Ervaringsverhalen | Donkere dagen

12 dec Ervaringsverhalen | Donkere dagen

Op GGZ.nl delen we graag verhalen en visies van ervaringsdeskundigen in de geestelijke gezondheidszorg. Hiermee hopen we diverse onderwerpen beter bespreekbaar te kunnen maken, meer openheid te creëren omtrent mentale gezondheid en het delen van ervaringen te stimuleren.

Inger heeft ervaringskennis op het gebied van (C)PTSS, eetstoornissen, depressie en suïcide. Op dit moment werkt ze zelf als individueel begeleider in de jeugdzorg en rondt ze haar opleiding tot sociaal werker af. Ook geeft zij voorlichting over mentale gezondheid op onder andere middelbare scholen, hogescholen en universiteiten. Voor GGZ.nl schrijft Inger met enige regelmaat een column over haar ervaringen met psychische stoornissen, het herstelproces en over haar ervaringen in de hulpverlening.

Donkere dagen

Het licht heeft de hele dag aangestaan ondanks dat ik bewust met mijn energierekening probeer om te gaan. De regen druppelde constant tegen mijn ramen en tussen 17.00 en 18.00 ging de zon onder.

Vanochtend stond ik op met een dof gevoel in mijn lijf, ik kon me niet herinneren hoe laat ik me van de bank naar mijn bed heb verplaatst. Tientallen keren ben ik tussendoor wakker geworden. Een nachtmerrie, het schrikken van stormachtige geluiden en anders had ik het wel te warm of te koud. Bij de eerste wandeling van de dag trekt een waterkou door mijn lichaam heen en ondanks een constante temperatuur van 20 graden in mijn woning, warm ik nauwelijks op.

Ik ben rusteloos, wil de afwas doen, een gezonde maaltijd koken en mijn huis uitgebreid schoonmaken. Mijn hondje ligt opgekruld op de bank en ondanks alle taken die er voor mij liggen besluit ik naast hem te gaan liggen, even dan… Ik val niet in slaap maar mijn hoofd staat op standje ‘sluimer’. Dan besef ik, dit is winterdepressie dag 1, welkom terug oude vriend.

Dat een winterdepressie niet tussen je oren zit, realiseer ik mij al een aantal jaar. In de winter ben ik gewoonweg chronisch moe, vind ik het lastig om van dingen te genieten wat het moeilijk maakt om motivatie te vinden voor dagelijkse activiteiten. ‘s Avonds wordt het zo vroeg donker, dat tegen de tijd het bedtijd is ik over mijn slaap heen ben, waardoor ik in de ochtend maar moeilijk wakker wordt. Op echte winterse dagen helpt het gebrek aan licht in de ochtend natuurlijk ook niet mee.

Ik voel me oprecht de Grinch gedurende de winter, want zelfs de feestdagen schijnen voor mij onvoldoende licht over het gevoel, of beter gezegd afwezigheid van gevoel, die de donkere dagen bij mij teweegbrengen. Het idee dat ik dagen en avonden gezellig moet doen, me vol moet proppen met eten terwijl buiten continue geknal is waar ik me een hoedje van schrik, is voor mij geen beeld waar ik naar uitkijk. Ik ben gewoonweg geen wintermens.

De afgelopen jaren heb ik geleerd dat dit oké is. In de winter doe ik met al het enthousiasme mijn dagelijkse activiteiten. Daarna plof ik in een te grote pyjamabroek met een nog grotere trui op de bank. Ik kijk films half af voor ik vroeg naar bed ga. Ik laat andere mensen in hun waarde als ze vol enthousiasme over een groot kerstdiner vertellen of over het vuurwerk dat ze de grens over willen smokkelen. Ieder zijn ding tenslotte. Ik kijk ernaar uit met oudjaar, in bed, een oliebol of twee op te eten, om 00.00 met de lift naar de hoogste etage te gaan om duizenden euro’s afgevuurd te zien worden terwijl ik mijn hondje stevig vasthoud, op zijn hoofd kus en vertel dat het allemaal goed komt. Nog 3 maanden en dan is het weer lente!