Gedichtenbundel ‘Uit het leven gegrepen’

13 okt Gedichtenbundel ‘Uit het leven gegrepen’

Geplaatst op 10:00h in Advertentie door Redactie 1 Reactie

Harold Pieper (21) uit Tilburg maakt in zijn gedichtenbundel Uit het leven gegrepen een poëtische reis door zijn leven, waarin problemen en tegenslagen centraal staan. De jonge auteur hoopt hiermee een steuntje in de rug te kunnen geven aan wie dit nodig heeft.

Aan de hand van gedichten geeft Harold Pieper een kijkje in zijn verleden. Tegelijkertijd probeert hij met de gedichten zijn problemen achter zich te laten. Hij voert zijn lezers mee op een poëtische reis door zijn persoonlijke geschiedenis en zijn kijk op de wereld. Ondanks de zware onderwerpen – denk aan pesten, de scheiding van zijn ouders én een alcoholverslaving – hoopt hij zijn lezers wat steun te kunnen geven. Hoe donker het leven soms ook mag lijken, er is altijd licht aan het einde van de tunnel. En ook als alles verloren lijkt, blijken er altijd mensen te zijn die willen helpen, zo is Harold Piepers persoonlijke ervaring.

Over de auteur

Harold Pieper werd geboren in 1999 in Hardenberg en groeide op in Drenthe; de eerste paar jaar van zijn leven in Erica, later in Wilhelminaoord. Al op jonge leeftijd ontdekte hij zijn liefde voor muziek en tevens voor het maken en schrijven hiervan. Harold kijkt terug op een bewogen jeugd. Als kind werd hij gepest op school, zijn ouders gingen uit elkaar, hij kreeg een hersenvliesontsteking en later een drankverslaving. Op zijn twintigste besloot hij het roer om te gooien. Vanaf het moment dat hij stopte met drinken kwam ook zijn creativiteit terug. Hij kwam erachter dat hij dichten erg leuk vond en het hielp hem ook zijn zorgen van zich af te schrijven. Uit het leven gegrepen is Piepers eerste gedichtenbundel.

Voorproefje: ‘De muur van glas’

“Pijn is een emotie, dat wordt vaak gezegd.
En je zou het uit moeten kunnen zetten, nou was dat maar echt.
Maar helaas is dit niet het geval.
En steekt pijn soms nog harder dan een kwal.

Vroeger kon ik vluchten in de werking van de fles.
Maar sinds ik ben gestopt is het scherper dan een mes.
Mijn gevoelens kan ik nu niet meer wegdrinken.
En de geur van emoties begint om mij heen te stinken.

Veel moeite moet ik doen om met gevoelens om te gaan.
Want ik heb altijd het gevoel dat ik er alleen voor zal staan.
Toch zul je moeten leven met je gevoelens van pijn.
Maar ook van liefde en dat is dan weer fijn.

Want ondanks dat pijn harder binnenkomt dan ooit.
Is er altijd nog liefde van m’n moeder die haar zaden verstrooit.
Want dat is juist de kracht om te overleven.
Zodat ik mezelf ooit aan een ander kan geven.

En dan wanneer pijn geen vat meer op mij heeft.
Kan ik in ieder geval zeggen dat ik het heb beleefd.”