Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Graag zou ik in contact komen met Bianca Verbeek. Zij heeft lezingen gegeven en als zij die nog geeft, dan zou ik daar heel graag naar toe willen gaan, want “mijn” narcist stelt alles in het werk om mijn vrijheid te vernietigen.

Maar hoe kom je van zo n persoon af en waar kun je hulp vragen. Want daar lees ik echt niks over

Wat spijtig om te horen dat de GGZ voor u niet heeft gewerkt in al die jaren sinds pak em beet, na de oorlog, 1950, 1960 ofzo.

Het zal u hopelijk goed doen te horen dat er ook patiënten binnen de Nederlandse GGZ zijn die profijt hebben van behandeling. Patiënt zijn in de GGZ staat niet gelijk aan gek zijn, maar aan een goede blik onder de motorkap werpen om eens te zien wat er zoal rammelt. Toegeven dat we sommige dingen aan onszelf anders willen zien en hier hulp bij nodig hebben, is een gezonde en flexibele levenshouding die ons in staat stelt te blijven leren en op onszelf te reflecteren.

Wat u betutteling noemt, is vanuit een ander perspectief gezonde kaderstelling en grenzen aangeven. Dat is niet voorbehouden aan millennials, maar aan gezonde volwassenen die op een constructieve manier omgaan met schadelijke invloeden. Dat men hierin volgens de een te ver in gaat, kan voor een ander juist precies zijn wat zij nodig hebben voor een prettig leven. Het nu anders aanpakken doet ook niets af aan levenswijzen of ideeën van vorige generaties; het is gebruik maken van voortschrijdend inzicht en volgende generaties zo iets beters te gunnen dan hoe wij het nu zelf hebben.

Durf de boom te planten waarvan u weet dat u nooit onder diens schaduw zult kunnen zitten.

Met vriendelijke groet,
Een patiënt binnen de GGZ

Help! M’n zusje eet de tenen

wat is dit verschrikkelijk om te lezen, zeg! Heeft niemand tenminste een luisterend oor voor u, kunt u geen psycholigische hulp krijgen? Steun zoeken bij familie en vrienden?

Raar, want toen ik het stuk las kreeg ik heel erg het gevoel dat supplementen onzin waren…

6 maanden geleden erachter gekomen dat mijn beide ouders en broer narcistisch zijn. mijn broer is favoriet kind en kan alles maken en ik mag niks zeggen, zijn verhaal is altijd waarheid volgens mijn ouders en dat heb ik te accepteren. ze dulden geen tegenspraak, durven de waarheid niet onder ogen te komen en zetten de andere broer en zus tegen mij op. ik heb mij tijd aangepast aan de situaties om te overleven, maar doen alsof er niks is gebeurd. Ook mijn man hebben ze hierin betrokken. onlangs heb ik de waarheid op tafel gelegd om voor eens en voor altijd van dat onderbuik gevoel af te zijn. we zijn verrot gescholden door mijn vader en mijn moeder zit erbij en kijkt erna, maar doet niks. wij zijn schuldig en zij zijn slachtoffer, zij hebben heel veel verdriet en hebben mij altijd alles gegeven (geld,materialistische dingen) maar liefde op de momenten dat ik het zo nodig had was er niet. Ik heb me altijd minderwaardig gevoelt. Het bedrijf ging voor alles, er kon niks. mijn ouders hebben met veel meer familieleden ruzie om met name geld, de verhalen heb ik inmiddels van ook hen gehoord en die zijn werkelijk anders dan dat ok ze altijd van mijn ouders heb gehoord. het is zo vals en zo gemeen en je voelt je zo machteloos. de vraag waarom alleen jij het ziet is moeilijk maar ik/wij kunnen niet meer leven met mensen die ons leven zo beïnvloeden en ons huwelijk hebben geprobeerd te kraken het is een machtspel en het maakt je onzeker. gelukkig hebben we de draad weer op gepakt en zijn dit soort boeken echt helpend en herkenbaar. bedankt daarvoor het is voor mij heel waardevol om te weten dat er lotgenoten zijn die met dezelfde gevoelens rondlopen, daarmee kunnen we elkaar helpen.

