25 feb Zorgen om transgenders die zelf hormoonbehandeling starten
Transgenders die een geslachtsverandering willen ondergaan, dienen eerst op gesprek te komen bij een psycholoog of psychiater voordat ze een behandelingstraject in kunnen gaan. De wachtlijsten voor transgenderzorg zijn echter aanzienlijk, en voor sommigen duurt het wachten te lang. Een aantal van hen besluit daarom op eigen houtje met hormonen aan de slag te gaan, zonder begeleiding van artsen of specialisten. Hierover schreef Trouw afgelopen week.
Voordat het eerste gesprek met de psycholoog of psychiater plaatsvindt over de gewenste transitie, moet er vaak al een periode van een tot (ruim) twee jaar worden gewacht tot iemand aan de beurt is. De wachttijden nemen toe, en er zijn niet veel plekken waar men terecht kan voor transgenderzorg. Dat maakt het niet makkelijk om tegemoet te komen aan de grote vraag naar behandeling.
Wanneer de wens om in transitie te gaan groot is, kan een wachttijd van een of twee jaar een enorme last zijn. Transgenders of transpersonen zijn vaak al jaren bezig met deze wens, en wanneer de beslissing dan genomen is om in behandeling te gaan, is die extra wachttijd soms niet meer te overzien. Voordat er daadwerkelijk met een fysieke behandeling gestart wordt, zijn er gemiddeld al ongeveer een half jaar gesprekken met de psycholoog om mensen voor te bereiden op en te begeleiden bij de verandering.
Door het gebrek aan snelle transgenderzorg, beginnen sommige mensen tegenwoordig zelf al met het gebruik van hormonen om een fysieke verandering in gang te zetten. Dit gebeurt zonder enkele begeleiding van psychologen en artsen en zonder medisch voorschrift. De medicatie wordt onderling uitgewisseld tussen ‘lotgenoten’ of op illegale wijze verkregen via internet. Specialisten maken zich zorgen over deze ontwikkeling, zeker gezien het feit dat het gebruik van hormonen bepaalde medische risico’s met zich meebrengt.
In een interview met Trouw vertelt Maaike haar verhaal over het besluit om op eigen initiatief hormonen te gaan slikken. Voor haar was de nood om de transitie naar een vrouwenlichaam in gang te zetten zo hoog, dat ze zelfs niet verder wilde leven als ze nog langer zou moeten wachten. En hier is Maaike helaas niet de enige in. Uit een onderzoek van Zorgverzekeraars Nederland en het ministerie van VWS, blijkt dat veel respondenten mentale en emotionele hinder ervaren van het lange wachten tot aan de behandeling.
Transgenderzorg uitbreiden en op meer plekken aanbieden, kan een oplossing zijn om de wachttijden terug te dringen. Lees meer over de problematiek en ideeën voor oplossingen in het uitgebreide artikel van Trouw.
Geen reactie's