16 jul Eigenzinnig #7: “Turn the pain into power”
Debbie Rademaker (1985) is een creatieve schrijver, marketeer en conceptontwikkelaar. In 2020 kreeg ze – na de nodige inspanningen – de diagnose ADHD en Asperger, waar ze op haar eigen manier mee om probeert te gaan. In haar blogs krijg je een kijkje in haar rebelse en eigenzinnige leven, en maakt ze onderwerpen bespreekbaar.
“Behind every strong person is a story that gave them no choice” – Debbie
Ja, het leven is met vallen en opstaan. En ik kan – helaas – zeggen dat het niet altijd makkelijk voor mij was. Om niet de juiste hulp te krijgen binnen de ggz. Maar, aan de andere kant besef ik nu ook een stuk beter dat ik zelf ook niet de meest makkelijke was en moeite had om mij open te stellen. Zodat de ander mij kon helpen. Door altijd sterk, zelfstandig en onafhankelijk te zijn, vooral te wíllen zijn, is het ook lastiger om die ‘helpende hand’ toe te laten.
Juist door geen slachtoffer te willen zijn en geen kwetsbaarheid te willen tonen, wat een persoon eigenlijk juist kan sieren, sta ik er alleen voor. Strijdlustig, in mijn eentje. Ergens geeft het me een goed gevoel, dat ik inderdaad sterk wil en kan zijn. Alleen, ik ben ook maar een mens. En ik krijg niet zomaar alles voor elkaar wat ik graag wil bereiken. Op dat soort momenten realiseer ik mij maar al te goed dat ik een paar stappen terug moet doen. Om vooruit te komen. En mijn doel te bereiken: gelukkig zijn met mezelf in het leven.
Het is ‘de kunst’ om dat doel voor ogen te houden, en nooit op te geven. Hoe lastig, pijnlijk, heftig, confronterend of verdrietig deze momenten ook zijn. Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn. Doorgaan, gewoon doorgaan! Uiteindelijk werpt het z’n vruchten af, en ben ik blij dat ik altijd voor mezelf heb gekozen en durf te zijn wie ik ben.
“Just keep showing up when most people quit” – Debbie
Maar hoe kan je écht aan jezelf werken, als je ‘op safe speelt’? Niet. Ik wist dat ik behoorlijk uit mijn comfortzone moest komen. Natuurlijk is het fijn, lekker en streelt het mijn ego wanneer iedereen “Ja”, “Nee” of “Amen” zegt, op alles wat ik doe, wil of ‘eis’. Tot bepaalde hoogte is dat best bevredigend. Op den duur begint dat echter ook te vervelen. Dat je bij voorbaat al wéét dat men heftig ja-knikt. Dat men wéér akkoord gaat. Dat iets vanzelfsprekend wordt, puur omdat er niets anders is. En ik mijn ‘huiswerk’ weer eens top maak, omdat ik nu eenmaal perfectionistisch ben, en dat ik daarom weet waarover ik praat. Maar echt uitdagend? Nee, dat is het niet.
Ik ben op den duur een beetje uitgekeken geraakt en toe aan nieuwe spanning, uitdaging, ‘kick’. Als workaholic ben ik continu bezig met ‘de kick’. Het heeft iets verslavends om een ‘rush’ door je lijf te voelen, continu die kick te krijgen, bij elk behaald succes. Maar, wanneer je van het ene bereikte doel naar het andere resultaat gaat, keer op keer, is de spanning op den duur niet bepaald spannend meer. De honger om steeds voor grotere, hogere of duurdere doelen te gaan, is iets wat al jaren speelt. En voor een dominante, gedreven, doelgerichte geldwolf als ik, met m’n blik op oneindig, is het niet gek dat ik (in hoog tempo) resultaatgericht te werk ga. Het doordrijven van mijn zin vanuit ‘hart voor de zaak’ komt alleen niet altijd warm en liefdevol over. Men vindt het eerder irritant, ‘te veel’, en arrogant. Iets wat ik totaal niet ben noch wil zijn. Maar echt gezellig samenwerken is het op deze manier natuurlijk niet. Daar ben ik het wel mee eens.
Aan de andere kant, men kan een hoop over mijn dominante kant zeggen, maar uiteindelijk sta ik er wel. En zeg ik wat ik wil zeggen, ook voor hen, voor diegenen die níet durven te praten. Daar trek ik ook mijn mond voor open. Het is inderdaad zo dat hoge bomen veel wind vangen. En dat vind ik niet erg, het hoort erbij. Ik hoop altijd maar dat men dat ziet, of de moeite wil nemen dat te zien. En dat ze mijn grote mond soms een beetje voor lief willen nemen. Iets met ‘grote mond, klein hartje’ enzo.
“Van piekerende twijfelkont naar bewuste beslisser” – Kwong Steinraht
Kwong kwam op mijn pad toen ik vorig jaar mei ’20 dus in mijn ‘piekerende twijfelkont’-fase zat. Ik had op kantoor een wedje gelegd dat ik met mijn methode alsnog resultaat zou boeken. Ongeacht doelgroep, platform of concept/project. Dat ik met een goed verhaal en dezelfde werkwijze altijd succes zou boeken. Nou, dat heb ik geweten. Ik kon meteen aan de slag met mijn plan van aanpak. Zo deed ik onder andere op zakelijk platform LinkedIn ‘mijn ding’ – wat ik overigens nog steeds doe – en toen was daar ineens Kwong Steinraht.
