Vraag, Antwoord & GGZ bezoekersforum

Ik heb te maken met narcisme op de werkvloer. Jarenlang geprobeerd om afstand te houden maar het haalt me steeds weer in. Leidinggevende herkennen dit niet en de goede omgangsvormen verbieden het om te zeggen “kijk eens goed- zij heeft een narcistische stoornis”.
Uiteindelijk worden waarheden verdraaid weet ze leidinggevende voor zich in te nemen en ligt het allemaal aan mij. Zij is het slachtoffer dat niet door mij gewaardeerd wordt. Ik voel me zo machteloos.

Voordat ik dit stukje las had ik blijkbaar geen idee wat narcisten zijn. Ik dacht dat het alleen maar wat arrogante mensen waren die zichzelf beter dan anderen wanen. Zou het niet wat zijn om via het onderwijs kinderen al op jonge leeftijd te waarschuwen voor dit soort ernstige persoonlijkheidsstoornissen? Wellicht dat je die narcisten zo ook in de kiem kan smoren.

Op ABCMaatje kunnen mensen met een verstandelijke bepekring veilig, eenvoudig en gelijkwaardig contact met elkaar maken.

LoLoLoL

Bij de GGZ gooien ze hun eigen glazen in. Tot nu toe komen ze ermee weg en kunnen ze de verantwoordelijkheid afschuiven op ongemotiveerde of onbehandelbare patienten, de zorgverzekeraars en de overheid. Zij zijn wel degenen die hun diensten aan de samenleving aanbiedt om mensen die psychisch ziek zijn weer gezond te maken en de hele samenleving is daarop ingesteld. Als zij niet kunnen nakomen wat ze propageren, worden steeds meer mensen psychisch instabiel, waardoor degenen die dat niet zijn steeds meer belast worden om de maatschappij in stand te kunnen houden, met als gevolg dat ook onder die groep steeds meer mensen het niet meer aankunnen en ook uitvallen.

Dus ook als de overheid geen enkele empathie kan opbrengen voor de burgers die psychisch ziek zijn, komt er een moment dat zij het de GGZ gaan aanrekenen decennia jaren lang de boel belazerd te hebben. Hetzelfde geldt voor bureau jeugdzorg. Hoogmoed leidt hoe dan ook ten val.

Een goede psych of therapeut gebruikt een diagnose om beter te kunnen begrijpen wat de problemen van de cliënt zijn en denkt MET die persoon mee hoe problemen opgelost kunnen worden of iig beter verdraagzaam worden. Een behandeling lukt alleen als de communicatie tussen beide partijen goed verloopt. Dat is weliswaar altijd een uitdaging die bij complexere situaties erg pittig kunnen zijn, echter dat is wel het beroep wat hij/zij heeft gekozen en daarvoor krijgt hij/zij betaald. Het is zeker afhankelijk in hoeverre de client meewerkt en in staat is om de behandelaar te kunnen begrijpen. Andersom moeten behandelaars de client serieus nemen en zo objectief mogelijk kunnen luisteren zonder meteen aannames of kortzichtige conclusies te trekken.. Een behandelaar hoeft geen act op te voeren om de client op zijn/haar gemak te stellen. De meeste cliënten zullen een behandelaar vertrouwen als hij/zij eerlijk en betrouwbaar is. Van tevoren kunnen daarover duidelijke afspraken gemaakt, zoals “Hoe kunnen wij het beste met elkaar communiceren? Hoe blijven we dat doen als ik iets wil bespreken met je wat je erg moeilijk en confronterend vindt, maar wat toch belangrijk voor jou om patronen te kunnen doorbreken? Hoe moet ik op jou reageren tijdens momenten dat je mij niet durft te vertrouwen? Hoe kan ik jou helpen als het jou teveel wordt, waardoor je niet meer helder kan denken en communiceren? Hoe kan ik jou het beste benaderen als ik het idee heb dat je dingen verzwijgt of (onbewust) verdraai je de feiten? Kan jij het opbrengen om aan te geven als je het met mij oneens bent?”

Communicatie is sowieso al vaak de oorzaak van veel psychische problemen, echter ik heb persoonlijk meegemaakt bij de GGZ dat er vaak niet of nauwelijks belang wordt gehecht aan wat ikzelf ervan denk, terwijl het nota bene over mezelf gaat: ik ben de enige die kan ervaren wat ik denk en wat ik voel. Ik verwacht echt niet dat de behandelaar het standaard eens is met mij of niet kritisch kan zijn, want ik schiet er niks mee op als hij mij naar de mond praat. Echter als angstige gedachten of overtuigingen die mijn hele leven ontregelen a priori worden afgedaan als obsessies waarover ik niet moet piekeren, word ik evenmin geholpen. Als de behandelaar van mening is dat het obsessies zijn en dat ik mij teveel laat meeslepen door te negatieve gedachten, neem ik dat zeker serieus. Echter obsessies ontstaan niet zomaar. Als iets mij vaak bezighoudt, dan heeft het wel te maken met wie ik ben als persoon en hoe ik in het leven zou willen staan. Ik wilde niet koppig zijn en probeerde te aanvaarden dat ik er maar niet over moest piekeren. Juist daardoor bleef het mijn leven beheersen: het mocht er niet zijn, want ik was te perfectionistisch en dat is fout. En daardoor duurde het nog eens ruim 20 jaar totdat ik besefte dat ik worstelde met serieuze trauma’s, wat ik voorheen afdeed als aanstellerij. Ik durfde mezelf niet serieus te nemen, want ik was gewend dat ik op alles wat ik zeg standaard wordt gereageerd met dat ik het te negatief en te groot zie en mij niet eens meer kon realiseren dat hetgeen waarmee ik bleef worstelen iets is waardoor de meeste mensen met zichzelf in de knoop kunnen raken.

Ik weet dat dit voor zoveel mensen geldt. Juist door gebrek aan erkenning en door uitspraken als “Als je er niet aan denkt, bestaat het niet” kunnen mensen juist psychisch ziek worden en/of de situatie niet verdragen.

knetter gek bent U…….. Superwoman, laat me niet lachen.

…met aangepaste voeding heb ik veel bereikt….gluten, melk, , varkensvlees, suikers en kunstmatige kleur en geur stoffen maken een groot verschil. Destijds bij Reade in Amsterdam genoemd maar konden ze niets mee. nu 12 jaar later hoor je steeds meer over voeding bij Fibromyalgie.
Ldn is ook interessant maar lastig om aan te komen.

Het klinkt als de kerkpredikant. Geen individu, allemaal schapen in de groep, gebrainwasht door de regels van de religie, al eeuwen.heen.
Haar achtergrond leefstijl is niet weergegeven op internet, Een zoveelste acedemica. die denkt tepolijsten en herhaalt bullshitt.

Ik heb juist heel veel pijn bij warm weer

Waar kunnen patiënten uit de regio Oost Groningen terecht voor een traject/begeleiding VCT