07 jul Transgenders stuiten regelmatig op onbegrip in zorgsector
Voor transgenders kan het een hele uitdaging zijn om de juiste zorg te krijgen in ons land. Nog veel te vaak stuiten zij op onbegrip en vooroordelen, en soms wordt hen zelfs de benodigde zorg ontzegd. Uit een enquête van Transgender Netwerk Nederland blijkt zestig procent van de ondervraagden discriminatie in de zorg te ervaren, en die problemen komen op allerlei plekken in de zorgsector voor: in ziekenhuizen, maar ook bij de huisarts en bijvoorbeeld ambulancepersoneel. Nieuwsplatform VICE sprak met enkele transpersonen over de problemen die ze ervaren hebben in de zorg.
“De grootste problemen heb ik gehad met huisartsen en huisartsassistenten”, vertelt de 22-jarige Caden in het artikel van VICE. “Iedere keer als ik een afspraak wilde maken, moest ik precies uitleggen waar ik last van had, omdat ze er anders vanuit gingen dat het over mijn transitie ging. Dit verkondigde ze dan ook door de hele wachtkamer – ‘Heeft dat weer met dat transgender-gedoe te maken?’ riep de assistent bijvoorbeeld een keer. Ook vroeg ze me meerdere keren hoe ze ‘mijn soort mensen’ moest aanspreken.”
“Door die assistent heb ik meer dan een half jaar bijna doof rondgelopen, omdat mijn oren helemaal dicht zaten. Ze leek nooit te geloven dat ik een afspraak wilde voor iets anders dan mijn transitie, en plande dus nooit een afspraak voor me in. Maar ook voor zaken die wel met mijn transitie te maken hadden, kon ik niet bij die huisarts terecht. Dan kreeg ik een afspraak met de praktijkondersteuner, omdat het volgens hen dan wel iets psychisch moest zijn.”
Gebrek aan medewerking
Ook Luna (18) liep tegen problemen aan bij de huisarts: “Toen ik bij mijn huisarts kwam voor zorg, wilde ze me forceren om ‘out’ te komen bij mijn ouders. Ze wilde me niet doorverwijzen naar de juiste zorg voordat ik aan mijn ouders zou hebben verteld dat ik trans ben. Ze zei: ‘Dit is al de tweede afspraak die we hier over hebben, ik bel je aankomende vrijdag en dan moet je het aan ze hebben verteld.’ Ik was op dat moment 17. Vanaf 16 jaar heb je medische autonomie, maar dat was ze blijkbaar vergeten. Ik heb het toen even opgegeven. Die vrijdag gaf ik aan dat het me niet was gelukt en dat ik onze afspraken op pauze wilde zetten, om mijn tijd te kunnen nemen. Ik ben pas weer teruggegaan toen ik 18 was.”
“Nu ik 18 ben is het iets makkelijker om aan zorg te komen, al heb ik nog steeds te maken met tegenwerking. Ik krijg geen verwijzing om zaadcellen te laten invriezen, bijvoorbeeld. Dat wil ik graag laten regelen voordat ik met hormonen start, omdat ik daarna onvruchtbaar word. Bij de huisarts blijven ze maar zeggen dat ik geen verwijzing nodig heb, maar zonder verwijzing kost het me zo’n 2000 euro. En dat heb ik dus niet. Ik moet binnenkort nog eens terug om deze zorg te gaan eisen, maar ik ben erg gedemotiveerd door hoe ik daar word behandeld.”
Ongepaste vragen
Een hoop transgenders ervaren dat er maar weinig kennis over het onderwerp is bij zorgverleners. Enerzijds leidt dat tot onbegrip en een gebrek aan de juiste zorg, anderzijds wordt er soms juist veel te veel focus gelegd op de transitie bij klachten die daar niet aan gerelateerd zijn. Caden: “Zorgverleners voelen zich entitled om je alles over je lichaam en achtergrond te vragen zodra ze weten dat je trans bent. Zo kwam ik eens bij de praktijk om bloed te prikken voor mijn vitaminelevels, en zei de assistent tegen me: ‘Ik zie hier staan dat je trans bent, wat was jouw naam eerst dan?’ Ik wist echt niet wat ik moest zeggen – ik was daar voor bloed prikken. Voor mij nog het vervelendste aspect als het gaat om zorg voor mensen die trans zijn: er wordt op de een of andere manier altijd een focus op gelegd. Ook al staat de zorgvraag er totaal los van, het is blijkbaar altijd relevant.”
Veiligere plek
Zowel bij huisartsen als in ziekenhuizen is er nog te weinig steun en begrip voor de klachten en wensen van transpersonen, zo ervoer onder andere de 21-jarige Yenny. Om de zorgsector beter voor te bereiden op hulpvragen van transgenders, is Yenny een eigen initiatief gestart: “Ik heb een organisatie opgericht, Trans In Eigen Hand, waarmee we aan huisartsen uitleggen hoe ze betere zorg aan ons kunnen bieden. We willen ze onderwijzen en ze vertellen dat de hormoonzorg voor transpersonen net zo makkelijk is als het voorschrijven van een aspirientje. De eerste stap nu is in ieder geval dat het bij de huisarts een veiligere plek wordt voor transpersonen.”
Lees het volledige artikel op de website van VICE.
Geen reactie's