Column | Ze dronken een glas, deden een plas, en alles bleef zoals het was…

15 sep Column | Ze dronken een glas, deden een plas, en alles bleef zoals het was…

– Column door Paul de Bruijn, psycholoog en oprichter van ProMind –

Op 7 september schreven David Baden en Isabel van Hövell-Ullmann in hun opiniestuk voor de NRC dat de inhoud de zorg moet bepalen. Het is een pleidooi voor vertrouwen en het opheffen van slechts 20% van de regels, waarmee 80% van de problemen in de Zorg opgelost kunnen worden. Vertrouwen is het sleutelwoord! Ook houden ze een pleidooi voor meer ruimte voor eigen inzicht van de professionele hulpverlener en een tandje minder protocollair.

Zij zijn de zoveelsten in een lange rij roependen in de woestijn van de Zorg. Het is geen rocket science om te zien dat simpele oplossingen niet een hele procesgang door hoeven te akkeren. Zij noemen het voorbeeld van een zere teen. Toch verwaait de roep tot meer vertrouwen en minder bureaucratie steeds weer in het luchtledige en gaat aan alle oren voorbij. Is er niet een briljante KNO-arts die hier wat aan kan doen?

Diezelfde dag staat in dezelfde krant dat de ggz akkoord gaat met het voorgestelde Integraal Zorgakkoord. Hoezo dan?!? En waarmee dan?!? Vage vergezichten: minder wachtenden en over enkele jaren van 14 naar 5 weken voor de intake… en cruciale infrastructuur (die er dus nog niet is!) voldoende beschikbaar blijft…

Als er een ding is dat mij de afgelopen 30 jaar is opgevallen in de wereld van psychologen is het wel dat er van onderlinge solidariteit en een integrale visie op de toekomst geen sprake is. Elke specialisatie acht zich superieur aan de andere en doet er alles aan om de ander middels registraties uit te sluiten. Men vecht elkaar, kortom, de tent uit.

Ik heb na 35 jaar mijn lidmaatschap van het NIP opgezegd omdat zij in al die tijd nooit een krachtige lobby voor het vak van psycholoog heeft weten te organiseren. Dat begint al met het feit dat de titel psycholoog niet beschermd is. Iedereen kan zich psycholoog noemen. Ook is zij niet in staat gebleken om de perikelen rond de BIG-registratie op te lossen. Jaren geleden heb ik mij samen met een groot aantal anderen ingezet om het NIP te helpen voor een grotere groep psychologen, middels bijvoorbeeld certificaten, toegang te krijgen tot een BIG-registratie. Tevergeefs. De GZ’ers wilden dat niet, scheidden zich af en doen geen enkele moeite om andere collegae op weg te helpen!

Dus blijft de toegang tot het BIG-register, onterecht, uitermate beperkt. Ondanks alle afspraken over het tegendeel. In plaats van zich in te spannen om een zo groot mogelijke groep psychologen de kans te geven door middel van toegankelijke opleidingen door te groeien naar een BIG-registratie, worden die mogelijkheden nog steeds afgeschermd. En zijn goede psychologen niet beschikbaar om de problemen met wachttijden in de ggz te helpen oplossen.

De Nza weet niet goed wat ze hiermee aan moet en blijft ondoorzichtige regels maken. Verzekeraars blijven de baas en doen waar zij goed in zijn: administreren. En zoals iedereen weet, als je maar lang genoeg een hamer in je hand hebt gaat alles op een bepaald moment op een spijker lijken. Er komt voorlopig dan ook geen einde aan administratieve rompslomp en verdergaande protocollering, ben ik bang. Jammer!