Page 31 - GGZ Vakblad jaargang 2 nummer 1
P. 31

ISSN: 2589-8108       DOI: https://doi.org/10.31739/GGZV.2019.1.29       © GGZ Vaktijdschrift, 2019;1(2):29-40
                      Labooy-Speksnijder et al.        Persoonlijkheid en Hersenconnectiviteit, een nieuwe uitdaging?



               overige relaties met persoonlijkheid of overeenkomst in persoonlijkheid tussen koppels

               gevonden.
               Relevantie: Deze studie één van de eerste pogingen om een directe neurofysiologische relatie

               tussen connectiviteit en persoonlijkheid te onderzoeken. Onderzoek hiernaar is van belang om
               de neurale processen die onderhevig zijn aan cognitief functioneren en sociale gedragingen te

               ontdekken. De door ons gebruikte methoden zijn daarnaast eenvoudig toe te passen voor

               grootschaliger studies.


               I Inleiding                                      gebeurtenissen intrinsiek sterk
               “De mens is een sociaal wezen en kan             dimensionaal zijn, terwijl dat niet of in

               alleen in de burgergemeenschap zijn              mindere mate geldt voor de verschillende

               volmaaktheid vinden”; aldus Aristoteles.         gedragsmaten waarmee de substraten
               Sindsdien en ook al daarvoor zijn er             werden gemeten.

               oneindig veel pogingen gedaan om de              Het brein bestaat uit vele neurale
               relatie tussen het individu en de sociale        netwerken, groepen van neuronen, welke

               omgeving te doorgronden.                         op een functionele manier met elkaar
               De nadruk lag hierbij lange tijd op intra-       samenwerken. Beide hersenhelften

               persoonlijke dynamiek tijdens sociale            vervullen bepaalde functies (lateralisatie).

               situaties. De laatste jaren zien we een          Zowel lateralisatie als communicatie
               toegenomen interesse in het meten van            tussen de hemisferen (via onder meer het

               coherentie tussen de hersenactiviteit van        corpus callosum) zijn van belang voor de
               meerdere mensen tegelijkertijd [1]. Dit          verwerkingscapaciteit van het brein [6].

               wordt hyperscanning genoemd [2]. Binnen          De mate van samenwerking of

               dit paradigma in de neurowetenschap ligt         connectiviteit tussen corticale gebieden
               de nadruk op interpersoonlijke (tussen           kan worden beschreven als coherentie.

               personen) brein-tot-brein interacties [1, 3,     Hierbij is coherentie de correlatie tussen
               4].                                              signalen als functie van frequentie [7].

               Eén van de eerste onderzoeken naar               Coherentie kan gebruikt worden om de

               hyperscanning, met behulp van fMRI,              functionaliteit van corticale verbindingen
               werd uitgevoerd door Montague et al.. [5].       te evalueren en informatie te krijgen over

               Zij meenden dat onderliggende neurale            synchronisatie van corticale activiteit.





                                               © GGZ Vaktijdschrift, 1 juni 2019                       30
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36