Ervaringsverhalen | Goede voornemens

03 jan Ervaringsverhalen | Goede voornemens

Op GGZ.nl delen we graag verhalen en visies van ervaringsdeskundigen in de geestelijke gezondheidszorg. Hiermee hopen we diverse onderwerpen beter bespreekbaar te kunnen maken, meer openheid te creëren omtrent mentale gezondheid en het delen van ervaringen te stimuleren.

Inger heeft ervaringskennis op het gebied van (C)PTSS, eetstoornissen, depressie en suïcide. Op dit moment werkt ze zelf als individueel begeleider in de jeugdzorg en rondt ze haar opleiding tot sociaal werker af. Ook geeft zij voorlichting over mentale gezondheid op onder andere middelbare scholen, hogescholen en universiteiten. Voor GGZ.nl schrijft Inger met enige regelmaat een column over haar ervaringen met psychische stoornissen, het herstelproces en over haar ervaringen in de hulpverlening.

Goede voornemens

Voor kerst had ik een Fitbit gekregen. Zo’n handig horloge waarmee je het aantal stappen kan tellen wat je per dag zet en de hoeveelheid Kcal die je verbrandt. Ook had ik natuurlijk de bijbehorende app op mijn telefoon gezet. Ideaal voor control freaks, je kan je gewicht, hartslag en nog veel meer dag en nacht bijhouden. Dichter bij de controle hebben over je lichaam kom je niet.

Enthousiast had ik in de laatste week van december sportschema’s gemaakt en een plan voor hoeveel gewicht ik kwijt wou raken. Toen met oud en nieuw de schaal met oliebollen rondging weigerde ik beleefd, ik wilde niet dat al dat vet de volgende dag op de weegschaal te zien zou zijn. Dat zou pas een slecht begin van het nieuwe jaar zijn.

Alle verjaardagen in januari probeerde ik uit de weg te gaan en toen ik 24 jaar oud werd heb ik mijn verjaardag maar niet gevierd. Ik had bijna mijn afval-doel bereikt en dat wilde ik niet op het laatste moment verpesten.

Toen dat magische getal op de weegschaal verscheen voelde ik mij echter helemaal niet gelukkig of blij. Ik zag nog steeds dezelfde vetrollen als 12 kilo geleden en volgens mijn FitBit was mijn conditie enkel achteruit gegaan. Er moest nog minimaal 6 kilo af, want dat scheelde weer 1 kledingmaat.

Toen ik die 6 kilo bijna bereikt had, voelde ik me in plaats van fit constant uitgeput. Ik was moe, snel duizelig en kon niet blijven staan onder de douche. Mijn goede voornemen was zijn doel voorbijgeschoten en 6 jaar na dato vraag ik me af of dit voornemen wel zo’n goed idee was?

Zodra het nieuwe jaar is gestart veranderen de reclames op mainstream media van de gezellige feestdagen naar reclames vol vrouwen en mannen met onrealistische lichamen die je van alles adviseren en aanpraten. Vooral voor mensen die onzeker zijn over hun lichaam zijn deze reclames triggerend. De enige winnaars in dit verhaal zijn de bedrijven die eerst massaal eten verkopen om je vervolgens afslankpillen, Griekse yoghurt en wortels te kunnen aansmeren.

Waar voor de een goede voornemens uitmonden in teleurstelling, een gevoel van falen of ‘blue monday’, loopt dit voor een ander uit in een levensbedreigende ziekte. Al met al denk ik dat de meeste goede voornemens van deze aard niet tot geluk zullen lijden. Kiezen om af te vallen kan elke dag, waarom het nieuwe jaar niet beginnen met kiezen voor iets wat je gelukkig maakt? Op bezoek gaan bij je oma, een mooie strandwandeling of het boeken van de vakantie waar je al zo lang voor gespaard hebt.

Zullen we dit jaar massaal het jaar beginnen met iets wat we onszelf gunnen, iets wat we verdienen, iets waar we instant blij van worden? Om de uitdagingen van morgen aan te gaan verdienen we ten slotte wel een beetje levensgeluk, toch?