08 jun Agressief gedrag en separatie in de GGZ – Invloed van verpleegkundigen en patiënten
Paul Doedens is verpleegkundige en postdoc onderzoeker bij Amsterdam UMC, locatie AMC, afdeling Psychiatrie en Docent-onderzoeker Verpleegkunde bij de Hogeschool van Amsterdam, faculteit Gezondheid.
Paul Doedens onderzocht de invloed van verpleegkundigen op de incidentie van agressief gedrag en separatie.
In GGZ Vaktijdschrift nummer 8 schrijft Doedens een Nederlandstalig artikel waarin zijn proefschrift “Unlock the doors – Aggressive behaviour and seclusion on closed psychiatric wards” wordt samenvat.
Patiënten en verpleegkundigen hebben vaak overeenstemming over de feitelijke gebeurtenissen bij agressieve incidenten, maar hun visie op de ernst van het incident verschilt. Teams met voornamelijk mannelijke verpleegkundigen werden geassocieerd met minder separatie en agressief gedrag. Teams met een hogere score op persoonlijkheidstrek openheid werden geassocieerd met minder separatie en teams met een hoge score op persoonlijkheidstrek extraversie werden geassocieerd met meer agressief gedrag. Er zijn volgens Doedens geen simpele oplossingen om de veiligheid op psychiatrische afdelingen te vergroten, maar meer aandacht voor de ontwikkeling van de vaardigheden van verpleegkundigen lijkt essentieel.
Geconcludeerd wordt dat inzicht geven in de persoonlijkheid van de verpleegkundige voor trainingsdoeleinden kan leiden tot meer kennis over het eigen gedrag en over de eigen rol tijdens de interactie met patiënten. Voldoende aandacht voor de ontwikkeling van verpleegkundigen wordt geadviseerd om de veiligheid van psychiatrische afdelingen groter te maken.
Bekijk het volledige artikel:
pdf (originele publicatie): Agressief gedrag en separatie in de GGZ – Invloed van verpleegkundigen en patiënten
in html: Agressief gedrag en separatie in de GGZ – Invloed van verpleegkundigen en patiënten
Ronald
Geplaatst op 13:17h, 17 maartIk werk ruim 12 jaar als begeleider in de GGZ, op een klinische afdeling .d.w.z. dat de cliënten die
wij behandelen bij ons hun kamer hebben en zij daar gedurende een aantal jaren verblijven.
De meesten mogen niet zonder begeleiding de kliniek uit, sommigen zelfs niet van de afdeling.
Zo een besluit gebeurt niet lichtvaardig en wordt wekelijks beschouwd en heroverwogen.
Onze cliënten vrij laten zal gedrag opleveren die tegen hun behandeling in gaat.
In mijn 12 jaar heb ik veel agressie gezien. De meeste agressie is goed te verklaren. Tijdens je werk
kan je daar op anticiperen we zijn er op getraind hoe er mee om te gaan.
Personeel binnen de GGZ zal niet snel overgaan tot aangifte tegen een cliënt.
Zelf heb ik dat maar een paar keer gedaan. Voor mij was duidelijk dat de agressie tegen mij een
keuze was van de cliënt. De beslissing om mij te bedreigen, te bespugen, te schoppen en te slaan
was ingezet gedrag om een ander doel te bereiken.
Begin dit jaar was het weer zover. Een jonge sportieve vent van 26, 1.90m en 90 kilo beukte en
schopte op mij in, geheel uit het niets. Geen signaal vooraf.
Weken liep ik slecht want de definitieve loopkick was perfect uitgevoerd.
De aangifte werd keurig opgenomen, ik voelde mij gehoord. Ik kon foto’s van mijn been inleveren
en de namen van twee collega’s die gelijk bijsprongen om hem te ontzetten.
De betreffende cliënt gaat er prat op om GGZ medewerkers te beschadigen. Dat heeft hij op al zijn
vorige locaties ook gedaan en hij heeft het zelf uitgesproken. Hij wil graag tbs en dat heeft hij nu
niet.
Vorige week was er een zitting. Onder zware escorte kon hij zijn zaak bijwonen, er waren vijf
gevallen van mishandeling ten laste gelegd.
De meeste collega’s waaronder ikzelf hoopte op een tbs oplegging, wij vinden niet dat wij de beste
plek zijn voor deze meneer. Wij kunnen niet de veiligheid bieden die wij als collega’s nodig hebben,
daarbij zal de man doorgaan met personeel aanvallen totdat hij tbs krijgt.
Wij kregen hem weer terug zonder strafoplegging, de rechter had anders besloten.
De laatste jaren heeft men in de politiek de mond vol van agressie tegen zorgverleners en dat dit
moet stoppen. Het is mij en mijn collega’s onduidelijk waarom dit tot de rechtbank niet is
doorgedrongen. Deze uitspraak maakt ons vogelvrij. Ga maar los op het personeel als je je daar
beter bij voelt.
Vrijdag heb ik de behandelende officier van Justitie gesproken. Ik had bezwaar gemaakt en hij
wilde mij overtuigen waarom ik dat beter kan laten.
Het kwam er op neer dat het toch geen zin had. “We kunnen beter aan dossieropbouw doen”.
Volgens mij heeft cliënt al een dossier zo hoog als hijzelf.
Ik moet steeds denken aan die geneeskunde student die in Rotterdam zijn buurvrouw en haar
dochter vermoorde, haar huis in brand stak en daarna naar de universiteit liep om een docent neer te
schieten.
Alle signalen waren er al. Het moest alleen nog even uit de hand lopen.
Ondertussen slaan we op het GGZ personeel.