Ervaringsverhalen | Mijn geloof

Ervaringsverhalen

Ervaringsverhalen | Mijn geloof

Op GGZ.nl delen we graag verhalen en visies van ervaringsdeskundigen in de geestelijke gezondheidszorg. Hiermee hopen we diverse onderwerpen beter bespreekbaar te kunnen maken, meer openheid te creëren omtrent mentale gezondheid en het delen van ervaringen te stimuleren.

Inger heeft ervaringskennis op het gebied van (C)PTSS, eetstoornissen, depressie en suïcide. Op dit moment werkt ze als projectmedewerker bij Stichting ExpEx en rondt ze haar opleiding tot sociaal werker af. Daarnaast geeft zij voorlichting over mentale gezondheid op onder andere middelbare scholen, hogescholen en universiteiten. Voor GGZ.nl schrijft Inger met enige regelmaat een column over haar ervaringen met psychische stoornissen, het herstelproces en over haar ervaringen in de hulpverlening. Ook is Inger momenteel in verwachting van haar eerste kindje als bewust alleenstaande moeder; haar traject is te volgen op Instagram via @eensolomama.

Mijn geloof

Job 4:6
Moet jij in een tijd als deze niet juist steun zoeken bij God en op Hem vertrouwen? Heb je dan niets aan het geloof dat God de oprechte mens helpt?

Gedurende mijn ziek zijn ben ik woedend geweest op God. Hoe kan Hij toestaan dat mensen lijden? Ziek zijn? In armoede leven? Pijn hebben? Als God almachtig is, dan kan Hij dat toch in één seconde oplossen?

Ik ben niet gelovig opgevoed en vaak denken mensen dan ook dat de reden van mijn bekering mijn ziek zijn is geweest. Echter is de manier hoe ik in aanraking ben gekomen met het christelijke geloof niet vanzelfsprekend geweest. Ik zat op mijn absolute dieptepunt, thuisloos, geen ggz die mij nog wilde helpen en ik stond er gevoelsmatig alleen voor. Uit wanhoop heb ik kennissen gebeld die ik twee jaar eerder had leren kennen tijdens vrijwilligerswerk in Oeganda. Dit betrof een missionaris familie uit Amerika die ik ontzettend bewonderde om wat zij deden. Tot mijn verbazing was ik welkom en een paar weken later vertrok ik naar Oeganda.

In Oeganda woonde ik bij een anabaptistische familie uit Amerika. De meeste mensen die het anabaptisme kennen, linken dat aan de amish en mennonitische stromingen. Deze familie woonde weliswaar midden in de hoofdstad, maar was – zeker voor Nederlandse maatstaven – erg conservatief in hun christelijke opvattingen. Hier heb ik vooral geleerd dat conservatief niet betekent dat je je eigen wil bij anderen oplegt. Deze kerk verwachtte niet dat andere mensen hun overtuigingen deelden. Ondanks dat was mij aansluiten bij deze missionaris familie een grotere cultuurshock dan het wonen in een Oost-Afrikaans land zelf.

In de jaren daarna is het geloof een groot deel van mijn leven geworden en is het een grote steun in mijn herstel geweest. Tegelijkertijd is het vaak een doorn in mijn oog geweest, het voelde namelijk alsof ik gestraft werd door God. Dat ik fout was, verkeerd en dat Hij mij daarom niet verloste van mijn ondraaglijk lijden.

Opmerkingen en overtuigingen van conservatieve stromingen over de hel, de strenge regels die ons zogenaamd opgelegd worden en de straffen van God hielpen mij daarin niet. Als er vol walging werd gesproken over bepaalde groepen mensen of keuzes die mensen maken was dit heel snel een trigger die mij mijn connectie deed verliezen met God die ik als liefdevolle Vader ervaarde.

Dankzij therapie heb ik geleerd dat, door mij te associëren met stromingen die bepaalde persoonlijke overtuigingen in stand houden, ik eigenlijk helemaal niet bezig ben met mijn geloof. Dan leg ik wederom de focus op de veeleisende en strenge kant in mezelf en zoek ik een omgeving waarin mijn overtuigingen over mezelf bevestigd worden.

Dit inzicht heeft mijn band met God, mijn Vader en verlosser Jezus, enorm verbeterd. Zoals in Job 4:6 staat is God voor mij degene waar ik terecht kan met mijn problemen, waar ik steun mag zoeken en waar ik op mag vertrouwen. Ik geloof in een God van liefde die mij wil redden omdat ik het waard ben. Niet om wat ik doe maar om wie ik ben.

Of jij nou gelovig bent of niet, deze levensles wil ik je graag meegeven. Associeer je alsjeblieft niet met mensen die verwachten dat jij aan al hun levensregels, overtuigingen en gebruiken voldoet omdat je dan ergens bij hoort. Als mensen om je geven accepteren ze je zoals je bent en helpen zij je, door wie zij zijn, te ontwikkelen tot de leukste versie van jezelf. Door structureel met mensen om te gaan voor wie jij (nog) niet goed genoeg bent, hou je misschien je eigen overtuigingen in stand terwijl jij de keuze hebt om je te omringen met mensen die je veel beter over jezelf laten voelen.

Geen reactie's

Geef een reactie