Page 12 - GGZ Vaktijdschrift nummer 2; 2018

ISSN: 2589-810 Expert in woord en beeld © GGZ Vaktijdschrift, 2018

Hans Oosting De Camino Bladzijden

kan ik afkeuring en bewondering wisselen elkaar
het af. Alsof ik me moet gaan verdedigen
ook waarom ik mijn vrouw en kinderen zo lang
om verlaat. Waarom ik een sabbatical heb
met genomen,
alleen waarom ik
een überhaupt op reis
iPad ga. Ik voel me
als gesteund door de
bewonderende
reacties. Veel
mensen
koesteren de
droom om op
tekenblok op reis te gaan. Dat ik schone een dag huis en
hand hou is een bijkomend voordeel. De haard achter zich
tijd van romantisch op pad gaan met een te laten en het
ezel, schilderskist en doeken bewaar ik onbekende
voor een volgende reis. tegemoet te
gaan, de dagelijkse sleur te doorbreken en
weg te gaan. Ik ga op reis en weet niet
Geen verwachtingen en een open einde hoe lang mijn pelgrimsreis gaat duren. Ik
Ik heb over de weg naar Santiago gelezen wil nog niet dat er een datum en een ticket
en ga naar huis is. Ik wil alleen een begin en een
het nu open einde, zoals ik hou van een film met
eindelijk een open einde en hou van mijn eigen
zelf leven met een open einde en niets
ervaren. definitief.
Het zal Ik ga op weg naar Santiago. Om iets achter
anders te laten en om werelden in mezelf, in
zijn dan anderen te ontmoeten.
een Mijn pelgrimage begint in een dorpje in de
gewone Pyreneeën. In Saint-Jean Pied de Port
vakantie. loop ik na zonsopgang een deur door, sla
Ik ben er linksaf, doe mijn rugzak op en ga dan op
nog niet weg voetstap voor voetstap richting
van Spanje. Ik laat mijn leven achter me. De
overtuigd dat ik een pelgrim ben. De weg een overgangsritueel, een rite de
camino heeft nog geen bezit van mij passage naar een volgende fase. En ik
genomen en dat is wederzijds. Ik ben start mijn eigen camino, mijn weg naar
afwachtend en kritisch. Als het me niet Santiago. De weg zal vlak, steil ,
bevalt reis ik door naar Toledo om de geasfalteerd en op sommige stukken
schilderijen van El Greco te gaan onbegaanbaar zijn met de zekerheid dat
bestuderen, een andere langgekoesterde deze alsmaar verder westwaarts gaat. De
wens van me. Voor het eerst sinds jaren landschappen zullen veranderen en het
reis ik alleen. weer zal veranderlijk zijn. Ik zal
Iedereen die ik vertel dat ik een sabbatical gedachteloos en sprakeloos zijn. Ik zal
neem en naar Santiago ga wandelen een hoofd vol hersenspinsels hebben en
reageert er anders op. De reacties overladen met intense gesprekken. En ik
vertellen vooral hoe iemand zelf in het zal me vrij voelen. Vrij om te wandelen. Nu
leven staat. Bezorgdheid, verbazing, is het nog winter en al gauw begroet ik het

© GGZ Vaktijdschrift, 1 december 2018 11