18 dec Eigenzinnig #6: nieuwe inzichten
Debbie Rademaker (1985) is een creatieve schrijver, marketeer en conceptontwikkelaar. Afgelopen jaar kreeg ze – na de nodige inspanningen – de diagnose ADHD en Asperger, waar ze op haar eigen manier mee om probeert te gaan. In haar blogs krijg je een kijkje in haar rebelse en eigenzinnige leven, en maakt ze onderwerpen bespreekbaar.
Ja, eindelijk heb ik het idee dat ik een stuk rustiger ben. Mijn hoofd voelt minder druk. Hoe hebben jullie deze decembermaand de tijd voor jezelf én elkaar?! Ik ben erg graag op mezelf, al ligt dat ook een beetje aan de bui die ik heb; dat kan van het ene op het andere moment sterk verschillen. Soms schaam ik mezelf er best wel voor. Vooral als de tics steeds terugkomen, en we zitten ergens gezellig iets te eten of drinken. Maar het is een deel van wie ik ben.
Wat betreft de sociale activiteiten deze periode: mijn verjaardag blijft een feestelijk moment. Ook zonder veel bezoek kan het gezellig zijn. Ik ga dit jaar naar mijn vriendin toe, want zij is twee dagen later jarig. En we vieren kerst kleinschalig, maar op een manier zoals we dat zelf gezellig vinden. Wat ik nog hoop te bereiken? Eigenlijk heb ik alles in mijn leven wat mij gelukkig maakt. Al blijven er momenten van pieken en dalen.
Ik wil graag met je delen wat ik van het intakegesprek vond dat ik laatst had. Je kan je vast voorstellen hoe blij ik was met het bericht dat ik langs mocht komen voor een eerste gesprek met de therapeut. Vooral omdat de telefoniste zo spontaan en behulpzaam was. Na drie weken was het zover. Ik weet nog dat ik die laatste week zo snel vond gaan. En dat ik megadruk was. Alles was mij eventjes te veel. Maar goed, plannen is nog steeds niet mijn ding, haha.
Via de mail hadden ze diverse vragenlijsten gestuurd. En eerlijk gezegd kwam ik nu voor het eerst voor mezelf op. In de afgelopen twee jaar, heb ik alles gedaan wat men vroeg. Dit keer deed ik dat niet – het was nu allemaal even te veel – en was ik natuurlijk alsnog lui en eigenwijs. Daarvoor vond ze mijn eerlijkheid nog zo sieren. Maar nu lag er vooral veel nadruk op wat ik allemaal nog moest doen of juist moest laten. Hoewel het gesprek met de psycholoog best fijn was, en we naar mijn idee wel goed met elkaar hebben kunnen praten, was het voor mij toch geen goede match. Ik denk dat het voor beide kanten niet goed voelde.
Ik vind het jammer, enerzijds wil de ggz mensen met ADHD helpen. Maar vervolgens vragen ze altijd naar je gebruik (van verslavende middelen) et cetera, en gaan ze je vertellen dat het niet mag, ongezond is, en duur. Ja dat weet ik allemaal. Maar als je zelf niet met die middelen stopt, dan ben je alweer te complex voor behandeling. Dat brengt mij op dit moment tot de gedachte: ik ga geen hulp meer zoeken.
Toen ik ’t nodig had, waren de mensen er niet voor me. Mensen hadden geen zin in mij. Vonden mij online nog wel ’te harden’, maar in het dagelijks leven dodelijk saai. Als ik terugkijk op heel mijn ggz-periode, zal ik ongetwijfeld verkeerd gehandeld hebben. Inmiddels is mij duidelijk dat veel dingen in de reguliere zorg niet bij mij passen. Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje bitter geworden. Jazeker let ik op mezelf. Het komt niet altijd zo over, en het gaat niet altijd even goed. Maar misschien heb ik mijn leven allang gevonden? Een van m’n grootste wensen is dat ik overal mezelf durf te zijn. Volgens mij lukt dat al steeds beter.
Onlangs ben ik een mooie samenwerking aangegaan met business coach Kwong Steinrath, waar ik tevens een hoop positiviteit uit haal. Ik heb hem via LinkedIn leren kennen en werd gevraagd om met hem samen te gaan werken. Door zijn tekst en marketing te doen, pik ik automatisch wat mee van zijn diensten en adviezen. Je raakt wat met elkaar in gesprek, en inmiddels hebben we de krachten gebundeld. Het is iets nieuws wat ik als prettiger ervaar.
Via mijn werk doe ik de content, online marketing, personal branding en nog veel meer voor deze coach. We hebben nu echt een combinatie van onze krachten samen, en zijn druk bezig daar uiting aan te geven. We gaan ‘rauwe en creatieve content’ maken. Waarbij ik ook eerlijk mag zijn en mag vertellen wat ik wil. Supertof. Verder hebben we elkaar behoorlijk goed leren kennen. Iets wat met personal branding wel zo handig is. En ik vind het heel fijn om met hem te praten. De gesprekken zijn laagdrempelig en gelijkwaardig.
Bij de ggz was alles een vraag die eigenlijk vooral retorisch was of voelde. Natuurlijk kreeg je te horen dat wat je deed ‘verkeerd’, ‘fout’, ‘ongezond’ of wat anders was. Ja dat weet ik ook wel. Maar ik ben hier – bij de ggz – met een reden, en daar wordt voor mijn gevoel niet of te weinig naar geluisterd. Daarom snap ik niet hoe de ggz mensen als ik wil gaan helpen. Mij in elk gesprek vertellen dat het ‘fout gaat omdat…’, daar kom ik nu niet verder mee en heb ik geen zin meer in.
Weet je wat er net voor een gedachte door mijn hoofd fladderde? Na twee jaar zoeken, wachten en alle hulp waarvoor ik afgewezen ben? Dat ik nu eindelijk ook iets kan afsluiten. Wauw. Wie had dat gedacht?
Dus zo zie je maar weer… Door altijd eerlijk te zijn, kun je ook op een andere manier mensen om je heen krijgen waar je iets aan hebt. Ik hoop dat jullie een geweldige decembermaand hebben. Doe voorzichtig met alles. Hoop jullie gauw te lezen.
Geen reactie's