09 okt Eigenzinnig #2: training sociale vaardigheden
Debbie Rademaker (1985) is een creatieve schrijver, marketeer en conceptontwikkelaar. Afgelopen jaar kreeg ze – na de nodige inspanningen – de diagnose ADHD en Asperger, waar ze op haar eigen manier mee om probeert te gaan. In haar blogs krijg je een kijkje in haar rebelse en eigenzinnige leven, en maakt ze onderwerpen bespreekbaar.
In 2019 vertelde mijn maatschappelijk werker dat er een training ‘SoVa’ bestaat: sociale vaardigheden. Iets wat in mijn ogen perfect past bij mijn hulpvraag. Ik vind het lastig om mensen te vinden die bij mijn hobby’s en interesses aansluiten. En als ik hen dan al gevonden heb, houdt zoiets niet lang stand. Vrienden maken? Leuk, maar hoe dan? Met zo’n cursus sociale vaardigheden hoop ik de juiste skills te leren.
Helaas kreeg ik vooraf ook genoeg piekermomenten, vol angst en onzekerheid. Stel dat ik alle vaardigheden geleerd heb, maar mensen niet met mij willen praten of omgaan? Ook heb ik begrepen van mijn huisarts i.o. dat de mogelijkheid er is dat je bepaalde vaardigheden niet ‘aangeleerd krijgt’. De één is de ander niet en daarom is het autismespectrum zo breed. Iets wat niet ‘erg’ is, maar wel prettig om te weten, voor jezelf. Met mijn intelligentie en neiging om obsessief in een onderwerp te duiken, ben ik een soort ‘mini professor op zolder’. Rationeel wist ik dat er een kern van waarheid in het verhaal van de huisarts zat. De SoVa-training voelde een beetje als Russisch roulette: heb je pech of geluk?
Ik ben graag doelgericht bezig, om op die manier steeds kleine (persoonlijke) successen te behalen. Het geeft mij een kick, om keer op keer te kunnen afvinken wat behaald is. Helaas werkt ‘het leven’ niet zo. Het liefst had ik een checklist gehad waardoor ik het leven beter begrijp. Maar er zat niets anders op dan letterlijk uit mijn comfort-zone te komen: door een ‘open houding’ te hebben en de SoVa-training te volgen. Mijn ideaalbeeld van ‘over 10 weken kan ik vrienden maken’ los te laten. Dat beeld is namelijk niet realistisch noch haalbaar in 10 weken.
In december 2019 kwam ik op de wachtlijst voor de SoVa-training. Van de psycholoog kreeg ik een mail met de vraag om over een aantal thema’s na te denken. Ik weet nog goed dat ik bij mezelf dacht: “Jij bent hier de psycholoog; waarom moet ik nadenken over thema’s die wij de komende 10 weken gaan bespreken?” Het voelde heel slordig, rommelig en chaotisch aan. Alsof er geen plan was. Ik voelde dat er veel weerstand kwam, want ik wilde duidelijkheid hebben. Ik heb toen in een mail aangegeven wat ik ervan vond, maar wilde mijn eigen proces niet stagneren, dus ik kwam met een uitgebreide mail over ‘waar’, ‘waarom’ en ‘hoe’ sommige sociale situaties gingen en zijn. Hoe langer ik wachtte op de training, hoe meer ik begon te twijfelen of deze training geeft wat ik zoek. Bij gebrek aan beter – of überhaupt ‘iets’ van hulp te hebben momenteel – ben ik begin september dit jaar dan toch gestart met de groepstraining. Eindelijk!
Inmiddels ben ik 3 weken verder, en ben ik ook één belangrijke ontwikkeling verder. Het beeld dat ik had rondom de vraag van de psycholoog om mee te denken over thema’s, was negatief. Nu ik weet dat zij werken volgens het principe van ‘socratisch coachen’ vind ik het juist heel goed dat de psycholoog (zelfs 2 keer) iedereen persoonlijk heeft gemaild. Sterker nog, deze heeft de moeite genomen om op de hoogte te zijn van ieders persoonlijke verhaal, wens en huidige pad. Ik vind het confronterend maar leerzaam tegelijkertijd, dat mijn ‘eigen waarheid’ niet ‘de waarheid’ is. Hierdoor kan ik nu echter wel adviezen en tips zonder te mokken toepassen. Zodat ik zelf ervaar hoe het is om niet eeuwig te blijven hangen in ‘het past niet bij mij’ of ‘het lukt niet’ of ‘ik zou wel willen maar’-uitspraken. Want op de een of andere manier, werkt mijn manier niet. Is niet erg. Daarom bestaan dus deze trainingen. Gelukkig maar.
Het ‘socratisch coachen’ heb ik nog nooit eerder ondervonden, voorzichtig durf ik te zeggen: deze manier past bij mij. Het is geen ‘probleemoplosser’. Ze vertellen je niet wat je wel en niet moet doen. Door observeren, goede vragen stellen en luisteren inspireert deze methode om zelf tot ‘de’ oplossing te komen. Wat wil ik echt? Wat heb ik nodig? Je maakt een plan met stappen en in 10 weken krijg je meer inzicht in hoe je uiteindelijk je doel kan bereiken. Ik vind het fijn om situaties te bespreken en (h)erkenning te hebben vanuit mijn groepje. Ik vind ’t een fijn gevoel, dat er meer mensen zijn die tegen hetzelfde aanlopen. Het voelt minder alleen of eenzaam. Inmiddels vind ik de SoVa-training heel waardevol, net als het ‘socratisch coachen’. Jammer dat ik deze methode nog niet eerder heb gehad, binnen de ggz.
Stapje voor stapje kom ik steeds dichter bij mijn doel: ‘de beste versie van mezelf worden’.
Geen reactie's