Gelukkig, onze kindjes zijn ook gestoord!

21 jan Gelukkig, onze kindjes zijn ook gestoord!

– Column door Paul de Bruijn, psycholoog en oprichter van ProMind –

Als trotse ouders brachten we een paar jaar geleden het eerste contingent van onze bloedjes van kinderen naar de basisschool. Al heet dat tegenwoordig anders. Ik krijg het er maar niet in. We waren zo trots als een aap met zeven staarten. Onze bloedjes waren gezond, intelligent en mankeerden nooit wat. Heerlijk!

Gaandeweg begon ons echter een ongemakkelijk gevoel te bekruipen. De kinderen kwamen steeds ongelukkiger thuis en ook werden we op straat door steeds meer ouders en leerkrachten met een schuin oog aangekeken. We begrepen er niets van.

Na enige tijd zo ongemakkelijk doorgemodderd te hebben, vond een van de leerkrachten de moed om ons aan te spreken op ons ontoelaatbare gedrag. Vooral ook dat we geen rekening hielden met de andere ouders. Dat we onze kinderen door ons gedrag en gebrek aan inspanningen steeds verder lieten vervreemden van de overige kindjes. We waren volledig uit het veld en met stomheid geslagen.

De volgende week werden we bij de directeur ontboden om te komen praten over ons gedrag. Hoewel vrijwillig, werd duidelijk gemaakt dat als we niet zouden meewerken de Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg zouden worden ingelicht.

Met angst en beven begaven we ons naar school. Daar werd ons in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt dat we ernstig tekort schoten in onze opvoeding. Het was toch zeker ontoelaatbaar dat wij onze kindjes zelfstandig naar school lieten fietsen. Dat de ouders ons ’s ochtends nooit zagen om onze kindjes (dat woord gebruiken wij nooit, maar schijnt tegenwoordig zoals het hoort te zijn) met elkaar te bespreken. Nu kon de directeur zich nog wel voorstellen dat we dat niet met opzet deden, maar gewoon nog niet ingevoerd waren in goed ouderschap. De school wilde ons daar graag bij helpen.

Maar het ergste was toch wel dat we onze kindjes duidelijk tekort deden doordat zij nog geen Rugzakje hadden. Niet alleen deden we daar onze kindjes mee tekort, maar vooral ook de school. Immers, ze kregen dan ook geen extra budget waarmee onze kindjes op een professionelere wijze voor ellende behoed konden worden. Dat wij aangaven dat onze kinderen niets mankeerden werd met een hevige schrik ontvangen. Dat kon toch niet waar zijn. We kregen een lijst mee met bureaus waar onze kindjes door professionele kinderpsychologen van de juiste stoornis konden worden voorzien.

Daar wij erg gevoelig zijn voor peer pressure hebben we de hele lijst afgewerkt en op professionele wijze onze kindjes laten opzadelen met een Rugzakje. Nu zijn we volledig geïntegreerd. Laten onze kindjes niet meer alleen naar school gaan. Besteden ruim tijd met de ouders om door te spreken hoe erg het allemaal wel niet is. De school kreeg haar extra budget. We hebben daar nog een mooie bos bloemen voor gekregen!

Ons geluk kan niet op, onze kindjes staan bovenaan in de lijst van meest gestoorde kindjes. Geeft toch rust en een goed gevoel over je ouderschap!!