Page 31 - GGZ Vakblad jaargang 2 nummer 1
P. 31
ISSN: 2589-8108 DOI: https://doi.org/10.31739/GGZV.2019.1.29 © GGZ Vaktijdschrift, 2019;1(2):29-40
Labooy-Speksnijder et al. Persoonlijkheid en Hersenconnectiviteit, een nieuwe uitdaging?
overige relaties met persoonlijkheid of overeenkomst in persoonlijkheid tussen koppels
gevonden.
Relevantie: Deze studie één van de eerste pogingen om een directe neurofysiologische relatie
tussen connectiviteit en persoonlijkheid te onderzoeken. Onderzoek hiernaar is van belang om
de neurale processen die onderhevig zijn aan cognitief functioneren en sociale gedragingen te
ontdekken. De door ons gebruikte methoden zijn daarnaast eenvoudig toe te passen voor
grootschaliger studies.
I Inleiding gebeurtenissen intrinsiek sterk
“De mens is een sociaal wezen en kan dimensionaal zijn, terwijl dat niet of in
alleen in de burgergemeenschap zijn mindere mate geldt voor de verschillende
volmaaktheid vinden”; aldus Aristoteles. gedragsmaten waarmee de substraten
Sindsdien en ook al daarvoor zijn er werden gemeten.
oneindig veel pogingen gedaan om de Het brein bestaat uit vele neurale
relatie tussen het individu en de sociale netwerken, groepen van neuronen, welke
omgeving te doorgronden. op een functionele manier met elkaar
De nadruk lag hierbij lange tijd op intra- samenwerken. Beide hersenhelften
persoonlijke dynamiek tijdens sociale vervullen bepaalde functies (lateralisatie).
situaties. De laatste jaren zien we een Zowel lateralisatie als communicatie
toegenomen interesse in het meten van tussen de hemisferen (via onder meer het
coherentie tussen de hersenactiviteit van corpus callosum) zijn van belang voor de
meerdere mensen tegelijkertijd [1]. Dit verwerkingscapaciteit van het brein [6].
wordt hyperscanning genoemd [2]. Binnen De mate van samenwerking of
dit paradigma in de neurowetenschap ligt connectiviteit tussen corticale gebieden
de nadruk op interpersoonlijke (tussen kan worden beschreven als coherentie.
personen) brein-tot-brein interacties [1, 3, Hierbij is coherentie de correlatie tussen
4]. signalen als functie van frequentie [7].
Eén van de eerste onderzoeken naar Coherentie kan gebruikt worden om de
hyperscanning, met behulp van fMRI, functionaliteit van corticale verbindingen
werd uitgevoerd door Montague et al.. [5]. te evalueren en informatie te krijgen over
Zij meenden dat onderliggende neurale synchronisatie van corticale activiteit.
© GGZ Vaktijdschrift, 1 juni 2019 30