Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Er is duidelijke meerwaarde dat ook psychiaters en orthopedagogen toegang blijven houden tot het vak van psychotherapeut en niet alleen psychologen, daarmee hou je het vak breed. Het gaat het in tegen medicalisering. Een psychiater die medisch onderlegd is zal eerder pillen voorschrijven dan een psychiater die ook psychotherapeut is omdat die uit een ander vaatje kan tappen. De problematiek breder kan bekijken waarbij pillen minder snel overwogen worden.

hallo,ik heb een psycholoog.
omdat ik een burnhout heb.
sinds de eerste sessie,probeerde de psycholoog me zo snel mogelijk aan t werk re brengen.
ik sond al meteen onder druk.
en voelde me niet ontspannen.
en kwam maar niet tot rust.
inplaats dat hij me handvaten geeft om te herstellen en hoe ik met de problemen kan omgaan.
De psycholoog ,vond ik niet bekwaam.
groetjes

Fijn dat er aandacht komt voor herstelgerichte zorg. Wat ik mij afvraag is het volgende. De zorgstandaarden zijn bedoeld voor de ggz. Dat is zorg voor psychische stoornissen binnen de zorgverzekeringswet. Dan klinkt aandacht voor herstel vooral als klinisch herstel. De kennis van ggz professionals over existentieel of sociaal herstel ligt buiten de kaders ne expertise van de ggz. Gaat de ggz zich – vanuit de herstelgedachte – dan bezig houden met het op orde krijgen van bijvoorbeeld financiën of het weer opbouwen van een netwerk? Of gaan ze intensief samenwerken met zelfregie en herstel organisaties / herstelacademies? Hoe moet ik dat zien?

In eerste instantie trap je overal in.. Ik in elk geval wel. De Vader van je kinderen zal toch niet zo zijn ? Alles wat hierbiven beschreven is klopt . Als sterke oersoonlijkheid heb ik mijn leven . net een narcist geleefd .. uiteindelijk blijft er niets van een narcist over . Wat logisch is . Als het op de werkvloer gebeurt is loslaten het beste wat he ksn dien.. ook zo in een relatie natuurlijk. Mijn verhaal en uitleg is hierbij niet klaar..

De GGZ is momenteel al vrijwel onbereikbaar agv wachtlijsten. Daarom eerst die bereikbaarheid verbeteren en dan pas eisen ad beroepsgroep veranderen.
die eisen alleen in laten gaan voor nieuw afgestudeerden. Dat laatste ging ook zo bij de invoer van het beroep van basisarts

Mijn gedachte, niet veranderen, wel eerst beter, serieus goed monitoren of de behandelingen wel goed helpen, bijdragen, adequaat zijn, dit in verband met een goede doorstroom en dus wachtlijstverkorting, kosten besparend.
Dit meen ik uit ervaringen, omdat er mogelijk ook teveel, te lang wordt “geleuterd” en dat is niet de bedoeling, doe dat met vrienden en wat dies meer zij.
Er moet wel degelijk gewerkt worden, een plan zijn, doel, resultaten voortgang .
Dat moet zichtbaarbaar zijn bij de cliënt zowel als in het dossier en overeenstemmen in wederzijdse tevredenheid.

Bizar. De schrijfster van dit boek is zelf namelijk al door meerdere personen als verborgen narcist herkend. Hopelijk werpt zij vooral een licht op zichzelf met dit boek.

Voor alle slachtoffers van Narcisme; heel veel kracht toegewenst!

Wonen in de bos is op zich al goed voor de mentale gezondheid, dat wordt hier buiten beschouwing gelaten.

Hoi Bianca,

Hoe zou het er volgens jou uitzien als je partner sinds zijn/haar 3e een nieuwe, narcistische vaderfiguur heeft die doelmatig de biologische vader belastert en demoniseert, tot het punt dat het kind in het 12e levensjaar besluit haar achternaam op te geven en zich wettelijk te laten erkennen door de stiefvader? Wat als de (nu dus pleeg-) vader gedurende het opgroeien tot volwassenheid steeds blijft benadrukken dat HIJ zich uit de goedheid van zijn hart heeft ontfermd over de in de steek gelaten moeder en kind, onderwijl steeds, te kust en te keur, de biologische vader door de stront trekkend?

