Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Reacties op nieuwsberichten

Hieronder tref je de meest recente reacties op de nieuwsberichten. Op deze plek kun je tevens reageren op berichten van andere bezoekers.

Vraag & Antwoord, het GGZ forum

Ook op GGZ LinkedIn delen wij berichten waarop je kunt reageren.

* Deze pagina is bedoeld voor onderling contact tussen bezoekers van ggz.nl. De redactie controleert periodiek op spam. Vragen die hier worden gesteld, worden in het algemeen niet beantwoord door de redactie.

  • From Anoniempje on Dissociatie en onderliggend trauma: ervaringen van een therapeut

    Wat mooi, puur en eerlijk geschreven! Ik ben zo’n type client die al meer dan 10 jaar af en aan in de GGZ loopt en verschillende diagnoses heeft verzameld. Helaas (door)zag niemand dat ik een flinke dissociatieve identiteitsstoornis heb, Opgelopen door early life stress en jarenlang ‘neglect’ waardoor ik mijzelf onzichtbaar heb gemaakt en mijn ‘overlevingsdelen’ zijn gaan ‘woekeren’. Mijn ‘echte zelf’ voelt zich nog steeds een dagdromend kind van 7 en kan de dagelijkse harde realiteit niet aan. Het heeft nog steeds verzorgers nodig en zoekt die steeds (en trekt ook aan door kinderlijk charme!) in allerlei mensen op een soms kwetsbaar narcistische manier (schaam schaam).. Dit schrijvende voel ik mij tegelijkertijd dat kind maar ook de altijd in mij aanwezige leergierige nieuwsgierige toeschouwer. Ik ben zo iemand die aan anderen iets diep pijnlijks over mijzelf of mijn verleden kan vertellen en er 1 seconde later er een zeer sarcastische grap over kan maken die meestal heel goed ontvangen wordt (waardoor ik weer de heroïne krijg waar ik op leef: aandacht en het gevoel erbij te horen.

    Ik zou er een moord voor doen om die toeschouwer te laten verdwijnen want hij maakt me kapot en ongelukkig.. Na jarenlang strijden in de GGZ krijg ik nu eindelijk individuele schematherapie (i.p.v. groeps) gecombineerd met EMDR en ImrS (diagnose = BPS en vroegkinderlijk diffuus trauma chronisch neglect (dus daarom geen cptss).

    Een heel sterke alter mij is ‘de ongoing searcher’ waardoor ik heel weinig fully present ben. Zo heb ik ook dit artikel gevonden en ik ben zwanger van de therapeutische vraag aan jullie behandelaars ‘Wat kan ik nog meer doen naast wat ik nu al volg?’ Please! Help me out here!
    Dit searchen (is dat ook een vorm van dissociëren?) neemt echter ziekelijke vormen aan even zoals het (snel) hechten aan vreemden (zoals therapeuten 🙂) of de apotheker met wie ik mail en die mij een paar keer van goed advies heeft voorzien. In mijn getraumatiseerde kinderhoofd wordt er dan gelijk een liefelijke verhaallijn opgestart.

    Valt dit nu allemaal onder dissociëren?
    En hoe kan ik dat stoppen?

    Als iemand nog een oefen client zoekt hou ik mij aanbevolen 😉 (ook een schema: door extreme behoeftigheid na 1 aardig gesprek met iemand in zee gaan zonder verder te kijken dan mijn neus lang is.

    En ja., ik analyseer en overdenk ook nog eens elke stap die ik zet (of schrijf): analysis paralysis noemen ze dat… door de vele woorden en associaties die elke seconde bij mij binnen komen (ik heb ook ADHD) drijf ik alleen nog maar verder af van mijn kern af…..

    Maar wie is die kern? Het kind van 7? De toeschouwer? Misschien weet ik dat juist niet en is afdrijven voor mij veiliger?

    Tot zo ver dit nachtelijk relaas :
    – nachtzoen van een hoogfunctionerend borderliner

    Go to comment
    2021/08/18 at 9:13 am
  • From Arjan Salonen on Het mysterieuze fenomeen ‘déjà vu’ nader bekeken

    Ik heb hier wel met enig regelmaat “last van” soms periodes meer en dan weer minder..