Ik weet ’t nog als de dag van gister. De manier waarop Kwong Steinraht met zijn vriendelijke, gemotiveerde manier en zelfverzekerde houding indruk maakte. Van het niveau dat weinig mensen kunnen. Kwong liet meteen een goede eerste indruk bij mij achter, op een manier die bij mij veel respect verdient. Maar ik ben niet een persoon die dat vaak laat blijken of zal zeggen. Iets wat ik achteraf vaak een beetje te laat besef, dat die waardering soms wat meer geuit mag worden. En wanneer ik stress ervaar kan ik me nog wel eens op een nare, soms argwanende manier uitdrukken. Juist de mensen die dat absoluut niet verdienen, krijgen dan vaak de volle lading. Het is niet mijn meest chique kant. Helaas ben ik op dat soort momenten in mijn ogen de meest vreselijke versie van mezelf.
Mijn ongevraagde en ongezouten lading van kritiek is niet mals. De manier waarop Kwong Steinraht met zijn engelengeduld en manier van aanpak mij echter op mijn plek terugzet, geeft mij zoveel duidelijkheid en inzicht. Op dat moment heb ik dat het meest nodig. Verder is de werkwijze van Kwong wat mij betreft absoluut één van de beste ooit. Omdat hij het wel aandurft mét maar ook juist tégen mij. Waar anderen de ‘strijd’ niet eens met mij aangaan, of bij zichzelf denken: ja, toedeledokie, het zit wel goed met jou, hier heb ik geen zin in.
Kwong Steinraht is iemand die zijn hand er niet voor omdraait mij flink aan te pakken. In plaats van continu ‘pleisters te plakken’. Nee! Kwong Steinraht is iemand van z’n woord. Niet het type ‘populaire praatjes’, maar echt doen wat hij zegt. Het type waar ‘ja’ ook echt ja is en blijft. Nee blijft nee. Verder maakt hij wél het verschil door flexibel buigzaam te zijn, op de momenten dat dat nodig is. Zijn hulp heeft mij enorm goed gedaan. Kwong kan goed kan schakelen tussen diverse rollen van voorbeeldfuncties. En ik, ik totaal niet. Sterker nog, ik kan heel lastig schakelen, en op sommige momenten is de stress bij mij zo hoog, dat mijn hoofd één grote chaos is en ik totaal niet meer uit mijn woorden kom. Maar zelfs wanneer Kwong mij totaal niet begrijpt, op die momenten van warrige chaos, doet hij alsnog enorm veel moeite om oprecht te zijn en het allerbeste voor mij te willen. Daar hoort een strenge maar consequente opvoeding bij, iets waar hij dagelijks mee bezig is als professional met zijn bedrijf.
“You were born to be real. Not to be perfect” – Debbie
Ik vind het belangrijk dat het echte verhaal van iemand altijd aanbod komt. Dat thema’s met een taboe besproken worden en creatieve content of concepten ook ‘real life’-verhalen vertellen. In dat opzicht hebben Kwong Steinraht en ik altijd hetzelfde voor ogen: rauw & real, creativiteit & content. Iets wat in mijn beleving de rode draad van alles is. Net als het feit dat ik met m’n Asperger en ADHD altijd mijn beste beentje voort zet. Dagelijks maak ik er ’t beste van. Zowel privé als zakelijk. Kwong Steinraht kijkt niet naar diagnostiek. Voor hem is iedereen gelijk en zijn er geen moeilijke mensen. Iets wat hij vaak tegen mij zegt. Dat ik ‘geen makkelijk karakter’ heb is een feit. En daar gaat Kwong echt geweldig mee om. Door zijn werkwijze, houding en persoonlijkheid, door hoe hij in het leven staat en zijn benadering naar mij toe, kan ik oprecht kan zeggen dat ik mijn zelfvertrouwen terug heb. Waar ik Kwong nog het meest dankbaar voor ben, is voor het feit dat hij zelfs mijn rust terug heeft weten te krijgen. Door deze ‘rust’ op te merken en te benoemen, heeft hij mij voor 200 procent weten te overtuigen.
Naast mijn diagnose van Asperger en ADHD, ben ik ‘natuurlijk’ ook gewoon Debbie. Debbie, die al 14 jaar haar carrière op nummer 1 heeft staan. En ‘gas geven’ niet alleen als werkwijze heeft, maar ook in het groeiproces laat terugkomen. Sommige dingen hadden beter stap voor stap kunnen gaan. Dat kan ik nu na 14 jaar volledig beamen. Alleen, soms moet ik daarvoor twee keer flink op mijn bek gaan, in de één op één coaching sessies van Kwong. Een paar dagen later vallen de kwartjes dan vaak vanzelf weer. Omdat ik dan niet m’n zoveelste lange lap tekst wil mailen met alle ‘ojaaa!’-momenten, laat ik nooit echt blijken hoeveel iemand – in dit geval Kwong Steinraht dus – voor mij betekent. En ik weet zeker dat ook anderen die een beetje zijn zoals ik veel aan zijn opvoeding zouden hebben!
Hoewel ik het de ander vaak niet bepaald makkelijk maak, ben ik wel altijd eerlijk, direct, to-the-point én bereid gedreven door te zetten. Het is mijn missie om de beste versie van mezelf te worden, én gelukkig te zijn in het leven. Real, zoals ik ben.
Debbie Rademaker
Geen reactie's