Ik werk ruim 12 jaar als begeleider in de GGZ, op een klinische afdeling .d.w.z. dat de cliënten die
wij behandelen bij ons hun kamer hebben en zij daar gedurende een aantal jaren verblijven.
De meesten mogen niet zonder begeleiding de kliniek uit, sommigen zelfs niet van de afdeling.
Zo een besluit gebeurt niet lichtvaardig en wordt wekelijks beschouwd en heroverwogen.
Onze cliënten vrij laten zal gedrag opleveren die tegen hun behandeling in gaat.
In mijn 12 jaar heb ik veel agressie gezien. De meeste agressie is goed te verklaren. Tijdens je werk
kan je daar op anticiperen we zijn er op getraind hoe er mee om te gaan.
Personeel binnen de GGZ zal niet snel overgaan tot aangifte tegen een cliënt.
Zelf heb ik dat maar een paar keer gedaan. Voor mij was duidelijk dat de agressie tegen mij een
keuze was van de cliënt. De beslissing om mij te bedreigen, te bespugen, te schoppen en te slaan
was ingezet gedrag om een ander doel te bereiken.
Begin dit jaar was het weer zover. Een jonge sportieve vent van 26, 1.90m en 90 kilo beukte en
schopte op mij in, geheel uit het niets. Geen signaal vooraf.
Weken liep ik slecht want de definitieve loopkick was perfect uitgevoerd.
De aangifte werd keurig opgenomen, ik voelde mij gehoord. Ik kon foto’s van mijn been inleveren
en de namen van twee collega’s die gelijk bijsprongen om hem te ontzetten.
De betreffende cliënt gaat er prat op om GGZ medewerkers te beschadigen. Dat heeft hij op al zijn
vorige locaties ook gedaan en hij heeft het zelf uitgesproken. Hij wil graag tbs en dat heeft hij nu
niet.
Vorige week was er een zitting. Onder zware escorte kon hij zijn zaak bijwonen, er waren vijf
gevallen van mishandeling ten laste gelegd.
De meeste collega’s waaronder ikzelf hoopte op een tbs oplegging, wij vinden niet dat wij de beste
plek zijn voor deze meneer. Wij kunnen niet de veiligheid bieden die wij als collega’s nodig hebben,
daarbij zal de man doorgaan met personeel aanvallen totdat hij tbs krijgt.
Wij kregen hem weer terug zonder strafoplegging, de rechter had anders besloten.
De laatste jaren heeft men in de politiek de mond vol van agressie tegen zorgverleners en dat dit
moet stoppen. Het is mij en mijn collega’s onduidelijk waarom dit tot de rechtbank niet is
doorgedrongen. Deze uitspraak maakt ons vogelvrij. Ga maar los op het personeel als je je daar
beter bij voelt.
Vrijdag heb ik de behandelende officier van Justitie gesproken. Ik had bezwaar gemaakt en hij
wilde mij overtuigen waarom ik dat beter kan laten.
Het kwam er op neer dat het toch geen zin had. “We kunnen beter aan dossieropbouw doen”.
Volgens mij heeft cliënt al een dossier zo hoog als hijzelf.
Ik moet steeds denken aan die geneeskunde student die in Rotterdam zijn buurvrouw en haar
dochter vermoorde, haar huis in brand stak en daarna naar de universiteit liep om een docent neer te
schieten.
Alle signalen waren er al. Het moest alleen nog even uit de hand lopen.
Ondertussen slaan we op het GGZ personeel.

Het is zeker waar om.als je beter in staat bent om naar je eigen lichaam te luisteren, dat je dan beter bij je zielswarmte komt en tot herstel komt.

ik snap best dat je trauma’s krijgt van een narcist, dorian grey, kreeg ik ook trauma’s van, tegelijkertijd, vindt ik ook dat je beter geen aandacht aan een narcist, of emo kan geven, het lastige is, hoe herken je een narcist, in deze egoïstische tijden, waar mensen meer consumenten zijn als mensen, en waarin dingen als narcisme, liefde voor jezelf, eigenlijk ook weer niet mag dus, maar misschien snap ik wel niet goed wat een narcist is, of zie ik het probleem niet, mishandeling, geestelijk of lichamelijk blijft mishandeling, of iemand nou een narcist is of niet, tenslotte, maakt het echt wat uit waarom een partner fout is? wordt het daarom minder fout?, alleen als de partner,zijn of haar tekortkomingen zou erkennen, maar wat heb je der nou precies as slachtoffer aan, dat je”’ weet, waarom iemand iets doet.. weet je ooit waarom iemand iets doet?