    Go to comment
    2021/08/18 at 9:01 am
  • From Anoniempje on Dissociatie en onderliggend trauma: ervaringen van een therapeut

    Wat mooi, puur en eerlijk geschreven! Ik ben zo’n type client die al meer dan 10 jaar af en aan in de GGZ loopt en verschillende diagnoses heeft verzameld. Helaas (door)zag niemand dat ik een flinke dissociatieve identiteitsstoornis heb, Opgelopen door early life stress en jarenlang ‘neglect’ waardoor ik mijzelf onzichtbaar heb gemaakt en mijn ‘overlevingsdelen’ zijn gaan ‘woekeren’. Mijn ‘echte zelf’ voelt zich nog steeds een dagdromend kind van 7 en kan de dagelijkse harde realiteit niet aan. Het heeft nog steeds verzorgers nodig en zoekt die steeds (en trekt ook aan door kinderlijk charme!) in allerlei mensen op een soms kwetsbaar narcistische manier (schaam schaam).. Dit schrijvende voel ik mij tegelijkertijd dat kind maar ook de altijd in mij aanwezige leergierige nieuwsgierige toeschouwer. Ik ben zo iemand die aan anderen iets diep pijnlijks over mijzelf of mijn verleden kan vertellen en er 1 seconde later er een zeer sarcastische grap over kan maken die meestal heel goed ontvangen wordt (waardoor ik weer de heroïne krijg waar ik op leef: aandacht en het gevoel erbij te horen.

    Ik zou er een moord voor doen om die toeschouwer te laten verdwijnen want hij maakt me kapot en ongelukkig.. Na jarenlang strijden in de GGZ krijg ik nu eindelijk individuele schematherapie (i.p.v. groeps) gecombineerd met EMDR en ImrS (diagnose = BPS en vroegkinderlijk diffuus trauma chronisch neglect (dus daarom geen cptss).

    Een heel sterke alter mij is ‘de ongoing searcher’ waardoor ik heel weinig fully present ben. Zo heb ik ook dit artikel gevonden en ik ben zwanger van de therapeutische vraag aan jullie behandelaars ‘Wat kan ik nog meer doen naast wat ik nu al volg?’ Please! Help me out here!
    Dit searchen (is dat ook een vorm van dissociëren?) neemt echter ziekelijke vormen aan even zoals het (snel) hechten aan vreemden (zoals therapeuten 🙂) of de apotheker met wie ik mail en die mij een paar keer van goed advies heeft voorzien. In mijn getraumatiseerde kinderhoofd wordt er dan gelijk een liefelijke verhaallijn opgestart.

    Valt dit nu allemaal onder dissociëren?
    En hoe kan ik dat stoppen?

    Als iemand nog een oefen client zoekt hou ik mij aanbevolen 😉 (ook een schema: door extreme behoeftigheid na 1 aardig gesprek met iemand in zee gaan zonder verder te kijken dan mijn neus lang is.

    En ja., ik analyseer en overdenk ook nog eens elke stap die ik zet (of schrijf): analysis paralysis noemen ze dat… door de vele woorden en associaties die elke seconde bij mij binnen komen (ik heb ook ADHD) drijf ik alleen nog maar verder af van mijn kern af…..

    Maar wie is die kern? Het kind van 7? De toeschouwer? Misschien weet ik dat juist niet en is afdrijven voor mij veiliger?

    Tot zo ver dit nachtelijk relaas :
    – nachtzoen van een hoogfunctionerend borderliner

    Go to comment
    2021/08/18 at 1:49 am
  • From Erica nooteboom on Luisterdocumentaire over rookgedrag en stoppen met roken

    Beste Peter, mijn dochter 26 journalist is gestopt met roken met champix een regelrechte ramp. Stopt met roken, eten, slapen en geen zin meer in het leven. Nu eindelijk hulp van ggz crisis team. Medicatie nodig om te slapen. Vanaf maandag begint ze met een behandelplan vip team ggz. Een groot drama bedrijf ligt plat nooteboom media al 3 maanden. Misschien kunnen we elkaar een keer spreken. Champix via huisarts verkregen. Mvg erica nooteboom 0636142803. Dit moet stoppen

    Go to comment
    2021/08/14 at 8:53 pm
  • From Herman Talstra on Deskundigen aan het woord: Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering

    Fijn dat ik steeds meer lees over VCT. Als 5 jarige (in 1976) verwaarloosd alleen thuis gelaten en daarna nog veel meer problemen in het gezin het hoofd moeten bieden, weggepest op school, moeilijke jeugd. Op mijn 46e begonnen de flashbacks, op mijn 48e hoorde ik pas over VCT via mijn psycholoog. Toen bleek ook dat niemand VCT herkende in mijn jonge jaren. Iedereen (thuis, school, sport enz.) zag dat er iets mis was maar niemand herkende het. Na 1 jaar EMDR steek ik beter in mijn vel. Zeker nu ik duidelijk heb dat ik nergens veilig was in mijn jeugd en mijn geschiedenis beter kan begrijpen en plaatsen.
    Nu lezende in Traumasporen.

    Go to comment
    2021/08/12 at 12:56 pm
  • From M.A van Hout on Geluidshinder van vliegtuigen en de stilte van corona

    Ik ben gevlucht uit Amsterdam Osdorp omdat ik knettergek werd van de vliegoverlast. Herrie en/of kerosinestank.
    Nu woon ik in Warmenhuizen en nu ervaar ik wéér overlast…van de nachtvluchten.
    Waar moet je in dit land nog heen voor wat rust?
    Het is ziekmakend, dat is inmiddels bekend. Maar dat mag gewoon in Nederland…..

    Go to comment
    2021/08/09 at 11:06 pm
  • From NicoW on Over narcisme - deel 4: Rode vlaggen

    Zeker geen onzin. Goed boek trouwens, zie ook de comments https://www.bol.com/nl/nl/p/kwaadaardig/9300000007771649/?bltgh=mLG-vUjUfHgmOgE3hndBHw.2_9.10.ProductImage

    Misschien ben jij een ‘enabler’, een ‘flying monkey’, Paul, dat is een meeloper in de omgeving van de narcist. Iemand die totaal niet doorheeft wat de narcist uitvreet en hem daarbij zelfs terzijde staat.

    Trouwens als je opgroeit bij een narcist of je hebt anderzijds lang met hem te maken, raak je helemaal in de war.
    Maar wat jij doet, is het slachtoffer de schuld van zijn mishandeling geven.
    Misschien wel goed dat je dat deed, dan kan ik dat patroon bij dezen aan de kaak stellen.

    Go to comment
    2021/08/06 at 10:26 pm
  • From Anoniem on Je ziet het pas als je het doorhebt…

    Helaas toxische moeder en door ik financieel afhankelijk ben van haar zuigt ze mij helemaal leeg. Niks is goed genoeg, wordt behandeld als kleuter thuis terwijl ik 25 ben. Moet naar haar pijpen dansen maar andersom gebeurd het nooit .

    Grenzen aangeven bij haar zorgt voor ruzie en discussie maar ook voor verwijten. Mag niet zelf beslissen over eigen financiën en leven. Ze is mijn bewindvoerder niet maar gedraagt zich wel zo.

    Ik ben haar slaaf, doe super veel in het huishouden en nog is het nooit genoeg.

    Geen geld op mijzelf gegaan want ik was anders allang weggeweest. Ze manipuleert met mij huis uit te gooien als ik dingen koop of doe waar zij het niet mee eens is . Mag niet in grote stad werken, mag niet dit mag niet dat.

    Ben t zo beu!! Maar weet niet hoe ik hieruit kom daar ze geen therapie wil. Van psychose zei ze na 2x ook al van helpt niet . 2x is te weinig om overlijden van je man te verwerken. Na zijn overlijden is het trouwens enkel maar erger geworden. Mijn pa wist hoe hij haar de mond moest snoeren. Ik ben een bang muisje in haar buurt want wat ik ook zeg t is altijd ruzie. Heeft u tips ?

    Psychologe zegt meer grenzen aangeven maar dat maakt het enkel maar erger .

    Go to comment
    2021/08/05 at 10:29 pm
  • From on Je ziet het pas als je het doorhebt…

    hi em, ik ben het helemaal met je eens!!

    Go to comment
    2021/07/28 at 6:21 pm
  • From Helen van Deventer on Over narcisme - deel 4: Rode vlaggen

    Hallo ik heet Helen, woon helaas in bij een verborgen Narcist.
    Afgelopen week heeft hij mij 15 kunstjes geflikt

    Go to comment
    2021/07/19 at 6:24 pm