Onder de loep: vraag en aanbod in de ggz

12 mrt Onder de loep: vraag en aanbod in de ggz

De geluiden van toenemende werkdruk en groeiende wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg klinken steeds harder. Deze ontwikkelingen zijn echter niet alleen een gevolg van te weinig personeel in deze sector, zo schreef dagblad Trouw afgelopen week. In het artikel wordt gesteld dat er met grote regelmaat mensen in de ggz terecht komen met klachten die daar niet thuishoren. Mogelijk is een (gedeeltelijke) oplossing voor dit probleem dichterbij dan we denken.

Bij ggz-instellingen moeten die mensen terecht kunnen waar de zorg – en vergoeding – oorspronkelijk voor bedoeld is. “Jaren geleden is reeds afgesproken dat het verwerken van mentale pijn en andere problemen die bij het leven horen, zoals burn-out, relatieproblemen of rouw en verlies, niét in de ggz thuishoren. Daarvoor is andere psychologische hulp beschikbaar”, aldus directeur van Psyned Patrick Callahan in Trouw. Om de druk op de geestelijke gezondheidszorg te verminderen, zouden artsen hier niet meer onnodig naar moeten doorverwijzen.

Legioen aan coaches

Tegelijkertijd is er twijfel over het sterk toenemende aantal coaches in Nederland, voor elk probleem lijkt er wel een te zijn. Zo plaatste de Volkskrant gisteren een artikel met de vraag of dit verontrustend is of dat het past bij de huidige behoeften in de maatschappij. Er wordt gewaarschuwd voor de dunne scheidingslijn tussen een psycholoog en een coach. Coaches zouden regelmatig de rol van psycholoog op zich nemen, terwijl ze wellicht niet over de juiste expertise beschikken. Zowel de titel ‘psycholoog’ als de titel ‘coach’ is onbeschermd, maar psychologen kunnen zich (BIG of NIP) laten registreren. Coaches kunnen zich aansluiten bij een beroepsvereniging, waar vaak de nodige voorwaarden aan het lidmaatschap wordt gesteld. Het overgrote deel van coaches in Nederland is echter niet aangesloten, en dat leidt tot zorgen.

Passende zorg

Maar als we nou eens kijken naar het groeiende aanbod van coaches, de toenemende vraag naar geestelijke gezondheidszorg en de hoeveelheid klachten of problemen die daar nu onnodig terechtkomen, kunnen die dan niet beter met elkaar verbonden worden? Los van de vraag welke hulpverleners betrouwbaar en bekwaam zijn, is er buiten de ggz-instellingen al een groep van daadwerkelijk geregistreerde (individuele) therapeuten, coaches en psychologen die vaak wordt overgeslagen in de zoektocht naar hulp. Daarnaast zijn er ongetwijfeld goede coaches die wel gecertificeerd zijn maar niet aangesloten bij een beroepsvereniging, net zoals er bekwame afgestudeerde psychologen zijn zonder registraties. Het zou zonde zijn als er relatief weinig gebruik wordt gemaakt van hun diensten, al moet het voor de hulpzoekende wel duidelijk zijn wie voor welk probleem kan worden ingeschakeld.

Juist voor die klachten en vragen waar de ggz eigenlijk geen plek voor heeft, kan een goede coach of therapeut de oplossing zijn. Het is dan van belang dat ook huisartsen en andere verwijzers weten wat het aanbod hierin is en wat ze mensen kunnen adviseren. Als coaches er dan tevens op toezien dat mensen indien nodig alsnog naar ggz-instellingen worden doorverwezen, kunnen alle partijen gebaat zijn bij de groeiende ondersteuning uit deze richting.

Wat denkt u: moeten we meer gebruik maken van de hulp die kundige coaches kunnen bieden?