09 apr Experiment basisinkomen: meer financiële, fysieke en mentale balans
In Trouw was onlangs een interessant artikel te lezen over een experiment met het gebruik van een basisinkomen in de stad Stockton in Californië. Al eerder werden er op verschillende plekken in de wereld experimenten gedaan met het invoeren van een basisinkomen, met tot nu toe vooral positieve resultaten. Ook in Stockton zijn de bevindingen veelbelovend; niet alleen in economische zin, maar ook op het gebied van de fysieke en mentale gezondheid van de inwoners.
De theorie van het basisinkomen was er al langer, maar begint in populariteit steeds verder toe te nemen. Zeker met alle gevolgen van de coronacrisis in het achterhoofd, ontstaat er meer interesse in het invoeren van een vast basisbedrag voor elke inwoner om in de meest noodzakelijke levensbehoeften te kunnen voorzien. In het experiment in Stockton ging het om 500 dollar per maand voor een willekeurig geselecteerde groep van 125 inwoners, met een gezinsinkomen onder het gemiddelde van de stad.
“Voor veel van de ontvangers was het geld helemaal geen extraatje, maar een uitkomst, zo blijkt uit een onderzoek naar het eerste jaar van het project dat in maart uitkwam. Het geld werd steeds halverwege de maand uitbetaald, en dan was voor veel gezinnen het inkomen uit loon en eventuele bijstandsuitkeringen al zowat op. Dankzij het basisinkomen was het dan niet nodig om voor de huur van de volgende maand geld te lenen bij familie of een dure kortlopende lening af te sluiten, laat staan te bezuinigen op eten. Dat gold helemaal voor flexwerkers, die dankzij het geld hun inkomen minder ernstig zagen schommelen”, zo is te lezen in Trouw.
Geestelijk gezonder
Daarnaast werkte het experiment mentaal bevorderend: “Financiële rust gaf ook geestelijke rust, merkten de onderzoekers. Toen de deelnemers eenmaal vertrouwen hadden in het project – velen geloofden pas na een paar van die maandelijkse betalingen dat het geen oplichterij was – merkten velen dat ze ruimte in hun hoofd kregen voor iets anders dan het schip financieel drijvend houden: televisie kijken met hun kinderen, familiebezoek, naar de dokter gaan, gedichten schrijven. […] Deelnemers vertelden dat ze het dankzij de uitkering hadden aangedurfd geld te steken in een cursus, of zich goed in de kleren te steken voor een sollicitatie.
Deelnemers sliepen beter en hadden minder gezondheidsklachten dan de controlegroep van niet-deelnemers die tijdens het experiment werd gevolgd. In zekere zin, zei een van de onderzoekers die het rapport presenteerden, Amy Castro Baker van de Universiteit van Pennsylvania, was het geld een soort medicijn. En ze is erg benieuwd of uit het vervolgonderzoek naar het tweede jaar blijkt of het geld ook een soort vaccin is geweest, doordat het deelnemers in staat stelde de periode van de epidemie beter te doorstaan.”
Tegen verwachtingen in
De bevindingen in dit experiment – en tevens in eerder uitgevoerde onderzoeken – staan recht tegenover de bezwaren van critici, die veelal verwachten dat een basisinkomen zal leiden tot minder motivatie om te werken. Tot nu toe lijkt het voor een groot deel van de proefpersonen juist te leiden tot meer toekomstperspectief en meer kansen om een baan te vinden die bij hen past.
In navolging op het experiment in Stockton gaat nu ook in Oakland voor 600 inwoners een proefperiode met een basisinkomen van start. “Onze visie is een Oakland dat de raciale welvaartskloof heeft gedicht en waar alle gezinnen gedijen. We geloven dat een basisinkomen de hervorming is die dat kan bereiken en waarvoor de tijd is gekomen”, aldus burgemeester Libby Schaaf.
Leo Hollander
Posted at 11:11h, 09 aprilHet onderschrijft de stelling dat een tekort aan inkomen het zoeken naar geluk en zingeving in de weg staat. Toch lijkt het erop dat krachten die streven naar meer welvaart dat wat een mens gelukkig maakt, in de weg staat…
Marloes Kuit
Posted at 20:44h, 09 aprilIk juich dit zo toe! Ik geloof echt dat het zo werkt, voor de meeste mensen althans. De politiek denkt helaas in beperkingen ipv in mogelijkheden. Gaan uit van slechte intenties ipv goede. Zolang die ommezwaai in denken niet veranderd en de VVD hun focus blijft houden op mensen die niet op een goede manier gebruik zullen maken van een nieuw systeem, zal het nooit voet aan de grond krijgen hier in nederland. Allemaal belachelijke regeltjes gericht op fraudeurs en profiteurs ipv hun aandacht te richten op de mensen die zich wel willen ontwikkelen en het goed doen.
Anoniem
Posted at 12:34h, 10 aprilgelijk invoeren hier
Martijn W.
Posted at 23:20h, 13 aprilEr is, hier gelukkig iets minder dan in de Verenigde Staten, een diepgeworteld wantrouwen tegen arme mensen. Die zullen wel lui zijn, of dom, denken de meer gefortuneerden. Tegelijkertijd blijkt uit andere onderzoeken steeds weer dat mensen die het voor de wind gaat dat veel vaker aan hun eigen inzet toeschrijven dan bijvoorbeeld een stabiel gezinsleven of een startkapitaal van de ouders. Dus IK ben rijk omdat ik hard werk en JIJ bent arm omdat je lui bent. Maar wie arm is kan nooit investeren, zelfs niet op kleine schaal. Wie geen geld heeft om een aanbieding van 20 WC-rollen van omgerekend 25 cent per stuk te kopen voor 5 euro, koopt dan voor 1 euro twee rollen en betaalt dus twee keer meer per rol. Hetzelfde kan gelden voor bijvoorbeeld wasmiddel. Dat tikt aan. Een vriezer kan ook zo’n geldbesparing zijn om dat die je in staat stelt groter en dus voordeliger in te kopen, maar die kost ook geld en stroom. Twee simpele voorbeelden van de manier waarop arm zijn best veel geld kan kosten.
Steeds weer blijkt uit die experimenten dan maar een klein deel van de ontvangers ‘het er van neemt’ door minder uren te gaan werken. En dan nog is dat betwistbaar, want werken aan kunst, muziek, een boek of mantelzorg verlenen is ook waardevol. Maar de geestelijke rust stelt ontvangers vaak in staat om zaken op orde te brengen, te investeren in opleiding (of zelfstudie/zelfverbetering zoals leren koken) en uiteindelijk verder te komen. Die mensen gaan meer verdienen en zo komt (een deel van) het UBI weer terug als extra inkomstenbelasting (en een enorme besparing op allerlei zorg en uitkeringen, plus de controles daarop). En voor de rijken die het krijgen geldt dat zeker: die leveren het overgrote deel van het bedrag dat ze niet nodig hebben weer in via de belasting. Het wordt tijd voor een UBI. Wie het niet wil, mag het altijd nog afwijzen.