist/borderliner (of wat ik er ook van moet maken) vraagt hoe het met je gaat, dan is dat in ieder geval niet de informatie waar hij/zij naar opzoek is en het wordt zeer zeker tegen je gebruikt.

Gelukkig kom ik er met een hele zwakke en misschien zelfs wel zonder straf vanaf. Ik weet niet waarom. Misschien hebben ze toch wat theatraal werk bespeurt.. Of hebben ze toch ook goed naar mijn lant van het verhaal gekeken. Ik voel mij genaaid in ieder geval. Ik mag dan van geluk spreken dat ik het overleefd heb, maar de boosdoener worden in een verhaal waarin ik de overlever ben … dat is mentale marteling.
3 maanden later, na celtijd kreeg ik een bericht op snap wat ik nooit gebruik, verder was ze overal geblokt. Hoe het met mij was.
reactie: wat denk je na alles wat je kapot hebt gemaakt? tegenreactie is…. jeetje ben jij er na 3 maanden nog steeds mee bezig, ik ben er lang overheen hoor!

Serieus? lekker empatisch en is dat iemand die klinkt alsof zij bang voor mij is en door mij misbruikt is. We zijn een half jaar verder en ik hè. nog steeds serieuze klachten. ruim 10 kilo lichter, flinke insomnia, nachtmerries, altijd alert zijn, gevaar zien op plekken waar geen gevaar is. Dat is wat misbruik doet met je en nee dat vergeet je niet. Niet na 3 maanden, misbruik daar ben je niet zo snel overheen. Maar ze is geen narcist, ook de diagnose borderline heeft ze opnieuw laten testen en zwart op wit laten zetten door de psychologe. Ze heeft een angststoornis…. blijkbaar… tja als je goed bent in liegen, ontkennen, verdraaien etc… dan kan dat de uitkomst zijn ja. Weet die psycholoog veel hoe zij zich in het dagelijks leven gedraagt?

Ik loop ook bij een psycholoog, maar nog nooit is het in mij opgekomen om dat zwart op wit te laten zetten! Waarom? Ik hoef niks te bewijzen. Ik geef eerlijk toe welke klachten ik heb, zodat ik ook de hulp krijg die nodig heb en het mij niet nog eens overkomt. Daarbij ben ik ook eerlijk over hetgeen waar ik fout in ben geweest, maar vooral ontzettend dom en naïf dat ik het zo ver heb laten komen. De rode vlaggen genegeerd, mijn standaarden verlaagd en mijn grenzen vervaagd.

Als troost, ik heb mijzelf weer voor een groot deel terug en kan weer tijd en energie steken in de mensen die van mij houden en voor mij klaarstaan. Mij helpen als ik gebroken en niet nog dieper in de grond stampen.
Beste troost, ik ben van haar af. Die hel waar ik doorheen ben gegaan daar hoef ik straks niet meer doorheen. Heb medelijden met haar want zij leeft in die hell en dat ook nog eens alleen. Lijkt mij vreselijk, maar ook niet gek als je iedereen om je geen die niet naar je pijpen danst uitmaakt voor narcist.

Daarbij sta ik nu zelf op 1, mijn veiligheid op 1 en dat met de juiste mensen om mij heen. Ik ben er sterker door en ik ben er wijzer op. Door deze ervaring en kennis heb ik nu een neusje voor dit type gedrag, in de toekomst zeg ik ja en amen en loop beleefd in een andere richting en mijn deur blijft dicht.

Ik dacht dit gedrag wel te kennen door mijn beroep, maar samen leven met zo iemand en ermee in een relatie zitten is wat anders als een patiënt op de afdeling. Ik heb hetzwaar onderschat en ben hard op mijn bek gegaan.

Ik heb geen spijt van de dingen die ik heb gedaan in overlevingsmodus, maar de volgende keer ga ik er toch wel heeeeeeel anders mee om. Sterker nog ik ben het voor.

Lang verhaal, maar het kwam er als een trein uit na het lezen van dit artikel!!!
En het voelt heerlijk om dit uitgesproken te hebben!!!!!!!

Als er mensen zijn die dit lezen en advies hebben op het gebied van hulp of therapie voor overlevers dan hoor ik het heel graag! Ben op zoek naar iets waar ik meer baat bij heb dan mijn huidige therapie, om er nog naast te doen. Iets wat specifiek hiervoor bedoeld is zeg maar. Wil zo graag van mijn klachten af!

Dank jullie wel.

Hier wordt letterlijk mijn ‘moeder’ beschreven. Ik ben nu 50, heb afgelopen week eindelijk gezegd waar het op staat, en heb al haar ontkenningen en verdraaiingen weer teruggedraaid. BAM. Zulke mensen kunnen je alleen maar leegzuigen en kapot maken, en als je eenmaal kapot bent vinden ze dat erg voor zichzelf. En als je na jaren opkrabbelt en het goed doet in het leven, staan ze vooraan in de rij om de lof te ontvangen oftewel te pronken met andermans veren. Sinds ik heb geleerd over narcisme en er veel over heb gelezen ben ik het gaan begrijpen. Nou ja, begrijpen, dat niet, maar het hielp me mijzelf langzaam los te peuteren van dit mens. Zoals in dit stuk staat: je gaat er van uit dat je met een normaal iemand van doen hebt, dáárom ga je er juist kapot aan. Pas als je in ziet dat iemand écht ziek is, kun je zien hoe ongelofelijk gestoord en liefdeloos zo iemand is en dat dat niets met jou te doen heeft.. Haar belevingsswereld bestaat 100% uit zichzelf, en de rest moet naar haar pijpen dansen. Empathie? Heb ik in HEEL: mijn leven nog nooit ontvangen. Trappen ná kon ik krijgen. Ik ben jaren ziek geweest, dat interesseerde haar he-le-maal niets. Haar antwoord afgelopen week: ? “ben jij er nu wel voor mij dan?” hahahaha ik kan er nu eindelijk om lachen, maar dit maakte me zo duidelijk hoe egocentrisch zo iemand is, Het geeft me hopelijk de closure waar ik al tientallen jaren naar op zoek ben. Samen tot een gezonde oplossing komen was mijn grootste wens, maar ook de grootste verspilling van mijn leven. Met zo iemand valt niets op te lossen. Godzijdank komt er steeds meer kennis over narcisme. Zonder dat zou ik mijn hele leven verstikt zijn gebleven. Hopelijk kan ik eindelijk de last van een jeugd met emotionele mishandeling en psychische terreur achter me laten door te weten: ik heb nul komma nul oorzaak aan hoe dat mens is. Ik ben niet verantwoordelijk voor haar falen. Dat is ze helemaal zelf (want hulp zoeken ho maar, er ligt immers nooit iets aan haar 😉 ).