Mijn inmiddels ex- vriendin heeft daarmee te maken maar ook onze 3 jarige dochter verkeert nu dus in dat milieu. De moeder van mijn ex is op jonge leeftijd overleden waardoor haar stiefvader vrij baan had. Tuurlijk heeft hij sindsdien voor haar gezorgd.
Tuurlijk heeft hij haar ook gesteund maar wel onder constante conditionering en manipulatie. Hij moest wel de messias blijven.
Kort nadat onze dochter werd geboren kreeg ik een arbeidsongeval met een slepende letselschadezaak tot gevolg vanwege ontstane arbeidsongeschiktheid. Al snel begonnen de steken onder water. De quasi grappige opmerkingen, de suggestieve vragen en het klagen over offers die hij bracht uit de goedheid van zijn hart terwijl ik daar lachend van zat te profiteren. (met een verlamde arm en een verzekeraar die omscholing/re-integratie weigert te betalen). Op een gegeven moment begint het op te vallen dat mensen zich anders gaan gedragen. Naar mij toe dan. Naar nu blijkt werd er tegen iedereen verteld dat ik lui, werkschuw en een manipulatieve parasiet ben die misbruik maakt van zijn dochter. Met daarachteraan natuurlijk de riedel over zijn offers en zijn goede hart. Het kwartje valt als zijn moeder nota bene, zichzelf het recht toebedeelt om mij een veeg uit te pan te geven omtrent mijn onvrijwillige werkloosheid. (want nog altijd verlamd) Niemand die toen aan tafel zat keek ervan op of zei er iets van. In de auto zeg ik: “Zo er wordt dus over me geluld…” “Ja, dat is toch logisch” is het totaal vlakke antwoord. Zoiets komt niet uit de lucht vallen, dus er moet negatief sentiment gezaaid zijn. Ik kies ervoor er verder niet op in te gaan. Het is duidelijk dat ze al maanden wordt bespeeld.
Uit eindelijk kom ik er achter dat tijdens de verjaardag van onze dochter, waar voor het eerst bio en stiefvader tegelijk op visite waren, biopapa NA 30 JAAR andermaal door de stront werd getrokken. Maar nu tegenover mijn ouders. Het is stiefpa een doorn in het oog dat het contact is hersteld en dat echte opa apetrots is op zijn kleindochter. Dus echte opa moet kapot…. (wéér) Als stiefpa weer op zijn geijkte ego-epos terugvalt. Hebben mijn ouders hem door. En dat merkt hij. En dan gaat de campagne in de volgende versnelling. Wetende dat ontmaskering aanstaande is nu echte opa sympathiek wordt gevonden en dus misschien zijn verhaal ook wel kwijt wil, gecombineerd met mijn opmerking dat hij zich gewoon te gedragen heeft tegen echte opa (“je bent toch geen klein kind. T is 30 jaar geleden!’) Merk ik in de 2 maanden die volgen dat mijn ex alle emotie verliest en zelfs niet merkt dat ik in een zware depressie beland door de slepende schadezaak. Ten slotte zette ze zonder enig teken van compasie een punt achter de relatie. Ik mag blijven om mijn shit te regelen want woningnood en nul komma nul reserves. Maar daar is schoonpapa het niet mee eens . Hij zal wel even met mij praten. Een dag voor kerst zet hij mij ongevraagd op straat maar desondanks blijft mijn ex zitten met een gezicht van klei, en zegt niks. Als ik laat doorschemeren dat ik hem doorheb zegt hij ‘Ja weet ik. Daarom is het beter dat je nú gaat.”

Zonder ook maar een spier te vertrekken zegt ze “tja.” als ik haar vertel hoe nu verder. Maarja er is haar verteld door de messias dat ze absoluut geen medelijden meer mocht hebben. De relatie moest en zou nu stoppen. Ondanks het feit dat ik bijna een oplossing had voor mijn problemen. Mijn ex vermoedt niks wat hij zegt is onverkort de waarheid. Ik heb hem door…. en dat mag niet….

Beste Bianca,

Een paar jaar gelden ben ik gescheiden, was niet makkelijk maar welke scheiding is dat wel.
Om mijn scheiding beter te begrijpen en te kunnen accepteren (ook al was het mijn eigen beslissing) ben ik veel gaan lezen over psychologie/menselijk gedrag. In middels heb ik heel sterk het vermoeden dat mijn ex-partner een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Samen hebben wij twee kinderen waarvan de oudste een zoon van 14 jaar. Inmiddels kan ik de oudste thuis niet meer te baas en woont hij op dit moment bij zijn vader. Ik zou heel graag met andere ouders in contact komen die vermoedelijk ook een kind hebben met de kenmerken van narcisme. Het zou mij enorm helpen om met lotgenoten te kunnen praten. Heb je een tip voor mij?
Dankjewel.