Ervaringsverhalen | Alleenstaand bewust moeder

02 okt Ervaringsverhalen | Alleenstaand bewust moeder

Op GGZ.nl delen we graag verhalen en visies van ervaringsdeskundigen in de geestelijke gezondheidszorg. Hiermee hopen we diverse onderwerpen beter bespreekbaar te kunnen maken, meer openheid te creëren omtrent mentale gezondheid en het delen van ervaringen te stimuleren.

Inger heeft ervaringskennis op het gebied van (C)PTSS, eetstoornissen, depressie en suïcide. Op dit moment werkt ze als projectmedewerker bij Stichting ExpEx en rondt ze haar opleiding tot sociaal werker af. Daarnaast geeft zij voorlichting over mentale gezondheid op onder andere middelbare scholen, hogescholen en universiteiten. Voor GGZ.nl schrijft Inger met enige regelmaat een column over haar ervaringen met psychische stoornissen, het herstelproces en over haar ervaringen in de hulpverlening. Ook is Inger momenteel in verwachting van haar eerste kindje als bewust alleenstaande moeder; haar traject is te volgen op Instagram via @eensolomama.

Alleenstaand bewust moeder

De afgelopen tiental columns heeft u in de header kunnen lezen dat ik in verwachting ben van mijn eerste kindje. Alleenstaand heb ik bewust gekozen voor het moederschap. Eind twintig was ik toen ik dit serieus begon te overwegen. Al heb ik al als tiener geroepen dat als die leuke vent niet op mijn pad kwam ik het wel alleen doe.

Makkelijk gezegd, maar zeker niet zo makkelijk gedaan. Allereerst was daar mijn jarenlange worsteling met het leven, met mezelf. Hoe groot al die jaren mijn wens voor een kindje ook was, ik wist dat ik op dat moment niet de rust en stabiliteit kon bieden die een kindje nodig had. Door mijn langdurige eetstoornis was ik lange tijd bang voorgoed onvruchtbaar te zijn. Toen ik eenmaal weer een menstruatie kreeg bleek ik ook nog endometriose te hebben, een ziekte die de vruchtbaarheid nog verder kan doen dalen. Destijds ben ik in de kliniek echt even ingestort toen deze diagnose officieel gesteld werd, want dit was één van de weinige dromen waarvoor ik wilde vechten.

Achteraf gezien heeft de gedachte dat ik met grote waarschijnlijk niet vruchtbaar was, mij ontzettend geholpen. Hierdoor heb ik de kans gekregen eerst te leren leven voor mezelf, al voor ik overwoog om moeder te worden. Ik weet nu dat ik ook zonder kinderen gelukkig ben, passies heb en dingen heb die mij drijven.

Echter toen ik langere tijd stabiel was, begon de droom om moeder te mogen worden toch weer te knagen. Daarnaast speelde een ongelofelijke angst omdat ik besefte dat ik dit niet alleen kon. Ik was afhankelijk van artsen of een donor. Bij de artsen wilde ik niet liegen over mijn verleden, omdat ik geloofde dat ik dit echt voorgoed achter me aan het laten was en mijn verleden daarom juist mijn kracht is! Tegelijkertijd besef ik dat ik hierdoor uitroeptekens achter mijn naam heb staan en moet vechten tegen een bepaald stigma. Zelf een donor zoeken leek mij ook prettig, zo wist ik wie de papa zou zijn maar dit proces zelf is natuurlijk hartstikke spannend. Het vraagt veel vertrouwen en inzicht.

Inmiddels ben ik zwanger en tegen de tijd dat deze column gepubliceerd wordt waarschijnlijk ook al bevallen. Het afgelopen jaar heb ik diverse columns mogen schrijven bij GGZ.nl en me daarbij ontzettend kwetsbaar opgesteld. Echter liggen deze ervaringen in het verleden en mijn doel met het schrijven van deze columns was met name om jongvolwassenen die ‘te complex’ worden genoemd en van het kastje naar de muur worden gestuurd een stem te geven. Een gezicht. Zij zijn niet gestoord maar kunnen, ondanks hun verdrietige verleden, een mooie toekomst hebben!

Mijn toekomst is nu en ik heb dan ook besloten dat dit mijn laatste column is. Van patiënt, naar in herstel, naar werkende, single, bewuste mama. Een mama die zichzelf door en door kent, een mama die bewust in het leven staat en boven alles bewust van het leven en alles wat ze heeft geniet.