Het therapeutische effect van een pandemie bij dwangneurose

01 jul Het therapeutische effect van een pandemie bij dwangneurose

Op nieuwsplatform Vice is een mooi verhaal te lezen over hoe iemand met een sterke vorm van obsessieve-compulsieve stoornis (OCS of dwangneurose, in het Engels bekend als OCD) in staat was om haar corona-angsten om te zetten in een gevoel van rust en acceptatie. Hoewel de klachten bij aanvang van de corona-uitbraak juist hevig terugkwamen, werd ze door de onmacht om iets aan de situatie te veranderen gedwongen om dieper dan ooit door haar angsten heen te gaan. En dat bleek juist een therapeutisch effect te hebben.

De obsessieve-compulsieve gedragingen kwamen bij deze persoon voort uit een diepe angst om te sterven, naasten te verliezen en afgesloten te raken van de buitenwereld. Juist deze angsten worden tijdens de coronapandemie flink op de proef gesteld. Waren de zorgen in het verleden ver verwijderd van de realiteit; nu begonnen angsten en realiteit elkaar te overlappen.

Dit uitte zich in het terugkeren van dwanggedachten en dwangmatige gedragingen, die door eerdere therapieën eindelijk onder controle waren. Elk kuchje kon erop wijzen dat zijzelf of een naaste zou komen te overlijden. Het verplicht thuisblijven en familie niet kunnen bezoeken, zorgde voor paniek en gevangenschap in haar eigen hoofd.

Uiteindelijk kon ze niet anders dan zich overgeven aan alles wat er om haar heen gebeurde. De situatie steeg zo boven ieders macht uit, dat er geen mogelijkheid was om deze met eigen handelingen te controleren. Dit gaf een therapeutisch soort rust, welke ze nooit eerder zo had ervaren, en het besef dat ze meer aankan dan ze voor mogelijk hield.

Lees hier het complete verhaal over de ervaring met dwangneurose ten tijde van corona op de website van Vice.