27 mrt Nieuwe richtlijn versterkt psychosociale ondersteuning voor hoog-risicoberoepen
Bron: Rijksoverheid
Professionals in de frontlinie krijgen betere opvang en nazorg bij ingrijpende gebeurtenissen. Minister van Justitie en Veiligheid David van Weel nam de nieuwe richtlijn voor Psychosociale ondersteuning binnen hoog-risicoberoepen recentelijk officieel in ontvangst. De herziene richtlijn biedt werkgevers en organisaties concrete handvatten om medewerkers in hoog-risicoberoepen beter te ondersteunen na ingrijpende gebeurtenissen. De richtlijn is ontwikkeld om duurzame inzetbaarheid te bevorderen en werkuitval door stressgerelateerde klachten of psychotrauma zoveel mogelijk te voorkomen.
Waarom deze richtlijn?
Politiemensen, brandweerlieden, ambulancepersoneel, defensiemedewerkers en andere professionals in hoog-risicoberoepen worden tijdens hun werk regelmatig geconfronteerd met dreiging, agressie, geweld en menselijk leed. Deze intense ervaringen kunnen grote impact hebben op hun welzijn en functioneren. Tijdige en gerichte psychosociale ondersteuning is essentieel om klachten te voorkomen en medewerkers veilig en gezond hun werk te laten doen.
De Taskforce Onze hulpverleners veilig heeft, om deze ondersteuning te verbeteren, ARQ Kenniscentrum Impact van Rampen en Crises de opdracht gegeven om de richtlijn te herzien. Dit is gebeurd in nauwe samenwerking met vertegenwoordigers uit verschillende hoog-risicoberoepen
Een brede samenwerking voor een veilige werkomgeving
De herziene richtlijn is gebaseerd op de nieuwste wetenschappelijke inzichten en praktijkervaringen uit het veld. Dit maakt het een actuele en op bewijs gebaseerde kwaliteitsnorm, die door een brede vertegenwoordiging van professionals is onderschreven en ingebed in bestaande wet- en regelgeving.
Pieter Verhoeve, voorzitter van de Taskforce Onze hulpverleners veilig: “Medewerkers in hoog-risicoberoepen zetten zich dagelijks in voor onze veiligheid. Daarom is het van groot belang dat zij zelf ook de juiste ondersteuning krijgen, zowel preventief als in de nazorg na incidenten. Deze richtlijn helpt werkgevers om dit goed te organiseren.”
Fieke Bruggeman-Everts, projectleider ARQ, benadrukt het belang van continue samenwerking: “Met deze richtlijn kunnen werkgevers hun processen voor psychosociale ondersteuning optimaliseren. Zo zorgen we ervoor dat medewerkers niet ongezien met klachten blijven rondlopen. Het is daarnaast cruciaal om de kennisuitwisseling in stand te houden, zodat we opvang en nazorg verder kunnen verbeteren.”
Wat betekent dit voor werkgevers?
De richtlijn biedt werkgevers in hoog-risicoberoepen een concrete leidraad voor:
• Het inrichten van effectieve psychosociale ondersteuning binnen organisaties;
• Het herkennen en signaleren van psychosociale klachten bij medewerkers;
• Het verbeteren van opvang en nazorg na ingrijpende gebeurtenissen;
• Het versterken van preventieve maatregelen om werkuitval te verminderen.
Met de implementatie van de richtlijn zetten organisaties een belangrijke stap in het bevorderen van veilig en gezond werken binnen hoog-risicoberoepen.
De herziene Richtlijn psychosociale ondersteuning binnen hoog-risicoberoepen vind je hier.
Lizet
Geplaatst op 10:33h, 03 aprilKlassenjustitie. Er is jarenlang bezuinigd op GGZ tevens instanties weggehaald, RIAGG was destijds al slecht, deze mensen kunnen allemaal diepe wonden hebben gecreëerd omdat ze half geholpen zijn en in het heden weer moeilijk hulp kunnen zoeken. Steeds zijn de zorgen opzij geschoven over opmerkingen in de samenleving, al in 1997 was er sprake van uitsluiting van psychische stoornissen en werden woorden gebruikt als ” dat ze niet in de samenleving horen” stigma’s zorgen voor eventuele discriminatie en buitensluiten. In 2006 opnieuw rapporten over de zorgen van stigma’s van psychische stoornissen en informatie “ben ik goed in beeld?” Nu krijgen diezelfde personen de zwarte boeman toegedeeld door eigen gedrag van politiek die steeds signalen wegschuift, oorzaak en gevolg verward.
In mijn ervaring zijn er nog steeds hulpverleners die trauma negeren als je het aankaart, laat staan suïcidale gedachten. Je krijgt gewoon een stiltebehandeling en daarna wordt het dus niet opgepakt. Als jij dan knapt dan krijg jij het op de kop, als jij een psychose krijgt, krijg jij het op de kop omdat het overlapping kan zijn van een langdurig heftig jeugdtrauma.. Wij zijn als samenleving niet meer goed met emoties en ‘antwoorden op’ gevoelens, tevens oppakken van deze signalen.