20 jul Hoezo is het nieuwe werken online?!
– Column door Paul de Bruijn, psycholoog en oprichter van ProMind –
De laatste jaren lijken we steeds meer in onze eigen bubbel te leven. We zien dat ook in de media. En de IT is koning in deze ontwikkeling. Niet zo gek, want als er iets faciliteert dat je de hele dag in je eigen bubbel kunt verblijven is het daar wel. Maar het is wel jammer!
Een actueel voorbeeld. Sinds de corona-lockdown worden we overspoeld met berichtgeving hoe geweldig het nieuwe thuiswerken wel niet is. En dat vergaderen met Zoom, Skype, Teams zo efficiënt en handig is. Dat er minder reistijd verlies is en dat we zoveel tijd overhouden voor andere dingen… nog meer werken dus. Hoe autonoom we onze agenda kunnen plannen. Maar ook hoe gezellig de online vrijmibo’s kunnen zijn… Hallelujah, Hallelujah!
Maar is dat allemaal wel zo?
Ter relativering: het percentage mensen dat überhaupt thuis kan werken is veel minder groot dan we denken. Productiepersoneel, vrachtwagenchauffeurs, zorgpersoneel, groenwerkers, vuilnisophalers, chirurgen, artiesten, fysiotherapeuten, winkelpersoneel, psychologen…
Psychologen? Ja! Psychologen ook niet. Onlangs bleek uit een enquête dat zo’n 90% van onze vakgenoten het directe, fysieke, face-to-face contact mist. En dat is niet zo raar. Je mist online gewoon een heleboel informatie die je in vivo wel ziet. Ons vak bestaat voor een groot deel uit kijken heb ik gemerkt. Hoe zit iemand er bij; trillen zijn of haar vingers; hoe klinkt de stem; welke tics zie ik; hoe reageert hij of zij fysiek op mijn vraag of uitleg. Allemaal informatie die je via beeldbellen niet of veel beperkter krijgt. En al helemaal niet via een schriftelijke online-module.
Natuurlijk is er een groep die prima met onlinetherapie uit de voeten kan. Net zoals er mensen zijn die het prima vinden om thuis te werken en de autonomie die daar bij hoort. Maar er is een grote groep die dat zelfstandig niet georganiseerd krijgt. Die hebben ons nodig. In het echt! Die groep is groter dan we denken, behalve wanneer we de hypes geloven die ons een gouden science-fiction-achtige wereld beloven.
Laten we daarom alert zijn. Immers, de zorgverzekeraars grijpen dit allemaal aan om ons nog meer onlinetherapie door de strot te duwen. Laten we daar met zijn allen voor gaan liggen!!
Michiel Stroo
Geplaatst op 15:33h, 07 aprilIk ben het helemaal eens met dit stuk. Natuurlijk, het is te doen om thuis te werken. Dat hebben we met zijn allen laten zien. Maar ideaal is het absoluut niet. Ik mis de echte contactmomenten, iemand de hand schudden, koffie aanbieden, een hand op de schouder leggen. Als een patiënt nu emotioneel wordt, zit ik mijn scherm te troosten: “nou, he… ach hoor… tsjonge zeg…”
Ik mis inderdaad non-verbale informatie, ik word gek van blikkerige stemmen en onscherpe beelden. Therapie gaat er niet alleen maar over of je woorden gehoord worden. Wanneer gaan we weer terug naar de praktijk?